บทที่ 120 : วาสนาเซียนอันล้นฟ้า
ฉินหมิงยืนอยู่บนเนินที่เต็มไปด้วยแสงสวรรค์เข้มข้น มองไปยังขอบหลุมยักษ์เบื้องบน ถอนหายใจกล่าวว่า "ในฐานะสหายเก่า ข้าได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว วาสนาเซียนอันล้นฟ้านี้จะรับได้หรือไม่ ต่อจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเองแล้ว" เจิ้งเหม่าเจ๋อไม่เคยทรมานเช่นนี้มาก่อน วัตถุศักดิ์สิทธิ์จากพันปีก่อนอยู่ตรงหน้า เป็...
