ตอนที่ 6 การวางแผนพักผ่อน

ตอนที่ 6 การวางแผนงานปาร์ตี้

...หลี่หมิงห่าว เห็นหลานเหมียวเหมี่ยวด้วย เขาจึงตะโกนขึ้นเช่นกัน..

แต่หลานเหมียวเหมี่ยวเพียงแค่เหลือบมอง หลี่หมิงห่าว และไม่ได้สนใจ แล้ววิ่งตามจ่าวชิงหลานไป

แน่นอนว่า ไป๋หยุนเซียว เห็นเพื่อนของหลานเหมียวเหมี่ยว แต่เขากลับเพิกเฉยและกลับเข้าไปในชั้นเรียนอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องเรียน เพื่อนร่วมชั้นก็หยุดนิ่งแล้วมองดูเขาด้วยความประหลาดใจ

แต่ก่อนหน้านั้นเพียงคืนเดียว เพื่อนร่วมชั้นก็ได้พบว่า ไป๋หลี่หยุนเซียว ก็เป็นเหมือนคนทั่วไปคนหนึ่ง แต่ก็ดูเหมือนว่าตอนนี้ ไป๋หลี่หยุนเซียว จะกลับมาหาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งเหมือนเมื่อปีที่แล้ว

..หัวไม่เอียง ขาไม่เป๋ เขาใส่ชุดกีฬาสีดำกับรองเท้าผ้าใบสีขาว ถึงจะไม่ใช่แบรนด์เนมแต่ก็ฟิตมาก ผมของเขายาวสลวย ผิวขาวกว่าผู้หญิงอีกต่างห่าง ซึ่งดูดีไปหมด...

ดวงตาของเขาสดใสและมีพลัง คิ้วของเขาดูเย็นชาและมั่นใจเล็กน้อย ลุคที่ดูเท่ทำให้สาวๆ หลายคนที่มองมาที่เขารู้สึกตื่นเต้น...

“อาการแทรกซ้อนของเขาหายไปแล้ว?”

“แค่ชั่วข้ามคืนเองเหรอ?”

“ใช่.. ฉันรู้สึกว่าหล่อกว่าเดิมสะอีก มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา”

“ใช่แล้ว.. ดูเหมือนว่าผิวของเขาจะดีขึ้นกว่าแต่ก่อนอีกนะ!”

สายตาของเด็กสาวเคลื่อนสายตามองไปตาม ไป๋หยหลีหยุนเซียว แสดงถึงความประทับใจ ทันทีที่ไป๋หยุนเซียว นั่งลง หลิวตง ที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันก็พูดขึ้นว่า...

“ไป๋หยุนเซียว นายป่วยใช่ไหม?”

ไป๋หลี่หยุนเซียวพยักหน้า ซึ่งเขาประทับใจ หลิวตง บ้าง เขาเป็นคนดีทีเดียว เขาไม่เคยดูถูกตัวเขาเพราะความพิการของเขาเลย เขามักจะเล่นบาสเก็ตบอลด้วยกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาทั้งสองอาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน นอกจากนี้ยังเอาใจใส่กันดีมาก หลังจาก หลิวตง เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองจึงค่อยๆ ลดน้อยลง...

“ฉันไม่เห็นนายทั้งคืน นายไม่เป็นไรใช่ไหม”

จากนั้น ไป๋หลีหยุนเซียว ก็ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินประมาณสองสามก้าว...

“ปล่อยฉัน!”

หลิวตงคว้าแขนของไป๋หลี่หยุนเซียว แล้วดึงไป๋หลี่หยุนเซียวไว้ แต่ไป๋หยุนเซียวก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เขาทำแค่เพียงยักไหล่เท่านั้น...

“นายโกหกฉัน” หลิวตง ถามด้วยความสงสัย

“ฉันโกหกอะไรคุณ?”

นอกจากนี้ ยังมีเด็กชายไม่กี่คนที่เคยเล่นบาสเก็ตบอลกับไป๋หยุนเซียวในวันธรรมดาและมีความสัมพันธ์ที่ดี ก็ได้ล้อมรอบเขาแล้ววิ่งไปรอบๆ ไป๋หยุนเซียวสองสามรอบด้วยความตื่นเต้น

“ฮ่าๆ… ในที่สุดพี่ชายก็หายดี วันนี้ฉันกับพี่ชายจะได้เล่นสนุกกัน หลังเลิกเรียนตอนกลางคืน เราลองออกไปกินข้าวข้างนอกกันไหม” หลิวตงตบไหล่ไป๋หยุนเซียว

เด็กชายคนอื่นๆ ก็ส่งเสียงเชียร์ขึ้นเช่นกัน...

“ใช่แล้ว... พรุ่งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พักผ่อนในชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ทุกคนบอกว่าเราต้องเฉลิมฉลองกันในเย็นนี้”

“แล้วพวกเราล่ะ”พวกเด็กผู้หญิงพูดขึ้นทันที ที่ได้ยิน

“สาวๆ ใครอยากมากับพวกเราในค่ำคืนนี้บ้าง” หลิวตงหันไปจิบเครื่องดื่มกับสาวๆ ในห้องเรียน

"ฉัน!"

“แล้วฉันล่ะ!”

..สาวๆ สี่ห้าคนยกมือขึ้น!..

ในเรื่องนี้ ไป๋หยุนเซียวรู้สึกซาบซึ้งใจมาก และไม่ใช่ว่านักเรียนทุกคนจะเย่อหยิ่ง หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บ นักเรียนหลายคนในชั้นเรียนก็ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจเยี่ยมเขาเช่นกัน

เขารู้ว่าหลิวตงเป็นคนดีคนหนึ่ง และเขาก็ไม่ได้คัดค้านการปฏิบัติของหลิวตง พรุ่งนี้เป็นวันหยุดจริงๆ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียนแฟร์วิวไฮสคูลสามารถหยุดเรียนได้เพียง 1 วันต่อ 10 วัน หลังจากพรุ่งนี้ จะเป็น 3 วันก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย หลังจากนั้นก็จะไม่มีวันหยุดแล้ว

“เอาล่ะ.. พูดกันตรงๆ สักหนึ่งหรือสองวัน แล้วค่อยไปจองห้องส่วนตัวใหญ่ๆ แล้วไปร้องเพลงที่คาราโอเกะกันเถอะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเป็นของฉัน ฉลองการฟื้นตัวของพี่ชายไป๋หยุน!” หลิวตงเริ่มพูด

“ใช่แล้ว…” สาว ๆ ร้องเชียร์

แต่ก็มีเพื่อนร่วมชั้นเก่าที่เคยหัวเราะเยาะไป๋หยุนเซียว แต่ในเวลานี้ พวกเขาไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว และมีแต่ความรู้ดีๆต่อกัน

แน่นอนว่า หลานเหมียวเหมี่ยว, จ้าวชิงหลานและ หลีหมิงห่าว ผู้เพิ่งเข้ามาในชั้นเรียนก็นำเรื่องทั้งหมดนี้มาพิจารณา ทันที

ถึงแม้ว่า หลานเหมียวเหมี่ยวก็อยากจะไปฉลองให้กับ ไป๋หลี หยุนเซียว เช่นกัน แต่เธอก็ไม่สามารถละทิ้งใบหน้านั้นไปได้

ซึ่งมีแต่นักเรียนมัธยมปลายเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่กลายเป็นศัตรูกันเพราะความรัก และพวกเขายังไม่โตพอที่จะมีความรู้สึก เพราะพวกเขาส่วนใหญ่ไม่สามารถเป็นคู่รักกันได้ จงอยู่ในใจของเพื่อนๆ ของคุณ

ในใจของเธอ หลานเหมียวเหมี่ยวรู้สึกมีความสุขเล็กน้อยกับการฟื้นตัวของไป๋หลี่หยุนเซียว และในที่สุด เธอก็ไม่จำเป็นต้องถูกเยาะเย้ยว่าเป็นคนรวยที่ลดตัวไปคบกับคนจนอีกต่อไป

ในตอนนั้น หัวหน้าชั้นเรียน ซู่จง ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า...

“ฉันเห็นด้วย หลังเลิกเรียนช่วงบ่ายนี้ ทุกคนจะมารวมตัวกัน ประการที่หนึ่งคือเฉลิมฉลองให้กับไป๋หลีหยุนเซียว ประการที่สองกำลังจะมาถึง  แต่ท้ายที่สุดแล้ว การสอบเข้ามหาวิทยาลัยกำลังจะเริ่มต้นขึ้น หลังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ทุกคนก็น่าแยกย้ายกันไปตามเป้าหมายของตัวเอง และจะยากที่จะกลับมารวมตัวกันได้อีกครั้งในอนาคต!”

“ใช่... โอเค!...”

นักเรียนในชั้นเรียนก็เห็นด้วย ความกดดันในการเรียนในช่วงปีสุดท้ายสูงมาก และทุกคนก็อยากผ่อนคลายอย่างเต็มที่และเหมาะสม

หลิวตงขมวดคิ้ว...

“หากมีคนมากกว่าสี่สิบคนในชั้นเรียน หากเกิดบางอย่างขึ้น ใครจะสามารถรับผิดชอบเรื่องนี้ได้?”

“ซู่จงกล่าวต่อ”

“อย่าไปไหนอีกเลย มีร้านหลานถิง เคทีวี อยู่ตรงข้ามประตูโรงเรียนไม่ใช่เหรอ? ฉันรู้จักผู้จัดการที่นั่นและสามารถให้เขาเตรียมห้องส่วนตัวที่ใหญ่กว่าสำหรับพวกเราได้ ผู้จัดการจะดูแลห้องนั้นเอง จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน เราจะไม่บังคับใครให้ไป เราเป็นผู้รับผิดชอบ และหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ทุกคนก็จะกลับบ้านหรือกลับหอพักทันที เป็นยังไงบ้าง?”

“พาแฟนมาด้วยได้ไหม” เด็กชายคนหนึ่งหัวเราะ

“แน่นอนว่าคุณทำได้ แต่คนที่คุณพามาจะต้องนับเป็นหนึ่งหัวเช่นกัน!” ซู่จงกล่าว

"...โอเตร!..."

...ทุกคนฟังแล้วก็พยักหน้า...

..0..00..000...(U_U)…!!!