บทที่ 12 สังหารในพริบตา เปลี่ยนแปลงโชคชะตา!
การต่อสู้ในรอบต่อๆ มาเป็นไปเหมือนชาติที่แล้วไม่มีผิดเพี้ยน จี้อู่ฉางและเสี่ยวฟานต่างก็ชนะคู่ต่อสู้มาตามลำดับ
ชัยชนะของจี้อู่ฉางไม่ได้ทำให้ใครแปลกใจ เพราะเขาเป็นศิษย์ของสำนักฉางเซิง!
แต่การที่เสี่ยวฟานชนะติดต่อกันหลายครั้งนั้น เปรียบเสมือนม้ามืดที่ผงาดขึ้นมา สร้างความตื่นตะลึงให้กับผู้ชมทั้งหมด!
โดยเฉพาะชาวบ้านธรรมดาที่มาชมการแข่งขัน พวกเขาต่างก็เชียร์เสี่ยวฟานกันอย่างคึกคัก
จี้อู่ฉางในชุดหรูหราสง่างามนั้น สำหรับพวกเขาแล้วช่างห่างไกลเกินเอื้อม ราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่ได้แต่เงยหน้ามอง
แม้เสี่ยวฟานจะเป็นคุณชายตระกูลเสี่ยว แต่เขาสวมชุดผ้าป่านธรรมดา ไม่ได้แตกต่างจากสามัญชนมากนัก!
ด้วยเหตุนี้ ในแง่ของจิตใจ ผู้คนมากมายจึงสนับสนุนเสี่ยวฟาน หวังว่าเขาจะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้จนถึงที่สุด!
ตระกูลทั้งหมดในเมืองมู่เยี่ยต่างมองตระกูลเสี่ยวด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
หากเสี่ยวฟานสามารถคว้าอันดับหนึ่งได้จริง ตระกูลเสี่ยวก็จะแทนที่ตระกูลจี้ขึ้นเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองมู่เยี่ย!
โดยไม่รู้ตัว การต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นที่สุดก็มาถึง และเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย - จี้อู่ฉางจากตระกูลจี้ปะทะเสี่ยวฟานจากตระกูลเสี่ยว!
ในขณะนั้น หลายคนถึงกับกลั้นหายใจ บรรยากาศที่เคยอึกทึกค่อยๆ เงียบลง
จี้อู่ฉางลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างสงบ ค่อยๆ เดินไปยังเวทีประลอง ไม่ได้แสดงพลังความดุดันใดๆ ออกมา ราวกับเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง!
ในขณะที่เสี่ยวฟานกลับตรงกันข้ามกับจี้อู่ฉาง เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนเร้นอีกต่อไป พลังแห่งการต่อสู้อันรุนแรงแผ่ออกมาจากร่างของเขา!
ในขณะนี้ เสี่ยวฟานเปรียบเสมือนกระบี่ที่ถูกชักออกจากฝัก แสดงประกายคมกริบออกมาอย่างเต็มที่!
หลายคนมองดูจี้อู่ฉาง แล้วหันไปมองเสี่ยวฟาน พวกเขารู้สึกอย่างบอกไม่ถูกว่า เสี่ยวฟานดูเหมือนตัวตลกที่กำลังเต้นโลดแล่น!
ความรู้สึกนี้ปรากฏชัดในใจของพวกเขา แม้จะไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น
ในขณะนั้น ท่ามกลางฝูงชนไม่ไกลนัก มีสองคนยืนอยู่ หนึ่งแก่หนึ่งหนุ่ม!
ชายชราผู้นี้มีนามว่าถังอี้หยวน ผู้อาวุโสที่ห้าแห่งสำนักฉางเซิง มีวรยุทธ์ขั้นขอบเขตพระราชวังม่วงระดับแปด และเป็นผู้รับผิดชอบการรับศิษย์ในครั้งนี้
เบื้องหลังของเขาคือศิษย์ของเขา ปู้ชิวซวง ผู้มีวรยุทธ์ขั้นขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่สี่!
ถังอี้หยวนมองดูเสี่ยวฟานบนเวทีที่ราวกับกระบี่ที่ถูกชักออกจากฝัก ดวงตาเผยแววชื่นชม
ในชาติที่แล้ว ก็คือถังอี้หยวนที่เล็งเห็นความสามารถของเสี่ยวฟาน รับเป็นศิษย์สำนัก และภายหลังเสี่ยวฟานยังแสดงความสามารถอันโดดเด่น จนได้เป็นศิษย์เอกแห่งสำนักฉางเซิง
สิ่งนี้ทำให้ถังอี้หยวนเป็นที่นับหน้าถือตามากขึ้น และตามใจเสี่ยวฟานทุกอย่าง
อาจกล่าวได้ว่า ปีกของเสี่ยวฟานค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นภายใต้การปกป้องของถังอี้หยวน!
"อาจารย์ พี่จี้อู่ฉางเป็นศิษย์คนที่สี่ที่อาจารย์ที่สามเพิ่งรับมาไม่นาน! ข้าก็คุ้นเคยกับเขาพอสมควร!"
ปู้ชิวซวงรีบเอ่ยปากเมื่อเห็นจี้อู่ฉางค่อยๆ ก้าวขึ้นเวทีประลอง
เมื่อถังอี้หยวนได้ยินคำพูดของปู้ชิวซวง เขาจึงละสายตาจากเสี่ยวฟาน หันไปมองจี้อู่ฉาง
ในสำนักฉางเซิง ถังอี้หยวนและอาจารย์ที่สาม เมิ่งไฉ่หง มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน มิเช่นนั้นเสี่ยวฟานคงไม่ได้รู้จักกับอานเข่อซินเร็วขนาดนี้!
"ไม่เลว ลมปราณมั่นคง ไม่หยิ่งยโส ไม่เร่งร้อน ดูเหมือนอาจารย์ที่สามจะได้ศิษย์ที่ดีเข้ามา!"
ถังอี้หยวนชมอย่างไม่ตระหนี่!
ปู้ชิวซวงยิ้มพลางเอ่ย "อาจารย์ พี่จี้ขยันฝึกฝนมาก ทุกครั้งที่ข้าไปหา เขาก็กำลังฝึกฝนอยู่เสมอ!"
เมื่อถังอี้หยวนได้ยินเช่นนั้น ก็พยักหน้าอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ย "ชิวซวง แม้เจ้าจะมีรากฐานดี แต่ก็ต้องตั้งใจบำเพ็ญเพียร วางรากฐานของตนให้มั่นคง!"
"ขอบเขตสร้างรากฐานคือด่านใหญ่ที่สุดของผู้บำเพ็ญเพียร หากรากฐานไม่มั่นคง ต่อให้มีรากฐานดีแค่ไหนก็สูญเปล่า!"
ถังอี้หยวนฉวยโอกาสสั่งสอนปู้ชิวซวงสองสามประโยค!
ในตอนนี้ ปู้ชิวซวงยังเป็นศิษย์ที่อายุน้อยที่สุดของถังอี้หยวน จึงได้รับความรักใคร่มากหน่อย
ในชาติที่แล้ว หลังจากเสี่ยวฟานเข้าสำนัก ปู้ชิวซวงก็ถูกเทียบกับเสี่ยวฟานไปเสียทุกด้าน ถังอี้หยวนจึงไม่ค่อยสนใจเขาอีก!
"ขอรับอาจารย์ ศิษย์จะตั้งใจบำเพ็ญเพียรอย่างแน่นอน!"
ปู้ชิวซวงรีบตอบ ท่าทางนอบน้อมเป็นพิเศษ
จี้อู่ฉางในตอนนี้ แม้จะฝันก็ไม่คิดว่าผู้อาวุโสที่ห้าจะปรากฏตัวในเมืองมู่เยี่ย
เพราะในชาติที่แล้ว เขาไม่รู้เรื่องนี้!
จี้อู่ฉางค่อยๆ ก้าวขึ้นเวทีประลอง ในมือของเขาปรากฏถุงมือคู่หนึ่ง ตอนนี้เขาสวมมันอย่างไม่เร่งรีบ!
ตอนที่ระบบประกาศภารกิจได้กล่าวไว้ว่า: นี่เป็นภารกิจแรกที่ระบบมอบให้ ยิ่งใช้เวลาน้อย รางวัลก็จะยิ่งมาก!
ดังนั้น จี้อู่ฉางจึงไม่มีความคิดที่จะทดสอบแม้แต่น้อย ไม่มีความคิดที่จะออมมือ เขาหยิบอุปกรณ์ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาทันที
ตอนนี้ เสี่ยวฟานจ้องถุงมือบนมือทั้งสองของจี้อู่ฉางอย่างเขม็ง ดวงตาราวกับจะพ่นไฟออกมา!
"ตระกูลไป๋ช่างยอดเยี่ยม ดูถูกข้าเสี่ยวฟานสินะ!"
"เมื่อวานเจ้าไม่แยแสข้า วันนี้ข้าก็สูงเกินกว่าที่เจ้าจะเอื้อมถึง!"
"รอให้ข้าชนะจี้อู่ฉาง คว้าอันดับหนึ่งมาได้ ข้าจะทำลายตระกูลไป๋ของพวกเจ้า! ตระกูลไป๋ของพวกเจ้าหาความตายเอง!"
ในใจของเสี่ยวฟานเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เขามองไปทางที่ตระกูลไป๋นั่งอยู่ สีหน้าไม่สู้ดีนัก!
ตอนนี้จี้อู่ฉางยืนอยู่บนเวทีประลองแล้ว เขามองเสี่ยวฟานแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างสงบ
"ข้าได้ยินว่าเจ้าไปที่ตระกูลไป๋ อยากได้ถุงมืออาวุธวิเศษคู่นี้? ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่?"
จี้อู่ฉางยิ้มที่มุมปาก ดวงตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย!
เมื่อเสี่ยวฟานได้ยินคำพูดของจี้อู่ฉาง ดวงตาก็พลันฉายแววสังหารในทันที!
"จี้อู่ฉาง ข้ารอการต่อสู้กับเจ้ามานานแล้ว วันนี้เจ้าจะกลายเป็นก้าวบันไดของข้า!"
พลังการต่อสู้บนร่างของเสี่ยวฟานพลุ่งพล่าน เขาเอ่ยกับจี้อู่ฉาง
เมื่อเห็นอีกฝ่ายควบคุมอารมณ์ได้ ไม่ได้โกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้ จี้อู่ฉางก็พยักหน้าในใจ ชาติที่แล้วตนเองสู้เขาไม่ได้จริงๆ!
"เสี่ยวฟาน เจ้าคิดว่าเพียงแค่ชนะคนไม่กี่คน ก็มีคุณสมบัติมาโอหังต่อหน้าข้าแล้วหรือ!"
"พูดตามตรง ในสายตาข้า เจ้าก็แค่ขยะเท่านั้น!"
หลังจากจี้อู่ฉางพูดจบ เขาก็ไม่ปิดบังพลังของตนอีกต่อไป
พลังขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่หกขั้นกลางแผ่ออกมา ก่อให้เกิดพลังความดุดันอันรุนแรง ทำลายพลังการต่อสู้บนร่างของเสี่ยวฟานจนแหลกละเอียด!
ภายใต้สายตาตกตะลึงของเสี่ยวฟาน จี้อู่ฉางเคลื่อนไหว
วิชาก้าวมังกรแปดทิศถูกใช้งาน ร่างกายทั้งหมดพลันหายไปต่อหน้าเสี่ยวฟาน!
"หมัดระเบิดสายฟ้า!"
จี้อู่ฉางตะโกนเบาๆ บนถุงมือมีสายฟ้าพลุ่งพล่าน ส่งเสียงดังแผ่วๆ!
บนผิวหนังของจี้อู่ฉางมีแสงทองอ่อนๆ พลุ่งพล่าน
ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย หมัดทั้งสองสลับกัน พุ่งตรงไปที่แผ่นหลังของเสี่ยวฟาน
เสี่ยวฟานรู้สึกไม่ดีทันทีที่จี้อู่ฉางหายตัวไป ในใจตอนนี้เขาตกตะลึงจนบรรยายไม่ถูก
"ไม่ใช่บอกว่าจี้อู่ฉางมีเพียงพลังขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่สี่ขั้นสูงสุดหรอกหรือ? ทำไมถึงแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ช่างบ้าจริง!"
เมื่อรู้สึกถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ส่งมาจากด้านหลัง เสี่ยวฟานรีบใช้วิชาย่างก้าว ก้าวไปข้างหน้า พยายามหลบหมัดของจี้อู่ฉาง
แต่ความเร็วของเขาไม่อาจเทียบกับจี้อู่ฉางได้ เขาเพิ่งจะก้าวออกไปก้าวเดียว หมัดทั้งสองก็พุ่งกระแทกเข้าที่แผ่นหลังของเสี่ยวฟานอย่างรุนแรง
ในใจของจี้อู่ฉางวาบผ่านด้วยความเย็นชา พลังสายฟ้าทั้งหมดในลูกแก้วสายฟ้าพลันพุ่งออกมาในชั่วขณะนี้ ผสานรวมกับหมัดระเบิดสายฟ้า กระแทกเข้าที่แผ่นหลังของเสี่ยวฟานอย่างรุนแรง!
"อ๊ากกก!"
เสี่ยวฟานร้องด้วยเสียงอันน่าสยดสยอง ร่างทั้งร่างลอยออกไปหลายเมตร เลือดพุ่งออกจากปากอย่างรุนแรง
(จบบท)
