บทที่ 10 ต่อรองราคา

บทที่ 10 ต่อรองราคา

ทันใดนั้น เชฟร่างกำยำที่ถือตะหลิวเดินผ่านมา และได้ยินคำพูดของหวงล่างเข้า เขาก็โกรธจัด ก่อนเดินพุ่งเข้ามาหาหวงล่างทันที

"แกพูดว่าอะไรนะ? ใครขายของปลอม!"

หวงล่างหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ รีบพูดแก้ตัวด้วยเสียงสั่น "นาย...นายจะทำอะไร?"

เสิ่นชิวขมวดคิ้วลุกขึ้นยืนทันที พยายามห้ามสถานการณ์ "ขอโทษแทนเพื่อนของผมด้วยนะ เขาไม่รู้เรื่องแล้วก็พูดไปเรื่อย"

เมื่อได้ยินคำของเสิ่นชิว เชฟที่กำลังโกรธจัดก็เริ่มสงบลงก่อนพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "พูดไม่คิดก็อย่าพูด!"

"ครับๆ เข้าใจแล้ว" หวงล่างกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมพยักหน้าหงึกๆ

เชฟส่งเสียงฮึดฮัดก่อนเดินจากไป

หวงล่างถอนหายใจยาว เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก ก่อนหันมาพูดกับเสิ่นชิว "โอย...ดุจริงๆ ไม่มีมารยาทเลย"

"เลิกพูดเถอะ นายเป็นฝ่ายเริ่มเองด้วยซ้ำ ที่นี่ตลาดกลางคืนขึ้นชื่อเรื่องราคาสมเหตุสมผล ขายของตามราคาแบบนี้ สิ่งที่ได้ก็ต้องเป็นไปตามนั้น" เสิ่นชิวอธิบายเรียบๆ

"เอาล่ะๆ ไม่พูดเรื่องนั้นแล้ว เรากลับมาคุยเรื่องงานกันต่อ ราคาหนึ่งแสนนี่คือเพดานที่ฉันให้ได้จริงๆ นะ ฟังฉันก่อน ฉันจะให้ดูเนื้อหางานโฆษณาครั้งนี้"

หวงล่างยิ้มกริ่ม หยิบมือถือขึ้นมาเปิดรูปภาพในอัลบั้ม

เสิ่นชิวมองเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่พูดอะไร เพราะเขารู้คำตอบในใจอยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงราคานี้ก็ไม่เหมาะสม

ไม่นาน หวงล่างยื่นมือถือมาให้เสิ่นชิวดู ในภาพเป็นรถจักรยานยนต์สีดำสนิทที่ดีไซน์เหมือนสัตว์นักล่าดุร้าย รูปลักษณ์โดดเด่นเต็มไปด้วยความสง่างาม

เมื่อเสิ่นชิวเห็นรถคันนี้ ดวงตาของเขาก็เป็นประกายเล็กน้อย

"นี่คือ 'ไนท์ฟลายอิ้งดรากอน' รุ่นใหม่ล่าสุดจากบริษัทแมนมาร์ท อัตราเร่ง 0-100 ภายใน 2.4 วินาที แรงม้าสูงสุด 350 ความเร็วสูงสุดหลังปลดล็อก 410 กิโลเมตรต่อชั่วโมง!" หวงล่างอวดด้วยความภาคภูมิใจ

"ดีเลย ถ้าถ่ายงานเสร็จ จะให้ฉันคันหนึ่งไหม?" เสิ่นชิวเงยหน้าถาม

หวงล่างชะงักเล็กน้อยก่อนหัวเราะแห้งๆ "พี่ชาย นี่มันรถที่ราคาสองล้านเหรียญพันธมิตร มีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อได้ ผมจะไปหามาให้พี่ได้ยังไง!"

"งั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดต่อ" เสิ่นชิวยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ

"เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ งานนี้ยังมีไฮไลต์! นายจะได้ร่วมงานกับดาราสาวลึกลับระดับตัวแม่ของวงการ โอกาสดีๆ แบบนี้ไม่แน่นะ นายอาจจะได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอ" หวงล่างทำตาแพรวพราว

"ไม่สนใจ" เสิ่นชิวตอบสั้นๆ

"งั้นเอาแบบนี้ นายอยากได้สาวๆ แจ่มๆ สองสามคนไหม?" หวงล่างยิ้มเจ้าเล่ห์

"ฉันไม่อยากไปทำลายชีวิตใคร"

"โธ่พี่ชาย เดี๋ยวนี้มันยุคไหนแล้ว ทุกอย่างสมัครใจกันทั้งนั้น แถมพวกเธอยังอาจจะกล้าเล่นกว่าอีกนะ...หรือว่า จริงๆ แล้วนายไม่ไหว?"

"ไสหัวไป" เสิ่นชิวตอบเย็นชา

"ฮ่าๆ ล้อเล่นน่าพี่ชาย เรามาคุยเรื่องงานกันต่อดีกว่า ฉันบอกเลยว่างานนี้ดีมาก ราคาก็ไม่ต่ำเกินไป" หวงล่างรีบพูดแก้เก้อ

"เอาล่ะ ฉันจะไม่อ้อมค้อมอีกต่อไป สองแสน! ลดไม่ได้แม้แต่บาทเดียว" เสิ่นชิวตั้งราคาชัดเจน

หวงล่างฟังแล้วทำหน้าเหมือนโดนหั่นเนื้อออกจากตัว "พี่ชาย ฟังผมก่อน งานนี้จริงๆ แล้วเขาให้เงินมาน้อยมากนะ!"

"ไม่ต้องพูดมาก แค่ว่าจะตกลงหรือไม่ก็พอ" เสิ่นชิวพูดเสียงเรียบ

"โอเคๆ ยอมแล้ว! สองแสน!ก็ สองแสน!แต่บอกเลยนะว่าฉันได้งบมาแค่ สามแสน!เอง ไหนจะค่าใช้จ่ายอื่นๆ อีก สุดท้ายแทบไม่ได้อะไรเลย" หวงล่างพูดพลางทำหน้าหนักใจ

"เลิกแสดงละครได้แล้ว ฉันรู้ว่าแบรนด์จ่ายให้นายไม่น้อยกว่า ห้าแสน!อย่ามาทำเป็นพูดให้ดูน่าสงสาร"

หวงล่างหัวเราะแห้งๆ "ก็แค่ค่าความลำบากนิดหน่อยเอง เอาเป็นว่า ราคานี้โอเคแล้ว มาคุยเรื่องรายละเอียดงานกันดีกว่า"

"ว่ามาเลย" เสิ่นชิวตอบเรียบๆ

"เวลาถ่ายโฆษณากำหนดไว้เจ็ดวันหลังจากนี้ ฉันจะส่งรายละเอียดเวลาและสถานที่ให้ในข้อความ ห้ามมาสายนะ!" หวงล่างรีบพูดกำชับเสิ่นชิว

"เข้าใจแล้ว" เสิ่นชิวตอบสั้นๆ ก่อนถามต่อ "แล้วต้องโชว์ทักษะอะไรไหมในการถ่ายครั้งนี้?"

เขามองภาพจักรยานยนต์บนหน้าจอมือถือของหวงล่างพร้อมรอยยิ้มบางที่มุมปาก เหมือนจะเริ่มสนใจ

เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น หวงล่างถึงกับตัวเย็นวาบ พูดเสียงสั่นๆ ด้วยความกลัว "ไม่ต้องโชว์ทักษะอะไรเลยพี่ชาย! ฉันขอร้องล่ะ ครั้งนี้งานง่ายๆ แค่ขี่มอเตอร์ไซค์พาดาราสาวถ่ายรูปสองสามช็อตก็พอ นายอย่าคิดบ้าขับซิ่งเลยนะ! มันอันตรายมาก ถ้านายไม่เป็นไร แต่ดาราคู่ถ่ายเกิดอะไรขึ้นมาฉันจบแน่!"

ที่หวงล่างกลัวขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก เขารู้จักนิสัยของเสิ่นชิวดี ถึงเสิ่นชิวจะดูนิ่งและมีฝีมือ แต่ก็มีด้านที่ไม่น่าไว้วางใจอยู่ในตัว

"เข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง" เสิ่นชิวตอบด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

เมื่อเห็นเสิ่นชิวใจเย็นลง หวงล่างก็ถอนหายใจโล่งอก "ดีมาก งั้นเรื่องนี้ผ่านไป"

"แต่ฉันมีสองเงื่อนไข" เสิ่นชิวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"บอกมาเลย ขอแค่อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ เรื่องอื่นคุยกันได้" หวงล่างรีบตอบ

"ข้อแรก ค่าจ้าง สองแสน!ต้องเป็นเงินหลังหักภาษี เรื่องการจัดการภาษีนั่นฉันไม่สน"

"ไม่มีปัญหา"

"ข้อสอง ฉันไม่รับโอนเงิน ฉันต้องการเป็นเงินสด" เสิ่นชิวพูดอย่างชัดเจน

หวงล่างหัวเราะเบาๆ ก่อนตอบ "พี่ชาย นายกลัวเรื่อง หัวกะโหลกสีเลือด ที่มีข่าวว่ามันอาจจะทำลายระบบธนาคารใช่ไหม? บอกเลยไม่ต้องห่วง คนข้างบนเตรียมการไว้หมดแล้ว ถ้ามีปัญหาจริง ธนาคารก็สำรองข้อมูลลูกค้าไว้หมด นายจะไม่เสียอะไรแน่นอน"

"ถึงยังไง การถอนเงินในสถานการณ์แบบนั้นก็ลำบากอยู่ดี ฉันยังยืนยันขอเป็นเงินสด" เสิ่นชิวตอบเรียบๆ

"ได้ ไม่มีปัญหา ฉันเตรียมมาแล้ว สองแสน!ในกระเป๋าใบนี้ แค่เซ็นสัญญาเงินนี่ก็เป็นของนาย" หวงล่างพูดพร้อมยื่นกระเป๋าและสัญญาให้เสิ่นชิว

เสิ่นชิวเหลือบมองหวงล่างอย่างประเมิน "นายเตรียมมาดีทีเดียว"

"ไม่งั้นนายคิดว่าฉันมาช้าทำไม?" หวงล่างหัวเราะ ก่อนหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋าเสื้อส่งให้

เสิ่นชิวรับปากกา แต่ไม่ได้รีบเซ็นทันที เขาเปิดสัญญาขึ้นอ่านอย่างละเอียด

หวงล่างก็ไม่ได้เร่งอะไร ปล่อยให้เขาอ่านจนพอใจ

ประมาณสิบนาทีหลังจากนั้น เสิ่นชิวอ่านจนจบ ก่อนเซ็นชื่อและยื่นสัญญาคืนให้หวงล่าง "นี่"

"ยังเป็นคนรอบคอบเหมือนเดิมเลยนะ" หวงล่างพูดพร้อมยิ้มชื่นชม

"เอาล่ะ เรื่องงานคุยจบแล้ว ดื่มกันเถอะ" เสิ่นชิวพูดอย่างนิ่งเรียบ

"ได้เลย! เราไม่ได้ดื่มด้วยกันมานานชนแก้วหน่อย!" หวงล่างพูดพร้อมรอยยิ้ม

เสิ่นชิวหยิบเบียร์ขึ้นมา ชนแก้วกับหวงล่าง ก่อนยกดื่มจนหมดขวดในรวดเดียว...

..........