บทที่ 12 แน่ใจนะว่าเรื่องนี้ปกติ? 

ณ โรงพยาบาลถนนอิฐแดงที่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น มันเริ่มกลืนกินคนไข้ทีละนิดทีละหน่อย ตอนที่หลี่อังมาถึงบริเวณใกล้เคียง เขารู้สึกเจ็บตาขึ้นมากะทันหันก่อนที่ภาพตรงหน้าจะมืดลงราวกับโลกทั้งใบถูกความมืดปกคลุม

“เดี๋ยวก่อน! อย่าเพิ่งเข้าไป!”

“มีอะไรเหรอ?”

หญิงสาวพันแผลที่ถูกหลี่อังจับแขนไว้หันกลับมาด้วยความสงสัย แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจมากกว่า คือการเห็นว่าไม่ว่าจะเป็นหลี่อังหรือแพะดำในอ้อมแขนของเขาต่างก็หลับตาแน่นสนิท น้ำตาไหลพรั่งพรูออกจากหางตาของหลี่อังอย่างไม่หยุดยั้ง

“โรงพยาบาลแห่งนี้มีชีวิต!”

เมื่อมองขึ้นไปยังภาพวิญญาณที่ลุกโชนด้วยเปลวไฟสีดำซึ่งพุ่งทะยานขึ้นฟ้า หลี่อังที่ดวงตาเหมือนถูกแสงไฟแผดเผาอดกลั้นความเจ็บปวดราวกับถูกไฟลวกไว้ เขาอธิบายกับหญิงสาวพันแผลที่เขาจับแขนไว้ว่า

“เมื่อครู่ ตอนที่เธอเตรียมจะก้าวเข้าไปมันเหมือนได้รับสัญญาณบางอย่าง แล้วจู่ๆ มันก็มีวิญญาณของตัวเอง แถมยังแข็งแกร่งราวกับรวมพลังวิญญาณร้อยกว่าดวงไว้ด้วยกัน!”

ทั้งโรงพยาบาลเลยเหรอ?

หลังฟังคำพูดของหลี่อัง หญิงสาวพันแผลพยักหน้าแสดงว่าเข้าใจ ดวงตาที่ซ่อนอยู่หลังหน้ากากหรี่ลงเล็กน้อย ขณะที่เธอเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็ว

โรงพยาบาลที่จู่ๆ มีวิญญาณขึ้นมาแบบนี้น่าจะเกิดจากสามกรณีเป็นไปได้มากที่สุด หนึ่งคือมีสิ่งผิดปกติที่เกาะติดกับตัวอาคาร สองคือความสามารถของผู้หลุดการควบคุมที่สามารถควบคุมอาคารได้ หรือสามคือโรงพยาบาลทั้งหลังถูกแยกออกจากโลกชั่วคราวและไม่ปฏิบัติตามกฎแห่งความจริงอีกต่อไป

แต่ถ้าเป็นกรณีแรก มันไม่น่าจะควบคุมได้แม่นยำขนาดนี้ที่จะแค่รอให้เธอก้าวเข้าไปถึงจะเริ่มทำงาน ส่วนกรณีที่สามนอกจากต้องการพลังมากพอ ยังต้องฝ่าอุปสรรคระดับโลก ถ้าความแข็งแกร่งมีแค่เทียบเท่าวิญญาณร้อยดวง ก็น่าจะทำไม่ได้

ดังนั้น...น่าจะเป็นความสามารถของผู้หลุดการควบคุมที่เกี่ยวข้องกับอาคารหรือไม่ก็ต้องพึ่งพาอาคารในการแสดงพลัง

“ไม่ต้องเข้าไปแล้ว อยู่ช่วยฉันข้างนอกก็พอ!”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งที่หน้าโรงพยาบาล หญิงสาวพันแผลก้มตัวเปิดกระเป๋าเดินทางและหยิบชิ้นส่วนโลหะผิวด้านหลายชุดออกมาจากด้านล่างจากนั้นเริ่มประกอบอย่างคล่องแคล่ว

ในขณะที่สิ่งที่เธอกำลังประกอบเริ่มเป็นรูปร่าง หลี่อังมองด้วยความตกตะลึง เมื่อพบว่าสิ่งนี้ดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก

มันคือท่อทองเหลืองยาวที่สลักลวดลายขดเคลื่อนไว้ภายใน มีกลไกจุดระเบิดที่ประกอบด้วยห้องกลไก สปริงกันสะเทือน ตัวล็อก และไกปืน พร้อมด้วยขาตั้งรองที่ยึดไว้ใต้ท่อและกล้องเล็งตาเดียวติดตั้งอยู่ด้านบน...

เดี๋ยวก่อน...นี่มันผิดคาดไปหน่อยไหม?

ฉันนึกว่าเธอจะถือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ในมือซ้าย ค้อนสงครามในมือขวา บทสวดมนต์ในปาก พร้อมเครื่องมือวิเศษเพื่อชำระล้างสิ่งชั่วร้าย แต่ผลลัพธ์คือเธอส่งปืนซุ่มยิงมาให้ฉัน?!

ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยความงุนงงของหลี่อัง หญิงสาวพันแผลที่ประกอบปืนเสร็จ หยิบกระป๋องสีเงินขนาดเล็กสามกระป๋องจากก้นกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะคลิกใส่กระป๋องหนึ่งเข้าไปด้านข้างของท่อทองเหลืองและเปิดอุปกรณ์ด้านล่างซึ่งดูเหมือนจะเป็น "แมกกาซีน" ให้หลี่อังดู ภายในมีเข็มโลหะยาวสีขาวสว่างอยู่

“นี่คือปืนยิงตะปูแบบพกพาที่ผู้อำนวยการช่วยเอามาให้จากกองทัพ ใช้กระป๋องกักเก็บแรงดันอากาศแบบใช้ครั้งเดียวเป็นแหล่งพลังงาน ระยะยิงและอานุภาพจะด้อยกว่ารุ่นปกติอยู่มาก ประมาณแค่ห้าร้อยเมตรต้นๆ แต่ก็พอที่จะยิงทะลุกำแพงโรงพยาบาลและกำจัดเป้าหมายได้”

เธอพูดพลางส่งกระป๋องแรงดันอีกสองกระป๋องให้หลี่อัง พร้อมกำชับด้วยสีหน้าจริงจัง

“เดี๋ยวฉันจะเข้าไปหาผู้หลุดการควบคุมนั่นเอง ลองดูว่าจะแก้ปัญหาได้โดยตรงหรือเปล่า ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะหาทางเข้าไปประชิดตัวมันไว้ ถ้าเป็นแบบนั้นนายอย่าลังเล ยิงทันที!

อีกอย่าง แม้กระสุนตะปูในปืนยังเหลืออยู่มาก แต่กระป๋องแรงดันมีแค่สามกระป๋อง นายมีโอกาสแค่สามครั้งเท่านั้น ถ้ายิงพลาดทั้งสามครั้ง ต้องรีบถอยกลับไปที่สำนักงานและรอผู้อำนวยการกลับมา เข้าใจไหม?”

“...”

เข้าใจน่ะเข้าใจ...แต่เธอเชื่อใจฉันเกินไปหรือเปล่า?

เขามองไปยังปืนซุ่มยิงทองเหลืองรูปร่างประหลาดที่วางอยู่บนพื้น หลี่อังอดรู้สึกประหม่าขึ้นมาไม่ได้

ชาติที่แล้วฉันเล่นเกมยิงปืนบ่อยก็จริง แต่ตอนนั้นใช้แค่คีย์บอร์ดกับเมาส์เท่านั้นนะ ไม่เคยจับของจริงเลย แค่ยิงให้กระสุนออกจากลำกล้องได้ก็ถือว่าเก่งแล้ว อย่าพูดถึงการเล็งยิงระหว่างที่เธอกำลังประชิดตัวอยู่เลย

พูดตามตรงฉันกลัวว่ากระสุนที่ยิงออกไปจะไม่โดนผู้หลุดการควบคุม แถมอาจพาเธอไปด้วยซะอีก...

“นายไม่ต้องกังวลว่าจะทำฉันเจ็บ”

หลี่อังที่มีท่าทีลังเลเห็นได้ชัดเจน สาวน้อยพันผ้าที่มือพูดปลอบใจด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า

“ฉันกล้าให้นายยิง เพราะฉันมั่นใจว่าจะไม่โดนยิง ฉันเพิ่งปรับศูนย์เล็งและเกจของปืนนี้ให้นายเรียบร้อยแล้ว ส่วนวิธีใช้งานฉันจะอธิบายให้ฟังอย่างละเอียดต่อจากนี้…”

“วิธีใช้น่ะ ฉันอาจจะพอรู้นิดหน่อย…”

หลี่อังกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจหลังจากนึกถึงภาพยนตร์ที่เคยดูในชีวิตที่แล้ว

“หาที่สูงที่มีมุมมองกว้าง ขาแยกออกจากกัน นอนราบกับพื้น ร่างกายแนบสนิทกับพื้น จากนั้นใช้ไหล่ดันปืนไว้ ศูนย์เล็ง ปากกระบอกปืน และเป้าหมายจัดให้อยู่ในแนวเดียวกันใช่ไหม?”

“หืม?”

หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่อัง สาวน้อยพันผ้าก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

“ท่าหมอบยิง? นายมีพื้นฐานจากหน่วยงานทหารเหรอ?”

“ก็นับว่า…พอมีมั้ง?”

หลี่อังเบี่ยงสายตาเล็กน้อย ก่อนตอบแบบเลี่ยงๆ

“พ่อแม่ของฉันก่อนเสียชีวิต เคยเป็นช่างเครื่องที่สังกัดหน่วยงานทหาร พวกเขาเคยบอกฉันนิดหน่อย…แค่เล็กน้อยเท่านั้น”

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้เอง…

เมื่อได้ฟังคำตอบ สาวน้อยพันผ้าก็พยักหน้าเข้าใจโดยไม่สงสัยแหล่งที่มาของความรู้เหล่านี้ แต่ก็ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า

“คำตอบของนายไม่ผิดนัก แต่นั่นเป็นวิธีเล็งเป้าของปืนอีกประเภทหนึ่งที่ใช้สำหรับยิงระยะกลางแบบรวดเร็ว ปืนประเภทนั้นมีระยะยิงค่อนข้างสั้นและตำแหน่งศูนย์เล็งจะอยู่ในแนวเดียวกับตัวปืน จึงใช้กฎสามจุดในแนวเดียวกันเพื่อเล็งเป้าได้

แต่ปืนของฉันไม่เหมือนกัน ลองดูดีๆจะเห็นว่าตำแหน่งกล้องเล็งสูงกว่าตัวปืน หากใช้กฎสามจุดเล็งยิง จุดที่กระสุนตกจะต่ำกว่าเป้าหมาย”

เธอชี้ไปที่กล้องเล็งที่ติดอยู่ด้านบนของลำกล้องปืน ก่อนจะวาดเส้นทแยงมุมในอากาศระหว่างกล้องเล็งและปากกระบอกปืน แล้วอธิบายให้หลี่อังที่มีสีหน้ากระจ่างฟังว่า

“กระสุนที่ถูกยิงออกไปนั้นวิถีกระสุนจริงๆไม่ได้เป็นเส้นตรง แต่จะตกลงเล็กน้อย หากต้องการใช้ปืนเล็งระยะกลางถึงไกลแบบนี้จำเป็นต้องเข้าใจวิถีกระสุน คำนวณจุดที่กระสุนจะตกและใช้เกจปรับศูนย์เล็งและปากกระบอกปืนให้เหมาะสม…”

“ฟู่!”

[ผ่านคำอธิบายที่เข้าใจง่ายและละเอียดของ เอ็มม่า อัลมาน คุณปลดล็อกเหรียญระดับเหล็ก “มือใหม่หัดยิง”]

[มือใหม่หัดยิง ผู้ที่ผ่านการฝึกฝนอย่างง่ายและมีทักษะการยิงขั้นพื้นฐานที่ต่ำมาก ความแม่นยำในการยิงเป็นที่น่ากังวล]

[ผลของการสวมใส่ แม้จะผ่านการฝึกเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยังดีกว่าคนทั่วไปที่ไม่มีความรู้อย่างสิ้นเชิง ในขณะที่ตั้งใจปรับปากกระบอกปืนเล็งไปยังเป้าหมาย ความแม่นยำในการยิงจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย]

[เส้นทางการพัฒนา ทำการยิงจริง 200 ครั้ง หรือฝึกซ้อมจำลอง 1,000 ครั้ง เหรียญนี้จะอัปเกรดเป็นเหรียญระดับทองแดง “มือปืน” ความคืบหน้าปัจจุบัน 0/200, 0/1000]

[คุณสมบัติที่ซ่อนอยู่: ไม่มี]

“ฟู่!”

[ผ่านการเรียนรู้และการคิดวิเคราะห์ของตัวเอง คุณเข้าใจทักษะการยิงปืนขั้นพื้นฐานได้สำเร็จ เหรียญสีพิเศษ “จิตวิญญาณแห่งวัตถุนิยม (สีแดงเพลิง)” ถูกปลดล็อก]

[ระดับความเข้าใจเกี่ยวกับการยิงปืนของคุณ: “ต่ำ” แต่เนื่องจากคุณมีความสามารถในการคิดวิเคราะห์และปรับปรุงตัวเอง ในขณะที่เล็งเป้าหมายเดียวกัน หากยิงพลาดครั้งหนึ่งโอกาสยิงโดนในครั้งถัดไปจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย]

(จบบท)