บทที่ 112 : ไร้กฎเกณฑ์
การเปรียบบรรยากาศเหมือนระเบิดอาจจะเกินจริงไปหน่อย เพราะคนในห้องล้วนเป็นบุคคลระดับสูง พวกเขาไม่เหมือนพนักงานระดับล่างที่อยู่นอกห้อง ที่เห็นอะไรแปลกประหลาดก็จะตื่นเต้นจนลืมตัว แม้จะพยายามรักษากิริยา แต่ทุกคนก็ปรบมือ มีประมาณครึ่งหนึ่งลุกขึ้นยืน บางคนถึงกับเอานิ้วใส่ปากผิวปากแหลม ทุกคนต่างกระซิบกระซาบว...
