บทที่ 12 สาบานต่อมหาเต๋า ความพิโรธแห่งสวรรค์
"จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ข้าก็แค่..."
ไม่นานนัก ตี้เจียงก็ได้บอกความคิดในใจให้โฮ่วถูฟัง! อย่างไรเสีย โฮ่วถูก็ถือว่าเป็นยอดผู้มีพลังอันแข็งแกร่งแห่งยุคสมัย จะมีคนช่วยคิดเพิ่มอีกคนย่อมไม่เสียหาย!
“เรื่องนี้...พี่ใหญ่ท่านคิดออกมาได้อย่างไร? ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน!”
โฮ่วถูเมื่อได้ฟังสิ่งที่ตี้เจียงพูดก็ถึงกับอึ้งไป สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง! ด้วยนางเองตอนนี้ก็มีหยวนเซินแล้ว แม้หยวนเซินจะยังไม่แข็งแกร่งนัก แต่สิ่งที่ตี้เจียงบอกมาก็ทำให้นางมองเห็นถึงเหตุและผล ตลอดจนผลประโยชน์ที่จะได้รับทันที! นางอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า พี่ใหญ่ของตนคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้อย่างไร!
“ฮ่า ๆ ก็แค่คิดเล่น ๆ ขึ้นมาน่ะสิ!” ตี้เจียงตอบกลับด้วยสีหน้าสงบนิ่งไร้ความเคอะเขิน เขาไม่มีทางบอกหรอกว่า “ข้าเปิดระบบโกงมา!”
“แต่ตอนนี้ข้ากำลังกังวลอยู่ว่า หากมันไม่สำเร็จ ผลลัพธ์จะออกมาเป็นอย่างไร?” ตี้เจียงพูดต่อด้วยสีหน้าครุ่นคิด!
“พี่ใหญ่! พวกเราเป็นลูกหลานแห่งเผ่าพันธุ์บรรพชน มีหรือจะมัวคิดมากถึงเพียงนี้? หากสำเร็จก็สำเร็จ หากไม่สำเร็จก็ทำใหม่! มีอะไรต้องกลัว?”
โฮ่วถูหัวเราะออกมาเล็กน้อย น้ำเสียงแฝงความเย่อหยิ่งเอ่ยตอบ!
“อืม?” ตี้เจียงได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อลองคิดดูดี ๆ ก็พบว่า คำพูดของโฮ่วถูนั้นช่างสมเหตุสมผล! จะมัวคิดมากไปใย? ลงมือทำไปก่อนแล้วค่อยดูผลลัพธ์!
เมื่อคิดได้ดังนั้น ตี้เจียงก็ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “งั้นก็หมายความว่า เจ้าก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้ใช่หรือไม่?”
ตี้เจียงมีท่าทีตื่นเต้นขึ้นมาทันที! การตัดหน้าพวกเผ่ายักษ์แห่งสวรรค์เช่นนี้ หากสำเร็จก็ย่อมเป็นชัยชนะอันงดงาม!
“แน่นอนว่าทำได้อยู่แล้ว แต่พี่ใหญ่ การที่จะเชื่อมต่อกับมหาเต๋านั้นต้องใช้ผลบุญมหาศาล ท่านเพิ่งไปท้าทายหงจุนมา หากผลบุญทองคำที่มีอยู่หมดไป อาจจะโดนเขาเอาคืนเอานะ!”
โฮ่วถูพยักหน้า แต่กลับกล่าวเตือนด้วยความกังวล! เพราะพี่ใหญ่ของนางเพิ่งท้าทายเต๋าอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่มาหมาด ๆ หากผลบุญที่ปกป้องเขาหมดไป นางเกรงว่าหงจุนผู้เจ้าคิดเจ้าแค้นคนนั้นจะมาทำร้ายเขา!
“ฮ่า ๆ ไม่ต้องห่วง ข้ายังมีผลบุญมหาเต๋าอีกมากมายเหลือเฟือ!”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็ไปแจ้งให้เผ่าของเรารวมตัวที่หน้าหอศักดิ์สิทธิ์ของพญาปาณุก่อน เราจะเริ่มกันเลย!”
ตี้เจียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เพราะในคลังระบบของเขายังมีผลบุญมหาศาลเก็บไว้มากมาย!
“เข้าใจแล้ว เช่นนั้นข้าจะรีบไปจัดการ!” โฮ่วถูตอบรับแล้วรีบจากไปทันที!
“เฮอะ ๆ หากแย่งเผ่ายักษ์สวรรค์ได้สำเร็จ คราวนี้หงจุนคงเดือดจนกระโดดโลดเต้นเป็นแน่!” ตี้เจียงพึมพำกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี
แต่ก็แค่พูดไปอย่างนั้น เพราะเขาไม่ได้แคร์อะไรเลย! ในเมื่อหงจุนต้องการกำจัดเขา เขาจะสนใจอะไรอีก? อยากโมโหจนอกแตกตายก็เรื่องของมัน!
ไม่นานโฮ่วถูก็กลับมาพร้อมกับเหล่าผู้คนแห่งเผ่าพันธุ์ทั้งปวง ทุกคนรวมตัวกันอยู่หน้าหอศักดิ์สิทธิ์แห่งพญาปาณุอย่างพร้อมเพรียง และเมื่อพวกเขาได้รู้สิ่งที่ตี้เจียงคิดทำ สีหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น!
ตี้เจียงมองดูภาพตรงหน้า ก่อนจะเดินไปยังใจกลาง จากนั้นระเบิดพลังผลบุญมหาเต๋าหลายล้านทันที เขาตะโกนด้วยเสียงอันก้องกังวานว่า
“มหาเต๋าเบื้องบน! วันนี้ข้าตี้เจียง ขอประกาศก่อตั้งเผ่าพันธุ์ใหม่แห่งมหาพิภพน้อยใหญ่! ชื่อว่าเผ่าพันธุ์อสูรปาณุ! เผ่าปาณุจะถือกำเนิดในดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ของพญาปาณุแห่งขุนเขาอันไร้ขอบเขตนี้! ด้วยพลังแห่งผลบุญ ข้าขอประกาศตั้งเผ่าปาณุ ณ บัดนี้!”
เสียงของตี้เจียงดังก้องไปทั่วทุกมุมมหาพิภพ!
ในวิหารม่วง หงจุนได้ยินเสียงนี้เข้าถึงกับหน้าเปลี่ยนสี พึมพำอย่างโมโห “เจ้าตี้เจียงคนนี้ กล้าทำลายแผนของข้าถึงเพียงนี้! ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”
"ที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก เพียงแค่ข้า..."
ไม่นานนัก ตี้เจียงก็เล่าแผนการในใจของตนให้โหวโถวฟัง! เพราะโหวโถวเองก็เป็นยอดฝีมืออันดับต้น ๆ แห่งยุคมหาพิภพ การให้คนเพิ่มมาร่วมคิดวิเคราะห์ ย่อมไม่มีอะไรผิดพลาด!
"แผนนี้... ท่านพี่คิดขึ้นมาได้อย่างไร? ช่างสุดยอดจริง ๆ!"
เมื่อโหวโถวได้ฟังสิ่งที่ตี้เจียงบอก ก็ถึงกับตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ! แม้นางจะมีจิตวิญญาณอยู่แล้ว ถึงแม้จะยังไม่แข็งแกร่งนัก แต่เมื่อได้ยินเรื่องนี้ นางก็เข้าใจในผลกระทบของมัน และประโยชน์ที่อาจได้รับทันที! แต่สิ่งที่ทำให้นางแปลกใจคือ ท่านพี่ของนางคิดแผนนี้ขึ้นมาได้อย่างไร?
"ฮ่าฮ่า ข้าก็แค่คิดขึ้นมาสบาย ๆ เท่านั้นเอง!"
ตี้เจียงพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ แน่นอนว่าเขาย่อมไม่บอกใครว่า ข้ามีระบบคอยช่วยเหลือ!
"แต่ข้าก็ยังคงคิดว่า หากแผนนี้ไม่สำเร็จ ผลกระทบจะเป็นเช่นไร..."
ตี้เจียงพูดอีกครั้ง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล!
"ฮึ ท่านพี่ พวกเราชนเผ่าบรรพกาล มีเหตุใดต้องวิตกกังวลมากมาย? สำเร็จหรือไม่ ลองทำดูก็จะรู้เอง!"
โหวโถวพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิ พร้อมรอยยิ้มเยาะบนใบหน้า!
"อืม?"
ตี้เจียงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดตามคำพูดของโหวโถว แล้วพบว่าไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ จริง ๆ! เหตุใดต้องคิดมากมายเช่นนั้น? ลองลงมือทำดูก่อนก็ไม่เสียหาย!
เมื่อคิดได้ดังนี้ ตี้เจียงก็ยิ้มอย่างตื่นเต้น พลางกล่าวว่า
"หากเช่นนั้น ตามความเห็นของเจ้า แผนนี้ทำได้ใช่หรือไม่?"
ตี้เจียงตื่นเต้นไม่น้อย เขากำลังจะตัดหน้าชนเผ่ายักษ์ใหญ่เช่นเผ่าปีศาจ! ในเมื่อเป็นศัตรูกันแล้ว หากมีโอกาส จะไม่รีรอแน่นอน!
"ทำได้แน่นอน! แต่ท่านพี่ การเชื่อมต่อมหามรรคาเช่นนี้ อาจต้องใช้คุณงามความดีมหาศาล ยิ่งตอนนี้ท่านเพิ่งล่วงเกินองค์มหาบรรพจารย์ หากต้องเสียวงล้อบุญคุณความดีที่มีอยู่ไป..."
โหวโถวพยักหน้าเห็นด้วย แต่ไม่นานก็แสดงความกังวลออกมา!
"ฮ่าฮ่า ไม่ต้องห่วง คุณงามความดีแห่งมหามรรคาข้ามีอีกมากมาย!"
ตี้เจียงหัวเราะอย่างมั่นใจ ก่อนจะกล่าวต่อว่า
"ถ้าเช่นนั้น ไปแจ้งเผ่าพันธุ์ของเราทั้งหมด ให้มารวมตัวที่หน้าวิหารบรรพจารย์ ข้าจะเริ่มลงมือเดี๋ยวนี้!"
โหวโถวได้ฟังก็พยักหน้าอย่างมั่นใจ นางรีบไปแจ้งข่าวแก่เผ่าพันธุ์ทั้งหมดทันที!
...
หลังจากนั้นไม่นาน เหล่าชนเผ่าบรรพกาล รวมถึงบรรพจารย์ทุกคน ก็มารวมตัวที่หน้าวิหารบรรพจารย์ตระกูลผานกู่แล้ว! ทุกคนต่างตื่นเต้น เมื่อได้รู้ถึงแผนการของตี้เจียง!
ตี้เจียงยืนอยู่หน้าวิหาร มองดูเหล่าผู้คน ก่อนจะก้าวออกมา และกล่าวเสียงดังกึกก้องว่า
"มหามรรคาอยู่เบื้องบน! วันนี้ข้า ตี้เจียง สำนึกได้ว่าภายใต้ฟ้าดินแห่งมหาพิภพนี้ มีสิ่งมีชีวิตมากมาย แต่กลับไม่มีชนเผ่าที่ชัดเจน ดังนั้นข้าขอตั้งเผ่าหนึ่งขึ้นมา ชื่อว่าเผ่าบรรพกาล!
จากนี้ไป ผู้ใดที่มีสายเลือดผานกู่ ย่อมเป็นชนเผ่าบรรพกาล! เผ่าบรรพกาล จะยึดภูเขาปู้โจวเป็นศูนย์กลาง ใช้วิหารผานกู่ในการกดตรึงโชคชะตาแห่งเผ่าพันธุ์! วันนี้ ข้าขอสถาปนาเผ่าบรรพกาล!"
...
เสียงคำประกาศของตี้เจียงดังกึกก้องไปทั่วมหาพิภพ!
