ตอนที่ 19 ตอๆ

ตอนที่: 19 ต่อๆ

.. เย่ชิงเฉิงหยุดนิ่งในทันที  เย่ฮั่วกัวก็หยุดนิ่งเช่นกัน  ซึ่งในขณะนั้น ใครจะคิดว่าไป๋หลีหยุนเซียวจะต้องการเพียงจี้หยกของเย่ชิงเฉิงเท่านั้น แม้ว่าจี้หยกนี้จะมีค่ามากสำหรับคนธรรมดา แต่มันไม่สำคัญสำหรับตระกูลเย่ที่มีทรัพย์สินนับพันล้าน..

เย่ชิงเฉิงร้องขึ้นทันที..

"ไอ้คนเลว.. เอาสร้อยคอคืนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!"

เธอไม่สนใจว่าสร้อยคอจะมีมูลค่าเท่าไร แต่จี้หยกนี้ ลุงของเธอเป็นคนมอบให้ ซึ่งลุงของเธอได้เสียชีวิตไปนานแล้ว จี้หยกนี้จึงสำคัญกับเธอมาก..

"คราวหน้า ฉันจะคืนมันให้ด้วยตัวเอง!"

ไป๋หยุนเซียวพูดแล้วหันหลังกลับไป เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมาก พวกเขาทั้งหมดยังดูมึนงงกับสิ่งที่เห็น แต่พวกเขาไม่กล้าขัดขวางแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน พวกเขาก็เปิดทางและปล่อยให้ไป๋หยุนเซียวออกไป..

“คุณปู่…”

เย่ชิงเฉิง มองไปที่ เย่ฮั่วกัวพร้อมด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอ

เย่ฮั่วกัวก็ไม่พอใจกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน เพราะ ณ. เวลานี้ ในเมืองเฮติ ไม่มีใครกล้าทำให้เขาได้ขายหน้าต่อหน้าหลานสาวของเขาเองได้ขนาดนี้

ไม่ใช่ว่า เย่ฮั่วกัว จะไม่กล้าที่จะต่อสู้กับไป๋หยุนเซียว แต่เขายอมปล่อยให้ไป๋หยุนเซียวไปก่อน เพราะเมื่อมีคนมากมายอยู่ที่นี่ มันย่อมจะส่งผลกระทบในทางลบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ประการที่สอง เขาไม่แน่ใจหลังจากการต่อสู้เมื่อสักครู่ และปฏิกิริยาของไป๋หลี่หยุนเซียว  เพราะเขารู้สึกว่าไป๋หลี่หยุนเซียวคนนี้ดูเหมือนจะยังไม่ได้ทำอย่างเต็มที่  เนื่องจากเขากล้าตบหลานสาวของเขาต่อหน้าเขาและขู่เอาชีวิตหลานสาวของเขาอีกต่างหาก

จึงพิสูจน์ได้ว่าไป๋หยุนเซียวไม่ได้กลัวตัวเขาเลยแม้แต่น้อย ดังนั้น เย่ฮั่วกัวจึงไม่กล้าเดิมพัน เพราะเขารู้ดีว่าคนหนุ่มสาวมักจะทำอะไรโดยไม่ถามถึงผลที่จะตามมา!

ในที่สุดเขาก็ได้แต่ถอนหายใจ..

“คุณปู่ มันไม่ดีสำหรับปู่เลย มันเกือบจะทำร้ายคุณปู่ แต่อย่าโกรธเลย เขาก็คงเหมือนกับปรมาจารย์ด้านมืดเหมือนกับปู่ ส่วนเรื่องสร้อยคอ เขาบอกว่าจะคืนให้เอง!”

“หลานเชื่อเขาอย่างนั้นเหรอ? เขาบอกว่าเขาจะให้คืนเหรอ? แค่สร้อยประดับเพชรก็มีมูลค่าหลายล้านหยวนแล้ว จี้หยกก็ประเมินค่าไม่ได้เช่นกัน ถ้าเขานำไปขาย เขาก็จะขายได้อย่างน้อยสามหรือห้าล้านหยวน แต่เขาสวมเสื้อผ้าธรรมดาๆ ในตอนแรก ดูๆไปเขาก็เป็นเพียงประชาชนธรรมดาคนหนึ่ง เขาน่าจะโลภมากเรื่องเงิน” เย่ ชิงเฉิงพูดด้วยสงสัย..

“ผ่อนคลายเถอะ หนูเชื่อเขาเพราะเขาเป็นนักรบ…”

..เย่ ฮั่วกัว ขมวดคิ้วอีกครั้ง..

“..แต่ว่า..”

“แต่ว่าอะไร?” เย่ชิงเฉิงถาม..

“ชายหนุ่มรู้จักตระกูลเย่ของเราแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจตระกูลเย่ของเราด้วย เพราะตอนเขาได้มองมาที่เจ้าและฉันตอนนั้น เขาแสดงออกถึงแววตาที่มุ่งร้ายอย่างมาก!”

เย่ฮั่วกัวหรี่ตาลง.. เมื่อนึกถึงท่าทีของไป๋หยุนเซียว..

“จริงเหรอ คุณปู่ เขารู้สึกขุ่นเคืองต่อตระกูลเย่ของเราจริงหรือเปล่า” เย่ชิงเฉินถาม..

“เป็นไปได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลเย่ของเราก็ได้ทำให้คนจำนวนมากขุ่นเคืองในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และเจ้าต้องระวังตัวไว้ด้วย แต่รอดูไปก่อน แล้วฉันจะสืบหาตัวตนที่แท้จริงของบุคคลนี้และดูว่าเราจะพบเขาอีกครั้งได้หรือไม่!” เย่ฮั่วกัวบนพึมพำ..

“แล้วถ้าเขาเกลียดตระกูลเย่ของเราจริงๆ ล่ะ” เย่ชิงเฉิงถามด้วยความสงสัย..

“แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นยอดอัจฉริยะระดับโลกก็ตาม แต่แน่นอนว่าวัชพืชและรากจะต้องถูกกำจัด สำหรับทุกคนที่คุกคามตระกูลเย่ของฉันจะต้องหายไปจากโลกนี้!”

ดวงตาของเย่ฮั่วกัวยังฉายแสงจ้า ซึ่งเต็มไปด้วยความอาฆาตต่อชีวิต..

“ปู่ คุณต้องการฆ่าเขาจริงๆ เหรอ”

ฉันไม่รู้ว่าทำไม เย่ชิงเฉิงคิดว่าไป๋หยุนเซียวจะต้องตาย และหัวใจของเขาก็แทบจะทนไม่ไหว..

“มันขึ้นอยู่กับว่าเขาเลือกทางเดินอย่างไร! หากเขาไม่มารังควานตระกูลเย่ของเรา ก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดโดยธรรมชาติ!”

“ถ้าอย่างนั้น ไม่เกินหนึ่งเดือน ฉันจะมอบข้อมูลทั้งหมดของเขาให้เจ้าอย่างแน่นอน!”

ในท้ายที่สุด เย่ชิงเฉิงจะยังคงรู้สึกถึงความประทับใจเล็กน้อยของไป๋หลี่หยุนเซียว เนื่องจากตั้งแต่เล็กมาจนถึงทุกวันนี้ ยังไม่มีใครกล้าแตะต้องตัว หรือแม้แต่นิ้วก้อยของเธอ แต่มาวันนี้ เธอกลับถูกไป๋หลีหยุนเซียวทำร้ายจนกระเด็นกระดอนในที่สาธารณะ และคว้าสร้อยคอสุดที่รักไป ซึ่งความโกรธในใจของเธอไม่สามารถจินตนาการได้!..

“กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและหายาทาด้วยละ!”

“..ฮะ!..”

.. เย่ชิงเฉิงพยักหน้า แล้วจากไป..

..0..00..000..(U_U)!!