บทที่ 13 พลิกผันอย่างกะทันหัน
หลังจากที่หลี่อังได้รับตราสัญลักษณ์ใหม่และแยกทางกับหญิงผ้าพันแผล เขาก็แบก “ปืนสไนเปอร์” เดินฝ่าฝันเข้าไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่เยื้องกับโรงพยาบาล มุ่งตรงไปยังจุดยิงที่เขาเลือกไว้ ขณะเดียวกันโรงพยาบาลที่อยู่ตรงข้ามบนถนนอิฐแดงได้กลายเป็นเหมือนนรกบนดินอย่างแท้จริง
ในโถงชั้นล่างซึ่งปกติควรจะเต็มไปด้วยผู้คนเดินขวักไขว่ บัดนี้ผู้คนส่วนใหญ่ถูกกลืนหายไปในแผ่นกระเบื้องเย็นเยียบ คนไข้ที่หมดแรงจนไม่สามารถขยับตัวได้ไม่มีพลังที่จะหลุดพ้นจากสภาพดังกล่าว มีเพียงแต่ยื่นมือขึ้นไปอย่างไร้หนทาง
เมื่อมองไปทั่วทั้งโถง มันดูเหมือนมีคนจำนวนมากถูกผสมเข้าไปในปูนซีเมนต์ มีแต่แขนที่พยายามยื่นขึ้นมาสุดกำลัง ภาพของแขนที่พยายามไขว่คว้าเหล่านั้นช่างเหมือนภาพวาดจากนรกที่มีชีวิต
อาจเป็นเพราะมีพรมปูอยู่ ไม่มีการสัมผัสโดยตรงกับกระเบื้องชั้นล่าง ห้องผู้ป่วยหนักชั้นสี่จึงมีสถานการณ์ที่ดีกว่าเล็กน้อย ผู้ป่วยในห้องยังไม่ได้ถูกกลืนหายไป แต่เมื่อมองไปยังสภาพในโถงทางเดิน ไม่ว่าจะเป็นคนไข้หรือพยาบาล ต่างไม่มีใครกล้าออกไปนอกขอบเขตของพรมราวกับกลัวว่าหากก้าวออกไป จะถูกกลืนลงไปในกระเบื้องเหมือนกับผู้ป่วยในโถงทางเดิน
“เป็นแบบนี้ต่อไปแย่แน่ๆ!”
เมื่อมองเห็นผู้ป่วยในโถงที่ยิ่งจมลึกลงไปเรื่อยๆ พยาบาลอาวุโสเริ่มกระวนกระวายและมองไปรอบๆ ด้วยความกังวล เมื่อมองเห็นหน้าต่าง ความคิดก็แล่นผ่านเข้ามาในหัวทันที
“หน้าต่าง! พวกเราสามารถออกไปทางหน้าต่างได้!”
“ใช่! ใช่! พวกเราสามารถกระโดดลงไปได้!”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น พยาบาลสาวที่ผิวหนังมือขวาถูกฉีกขาดตัวสั่นสะท้านเหมือนได้รับพลังลึกลับบางอย่าง เธอลุกขึ้นจากพรมทันทีด้วยท่าทางตื่นเต้น
“ที่นี่แค่ชั้นสี่เอง! ถ้าโชคดีกระโดดลงไปก็อาจจะไม่ตาย!”
“เดี๋ยว… แค่กๆ เดี๋ยวก่อน! ไม่ต้องกระโดด!”
เมื่อได้ยินคำพูดของพยาบาลสาว แอนนาที่อยู่บนเตียงคนไข้ก็พยุงตัวขึ้นพร้อมกับรีบพูดห้าม
“ผ้าปูที่นอน… ผ้าม่าน… แค่กๆ… และผ้าหุ้มโซฟา… ถ้าพวกเราเอาสิ่งเหล่านี้มาผูกกันแล้วหาที่ผูกที่มั่นคง…”
“เราก็สามารถปีนลงไปได้อย่างปลอดภัย!”
“ฉันจัดการเอง!”
เมื่อเข้าใจสิ่งที่แอนนาหมายถึง พยาบาลสาวก็แสดงอาการดีใจอย่างล้นหลามโดยไม่สนใจบาดแผลที่มือขวาของเธอ เธอฉีกผ้าม่านออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งไปที่เตียงผู้ป่วยก่อนจะลากตัวแอนนาที่กำลังไออยู่ลงมาอย่างไม่ปรานี
“จะทำอะไรน่ะ!”
ไม่มีใครคาดคิดว่าเธอจะทำแบบนี้ พยาบาลอาวุโสรีบพยุงตัวแอนนาที่เกือบจะล้มลง พร้อมกับมองพยาบาลสาวด้วยสายตาโกรธเคือง
“เธอยังป่วยอยู่นะ!”
“ฉัน… ฉันก็แค่อยากให้ทุกคนออกไปได้เร็วขึ้น!”
ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวว่าทำเกินไป แต่พยาบาลสาวที่เห็นสถานการณ์แปลกประหลาดภายนอกชัดเจนอยู่แล้วก็เริ่มแสดงอาการสับสนและหวาดกลัว ขณะใช้มือเปื้อนเลือดผูกผ้าปูที่นอนกับผ้าม่านอย่างเร่งรีบ
“ฉัน… ฉันจะแต่งงานเดือนหน้า! ฉันไม่อยากตาย! มัน… น่ากลัวเกินไป! นี่… นี่มันต้องเป็นการล่อลวงของปีศาจ! ฉันไม่ยอมตายที่นี่เด็ดขาด!”
“เดี๋ยวก่อน! อย่าเพิ่งลงไป!”
เมื่อเห็นว่าเธอผูกปลายเชือกกับตู้มุมที่ติดผนังไว้และโยนปลายอีกด้านออกไปนอกหน้าต่าง พยาบาลอาวุโสรีบห้ามปราม
“ยังมีคนไข้คนหนึ่งนะ! เด็กคนนี้อาการหนักมาก ไม่มีแรงจับผ้าม่าน! เราต้องช่วยเธอลงไปก่อนถึงจะไปได้!”
“ใครสน… อ๊ะ ไม่ใช่!”
เมื่อถูกสายตาโกรธของพยาบาลอาวุโสจ้องใส่ ดูเหมือนเธอจะนึกขึ้นได้ว่าถ้าตัวเองลงไปแล้วคนข้างบนยังสามารถแก้เชือกได้ พยาบาลสาวที่ทำหน้าตาเคร่งเครียดก็เปลี่ยนเป็นแสดงท่าทีอ่อนน้อม พูดออกมาอย่างกระอักกระอ่วน
“ฉันหมายถึง… มือของฉันเจ็บ ฉันกลัวจะจับเธอไม่อยู่… เอาเป็นว่า พวกคุณสบายใจได้! ฉันลงไปแล้วจะรีบหาคนมาช่วยพวกคุณทันที!”
พูดจบยังไม่ทันให้ใครตอบโต้ พยาบาลสาวก็จับผ้าม่านที่เปื้อนไปด้วยเลือด ก้าวออกไปนอกหน้าต่างและเริ่มไต่ลงอย่างเร่งรีบ
“…”
สารเลว!
พยาบาลอาวุโสมองดูเพื่อนร่วมงานที่ไม่ลังเลจะทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลัง พยาบาลอาวุโสกัดฟันกรอดพร้อมกับสบถในใจก่อนจะช่วยพยุงแอนนาที่กำลังไอไม่หยุดมาที่ขอบหน้าต่าง พร้อมพูดปลอบใจเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“เธอไปแล้วก็ไม่เป็นไร เด็กดี ฟังนะเดี๋ยวฉันจะเอาปลายผ้าม่านผูกที่เอวของเธอ แล้วค่อยๆปล่อยเธอลงไป เธอพยายามจับส่วนที่นูนของกำแพงไว้ให้ดี ระวังอย่าให้…”
“อ๊า!!!”
ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ดังขึ้นจากนอกหน้าต่าง พยาบาลอาวุโสที่ตกใจรีบมองออกไป ก่อนจะพบว่า พยาบาลสาวที่เพิ่งไต่ลงไป ถูกกำแพงของชั้นสองกลืนเข้าไปทั้งตัว!
ไม่! จะพูดว่าเธอถูกกำแพงกลืนเข้าไปเหมือนกับคนไข้ในโถงนั่นจะเหมาะสมกว่า!
“ช่วย… ช่วยฉันด้วย! ช่วยฉันที!”
ช่วยได้ยังไง? ครั้งก่อนฉันยังดึงเธอกลับมาได้ แต่ครั้งนี้ฉันคงช่วยไม่ได้แล้ว…
เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานด้านล่างที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พยาบาลอาวุโสก็ถอนหายใจยาว ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
หากกำแพงด้านนอกของโรงพยาบาลก็สามารถ “กลืนคน” ได้จริงๆทางออกสุดท้ายนี้ก็คงถูกปิดตายแล้ว หรือว่า… จะต้องกระโดดลงไปจริงๆ? แม้ตัวเองจะกล้าเสี่ยงกระโดดลงไปและลองดูว่าจะรอดหรือไม่ แต่เด็กผู้หญิงใจดีที่ยังป่วยหนักคนนั้นจะทำอย่างไร?
…
“ก๊อกๆๆ”
ในขณะที่คนสองคนในห้องผู้ป่วยหนักยังไม่รู้จะทำอย่างไร ประตูกระจกของห้องก็ถูกเคาะ
“เธอคือแอนนาใช่ไหม?”
หลังจากตรวจสอบป้ายชื่อห้องผู้ป่วยแล้ว หญิงพันผ้าพันแผลก็ล็อกสายตาไปที่เด็กสาวที่มีใบหน้าอิดโรยก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาและพูดสั้นๆว่า
“ฉันเป็นเพื่อนร่วมงานของพี่ชายเธอ ฉันมาช่วย”
พี่ชาย?!
เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงพันผ้าพันแผล ใบหน้าอันนาที่เต็มไปด้วยความกังวลก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
ถ้าเธอสามารถมาช่วยฉันได้ แสดงว่าพี่ชายต้องปลอดภัย! แต่… ทำไมเพื่อนร่วมงานของพี่ชายถึงแต่งตัวประหลาดแบบนี้?
เมื่อสังเกตหญิงรูปร่างสูงที่พันผ้าพันแผลทั่วร่างและสวมหน้ากากแปลกๆ แอนนาก็จับมือพยาบาลอาวุโสไว้แน่นก่อนถามอย่างระมัดระวังว่า
“คุณ… เอ่อ… พี่สาว! ถ้าเป็นไปได้ คุณช่วยพาเธอออกไปด้วยได้ไหม? ถ้าไม่ได้เธอช่วยดูแลหนู…”
“ได้”
หลังจากมองดูพยาบาลอาวุโสที่เต็มไปด้วยความหวัง หญิงพันผ้าพันแผลก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรมากก่อนจะดึงทั้งสองคนไปที่หน้าต่าง จากนั้น…
“หืม?”
เมื่อมองเห็นพยาบาลสาวที่ถูกกำแพงด้านนอก “กลืน” ไปครึ่งหนึ่ง หญิงพันผ้าพันแผลก็ขมวดคิ้วก่อนจะหันไปถามว่า
“เป็นพวกเดียวกับเธอไหม ต้องช่วยหรือเปล่า?”
เมื่อได้ยินว่าผู้หญิงแปลกหน้าสวมหน้ากากดำอาจช่วยชีวิตตัวเองได้ พยาบาลสาวที่ติดอยู่ในกำแพงด้านนอกก็แสดงความดีใจอย่างชัดเจน ดวงตาเต็มไปด้วยการขอร้อง
“ใช่! ใช่! พวกเราเป็นพวกเดียวกัน! คุณ… คุณช่วยพูดอะไรให้หน่อย! ช่วยพูดอะไรให้หน่อยเถอะ!”
เมื่อมองดูสายตาที่วิงวอนของพยาบาลสาว พยาบาลอาวุโสที่เพิ่งเต็มไปด้วยความโกรธก็ถอนหายใจออกมาและกำลังจะพูดบางอย่าง แต่กลับรู้สึกว่ามือของเธอถูกบีบแน่น
“ไม่ใช่!”
พยาบาลอาวุโสรู้สึกประหลาดใจ เมื่อพบว่าเด็กสาวที่มีจิตใจอ่อนโยนมากซึ่งก่อนหน้านี้ยอมเสี่ยงเพื่อช่วยผู้ป่วยในห้องตัวเอง ครั้งนี้กลับเลือกที่จะส่ายหน้าปฏิเสธโดยไม่ลังเล
“เธอเป็นคนที่คิดจะทิ้งพวกเราแล้วหนีไปเอง ถ้าช่วยเธอไม่ได้ยุ่งยากอะไรก็รบกวนช่วยด้วย แต่ถ้าช่วยเธอจะอันตราย ก็ไม่ต้องสนใจเธอ ช่วยแค่พี่สาวคนนี้ก็พอ”
“อืม ฉันเข้าใจแล้ว”
หลังจากมองเด็กสาวที่ยังคงมีความสงบและมีเหตุผล แม้จะเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาด หญิงพันผ้าพันแผลก็ยิ้มบางๆก่อนจะดึงผ้าม่านที่ห้อยอยู่ริมหน้าต่างมาผูกกับตัวพยาบาลอาวุโส จากนั้นจับขอบหน้าต่างไว้อย่างมั่นคงก่อนจะยื่นแขนออกไปนอกหน้าต่าง
ภายใต้สายตาตกตะลึงของผู้หญิงสามคน หญิงพันผ้าพันแผลที่ดูเหมือนมีพลังมหาศาลราวกับไม่ใช่มนุษย์ สามารถใช้พลังแขนดึงพยาบาลอาวุโสที่น้ำหนักไม่น้อยกว่าห้าสิบกิโลกรัมลงไปอย่างราบรื่น
หลังจากหันกลับมามองสถานการณ์ในห้อง หญิงพันผ้าพันแผลก็แกะผ้าพันแผลที่ข้อมือตัวเองออก ก่อนจะห่อหุ้มยาที่อยู่บนหัวเตียงและจับมัดรวมกับเสาน้ำเกลือ จากนั้นค่อยๆอุ้มแอนนาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจออกไปนอกหน้าต่างด้วย
“ไปหาพี่ชายของเธอเถอะ!”
หลังจากค่อยๆหย่อนแอนนาลงไป หญิงพันผ้าพันแผลก็ยื่นหัวออกมาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“ตอนนี้เขาปลอดภัย เขาอยู่ตรง…”
“ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!”
เสียงระเบิดสี่ครั้งดังขึ้นพร้อมกันจนกลบเสียงของหญิงพันผ้าพันแผลไปหมด มีเพียงเสียงกระทบดังสนั่นของตู้มุมที่ยึดกับผนังขยับอย่างแรงจนโครงสกรูทั้งสี่ตัวพุ่งหลุดออกมา!
ภายใต้เสียงกรีดร้องอย่างสุดชีวิตของพยาบาลอาวุโส แอนนาที่ห้อยอยู่กลางอากาศตกลงไปอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกัน ตู้มุมเหล็กที่หนักกว่า 150 กิโลกรัมก็พุ่งไปตามเชือกหล่นลงมาหลังหญิงพันผ้าพันแผลอย่างแรง!
(จบบท)
