ตอนที่18 จี้หยก

ตอนที่: 18 จี้หยก

“คุณมาจากตระกูลเย่เหรอ?”

ดวงตาของไป๋หยุนเซียวฉายแววอาฆาตทันที ในขณะนี้ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าตระกูลเย่ คือผู้ที่ทำให้ครอบครัวของเขาออกจากสวรรค์ลงไปสู่ขุมนรก..

“แน่นอน!”

หัวใจของเย่ฮั่วกัว เต็มไปด้วยความสงสัย เขาจะมองไม่เห็นเจตนาฆ่าในดวงตาของไป๋หยุนเซียวเลยหรือ? ซึ่งหนทางลับในใจของเขาดูไม่ดี แต่เขาก็ยังมองไม่รู้ออกเหมือนเดิม..

“..ฮึม!..”

ไป๋หยุนเซียวไม่พูดอะไร เขากลับฮัมเพลงอย่างเย็นชา แล้วหันหลังเพื่อจะเดินจากไป ซึ่งเขาตระหนักดีว่า นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับการแก้แค้น เพราะครอบครัวตระกูลเย่ มีพลังอำนาจอันแข็งแกร่ง หากเขาต้องการที่จะแก้แค้น เขาก็จะต้องแข็งแกร่งและเติบโตให้มากขึ้นกว่านี้ ซึ่งตอนนี้ที่เขาได้ระบุตัวตนของเขาแล้ว ว่าเขาจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ตัว..

“เพื่อนตัวน้อย คุณไปดื่มชาสักถ้วยที่บ้านฉันก่อนออกเดินทางได้ไหม” เย่ฮั่วกัวพูดอีกครั้ง..

“ไม่จำเป็น!”

ไป๋หยุนเซียวไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเลย แต่เมื่อไป๋หยุนเซียวเดินผ่านเย่ชิงเฉิง  เธอก็หัวเราะเยาะเย้ย..

“คุณกล้าที่จะไม่ไว้หน้าปู่ของฉันเลยเหรอ คุณทำลายน้ำใจของท่านปู่แบบนี้ได้อย่างไร คุณใจร้อนเกินไปแล้ว!”

ไป๋หยุนเซียวเพิกเฉยแล้วเดินผ่านหญิงสาวไป..

“..หยุดเดี๋ยวนี้น๊ะ!..”

เย่ชิงเฉิงจับไหล่ของไป๋หยุนเซียว ไป๋หยุนเซียวหยุดแล้วพูดอย่างเฉยเมย..

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

“ฉันจะไม่ปล่อย!”

เย่ชิงเฉิงดูเหมือนจะแข่งกร้าวกับไป๋หยุนเซียว ไป๋หยุนเซียวสูดหายใจเข้าลึกๆ จนเขาลังเลที่จะฆ่าหลานสาวและชายชราของตระกูลเย่เลยหรือเปล่า..

“หยุดเดี๋ยวนี้น๊ะ..หลานสาวของฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วย”

“ทักษะของชายชราคนนี้ น่าจะอยู่ในระดับกลางของพลังงานมืด แต่ฉันเพิ่งเข้าสู่ระดับของจิตวิญญาณ และมันเป็นเรื่องไม่ดีนักถ้าจะมาต่อสู้กันเอง แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังสามารถใช้พลังแห่งจิตวิญญาณนี้เพื่อสังหารได้โดยตรงเช่นกัน..เฮ้อ!..ความพยายามในช่วงไม่กี่วันนี้ไร้ผลจริง!”..

..ไป๋หลี่หยุนเซียวพูดกับตัวเองๆ..

เมื่อเวลาผ่านไป รัศมีแห่งตันเถียนของเขาก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และกำลังจะควบแน่นเป็นแสงออร่า แม้ว่าเขาจะแปลงรัศมีของแสงออร่าในตันเถียนของเขาเอง เพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ และมันก็กำลังแพร่กระจายเข้าไปในร่างกายของเขา แต่รัศมีนั้นจะไม่ออกจากร่างกายของเขาและจะไม่หายไป  แต่เขาเพียงแค่ซ่อนมันไว้ และด้วยการหายใจของเขาในแต่ละครั้ง ความแข็งแกร่งของเขาก็จะได้รับการฟื้นคืนอย่างรวดเร็ว และรัศมีของแสงออร่าก็จะรวมตัวกันใหม่ในตันเถียนของเขาเช่นเดิม

แต่อย่างไรก็ตาม หากเขาต้องการที่จะฆ่าทั้งสองคน เขาจะต้องรวบรวมรัศมีแห่งแสงออร่าเข้าไปในตันเถียนให้มากขึ้น เพื่อที่จะจัดการกับพวกเขาทั้งสองคน

ซึ่งเทียบเท่ากับการสูญเสียพลังวิญญาณทั้งหมด แม้ว่าเขาจะสามารถใช้วิธีพิเศษบางอย่างเพื่อฟื้นฟูรัศมีแห่งแสงออร่าบางส่วนในสายใยแห่งจิตวิญญาณที่แยกออกมาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถกู้คืนพลังทั้งหมดได้ ..

..การฝึกฝนของสวรรค์ก็ไร้ประโยชน์อีกครั้ง..

“สายใยแห่งวิญญาณนี้ต้องเก็บไว้จัดการกับเย่หลิง เนื่องจากเย่หลิงเป็นศัตรูตัวฉกาจของฉันในตอนนี้ และมันยังเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับฉันอีกด้วย รอให้ฉันฟื้นฟูพลังให้สมบูรณ์ก่อน รออีกไม่กี่วัน!”

ในที่สุดไป๋หลีหยุนเซียวก็ต้องอดทนรอกับมันให้ได้และพูดออกมาเบาๆว่า..

“ถ้าคุณไม่ปล่อยให้ฉันไป แล้วอย่าโทษฉันที่ไม่สุภาพกับคุณ!”

“หยาบคาย..เรื่องอะไร คุณยังคิดจะฆ่าฉันได้อีกเหรอ”

เย่ชิงเฉิงเยาะเย้ยไป๋หยุนเซียว แต่เมื่อเขาได้ฟังแล้ว จากนั้นเขาก็หันหลังกลับทันทีแล้วตบไปที่ใบหน้าของเธออย่างแรง..

..เพี้ย!..

รอยตบที่แดงก่ำก็ปรากฏขึ้นบนแก้มของเย่ชิงเฉิง และเธอก็ถูกบังคับให้ปล่อยไป๋หยุนเซียว..

“นี่นาย? นายกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน ฉันจะสู้กับนาย!”

ในเวลานี้ เย่ชิงเฉิงสูญเสียสไตล์ของนักรบไปโดยสิ้นเชิง เธอกลับดูเหมือนกับผู้หญิงชาวบ้านธรรมดา แล้วจึงปล่อยไป๋หยุนเซียว! ไป๋หยุนเซียวจับคออันสวยงามของเธอไว้ แล้วจ้องมองไปที่ใบหน้าอันงดงามของเย่ชิง..

"ถ้าเธอกล้าขยับแม้แต่น้อย ฉันจะฆ่าเธอ!"

คำพูดนี้เหมือนกับพายุฝนฟ้าคะนอง ไม่เพียงแต่เย่ชิงเฉิงจะสงบลง แม้แต่เย่ฮั่วกัวและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นก็ตัวสั่นไปตามๆกัน..

"เพื่อนตัวน้อย อย่าพึ่งหุนหันพลันแล่นไป หลานสาวของฉันไม่มีเหตุผล และฉันหวังว่าเพื่อนตัวน้อยของฉันจะแสดงความเมตตาให้แก่เธอด้วย!"

..เย่ฮั่วกัวรู้สึกเสียใจอย่างแรงในเวลานี้..

ทำไมเขาถึงหาทางช่วยหลานสาวของตัวเองไม่ได้ แต่เขากลับคิดถึงแต่เรื่องที่ต้องการทดสอบความสามารถของชายหนุ่มได้เพียงเท่านั้น? ทำไมมันถึงยากขนาดนี้

แต่ในเวลานั้นไป๋หยุนเซียวก็รู้สึกโกรธเช่นกัน แต่ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงรัศมีแสงที่แข็งแกร่งที่หน้าอกของเย่ชิงเฉิง เมื่อเขามองดูอย่างระมัดระวัง มันกลายเป็นสร้อยคอหยกของเย่ชิงเฉิง จี้หยกของสร้อยคอเส้นนี้แกะสลักจากหยกที่สวยงาม แต่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อผ้าเปียกๆ ของเย่ชิงเฉิง ทำให้ไป๋หยุนเซียวไม่สามารถมองเห็นจี้หยกที่แท้จริงได้ แต่ดวงตาของเขากลับจ้องไปที่เย่ชิงเฉิง โดยไม่ขยับ นิ้วของเขาเลื่อนลงมาที่หน้าอกของเธออย่างช้าๆ

เย่ชิงเฉิงมองไปที่ไป๋หยุนเซียวแล้วจ้องที่หน้าอกของเธอ ไม่รู้ว่าทำไม หัวใจของเธอถึงเต้นเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน คุณควรรู้ว่าตอนนี้กำลังจะเข้าสู่ฤดูร้อนแล้ว และเสื้อผ้าของเธอก็ค่อนข้างบาง

ในขณะนั้น เสื้อผ้าของเธอก็ยังเปียกอยู่และยังติดกับผิวหนังบนตัวของเธอ จนเรือนร่างอันงดงามทั้งหมดของเธอ แม้แต่มองผ่านเสื้อผ้า คุณก็สามารถมองเห็นภูเขาสูงของเธอได้ แต่ในความโกรธของเธอ เธอยังคงมีความพึงพอใจอย่างลับๆ และจ้องมองที่แก้มของไป๋หยุนเซียวอยู่พักหนึ่ง

จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะค้นพบว่าชายหนุ่มคนนี้ดูหล่อมาก แม้ว่าเขาจะสวมเสื้อผ้าธรรมดาและอายุน้อยกว่าเล็กน้อย แต่เขาก็มีแรงกระตุ้นเท่ากับผู้ใหญ่คนอื่นๆที่โตแล้ว เช่นกัน..

“..นายชอบฉันเหรอ..”

ในขณะนั้นเอง เย่ชิงเฉิงก็ถึงกับลืมความเจ็บปวดที่แก้มของเขาไปจริงๆ แล้วพูดในใจอย่างลับๆแต่ในวินาทีต่อมา เธอก็เล่นกลอุบายอย่างชาญฉลาด จากนั้นเธอก็จำได้ว่าเธอและชายหนุ่มตรงหน้าเธอเป็นศัตรูกัน เธอจึงคิดแผนบางอย่างได้..

“..เฮ้.. เย่ชิงเฉิงคุณเป็นอะไรไป?..”

..มีคนรวยมากมายไล่ตามจีบเธอ แต่ก็ไม่เคยถูกล่อลวง วันนี้คุณถูกผู้ชายคนนี้ทำให้ขายหน้าและถูกทำร้าย แต่หัวใจของเธอกำลังเต้นแรง ทำไมเธอถึงไม่เปิดใจยอมรับมัน แต่ดูเหมือนว่าจะมีเสียงในใจของเธอบอกเธอว่า..

เย่ชิงเฉิง เจ้าไม่ต้องการหาผู้ชายที่สามารถเชื่อฟังเจ้าได้เหรอ? ชายหนุ่มรูปหล่อตัวเล็กตรงหน้าเธอเหมาะสมที่สุดแล้ว แล้วเธอมัวกลัวอะไรอีก? ตระกูลเย่มีฐานะที่ร่ำรวย และก็มีศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมากพอ จนเธอสามารถต่อสู้กับปู่ของเธอได้ ในอนาคตเธอก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว แต่ตอนนี้ ในใจของ เย่ชิงเฉิง ยังอยู่ในความสับสน

ขณะนั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงมือของ ไป๋หยุนเซียว ที่กำลังเลื่อนลงไปที่คอของเธอ เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ฮั่วกัว ก็โกรธมากขึ้น..

"..หยุดเลย!.."

เย่ฮั่วกัวก็กระโดดข้ามเข้าไปช่วยหลานสาวของเขา เพื่อไม่ให้ต้องทนทุกข์กับการถูก ไป๋หยุนเซียว ทำให้ขายหน้า มือของ ไป๋หยุนเซียว ก็ยกขึ้นทันใดแล้วดึงสร้อยคอของ เย่ชิงเฉิงออกมา..

"..นายทำอะไร!.." เย่ชิงเฉิงกรีดร้อง..

.. ไป๋หลี่หยุนเซียวถือจี้หยกที่เป็นรูปใบไม้ไว้ในฝ่ามือแล้วพูดว่า..

..“..จี้หยกชิ้นนี้คือสิ่งตอบแทนที่เธอมอบให้ฉัน..ลาก่อน!..”..

..0..00..000..(Z_Z)!!