(ฟรี) บทที่ 109: บดขยี้ด้วยเทคโนโลยี ชาวแมนจูไม่รู้อะไรเลย! (ฟรี)
บทที่ 109: บดขยี้ด้วยเทคโนโลยี ชาวแมนจูไม่รู้อะไรเลย!
“ท่านหง ท่านเรียนรู้ได้เร็วมาก”
“ถูกต้อง!”
“นี่คือการบดขยี้ด้วยเทคโนโลยี”
“การบดขยี้ด้วยเทคโนโลยีของจักรวรรดิต้าหมิงเรา ต่อชาวแมนจูเหล่านั้น”
“หวงไท่จีและชาวแมนจูของเขา ไม่รู้ถึงความร้ายกาจของเทคโนโลยีต้าหมิงเลย”
“และครั้งนี้จะทำให้พวกเขา ไม่สามารถคุกคามต้าหมิงเราได้อีกต่อไป”
จ้าวเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจและเยาะเย้ย
แววตาของหงเฉิงโจวเต็มไปด้วยความแน่วแน่ แม้แต่ลมหายใจก็เร็วขึ้น
สามวัน!
แค่รออีกสามวัน!
ก็จะไม่มีชาวแมนจูอีกต่อไป!
สิ่งที่ต้าหมิงทั้งอาณาจักรทำไม่ได้มาหลายสิบปี ใกล้จะเป็นจริงแล้ว
หงเฉิงโจวรู้สึกคาดหวัง และตื่นเต้น ไปพร้อมๆ กัน
ในเวลาเดียวกัน
ในเมืองอุยจู
โต้วเอ่อร์กุ่น โต้วตั่ว และคนอื่นๆ ต่างอกสั่นขวัญแขวน
ขณะนี้ พวกเขากำลังฟังรายงานจากลูกน้อง
“รายงานท่านแม่ทัพ”
“กองกำลังทั้งหมดที่เราส่งไป สูญเสียอย่างหนัก”
“ในนั้น ชาวมองโกลและชาวโครยอที่เป็นทหารชั้นผู้น้อย เสียชีวิต 6000 คน”
“ส่วนกองกำลังที่ประกอบด้วยชาวหมิง เสียชีวิต 300 คน”
“แม้แต่นักรบแมนจูของเรา เพียงแค่สังเกตการณ์และควบคุมการรบในสนามรบ”
“ก็ถูกปืนใหญ่หงอี๋ของกองทัพต้าหมิงโจมตี ทหารเสียชีวิตและบาดเจ็บหนึ่งพันนาย”
นายทหารแมนจูที่รายงาน พูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเรื่อยๆ
เมื่อโต้วเอ่อร์กุ่นและคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนั้น ก็อดโกรธไม่ได้อีกต่อไป
“อะไร? เจ้าพูดว่าอะไรนะ!”
“แค่การโจมตีเพื่อหยั่งเชิง ก็ทำให้เราสูญเสียทหารไปหมื่นกว่าคน”
“บัดซบ”
“ปืนใหญ่ของกองทัพต้าหมิงพวกนั้น มันแข็งแกร่งขนาดไหนกัน”
“ทำไมถึงสูญเสียมากขนาดนี้!”
ภายในเวลาหนึ่งวัน สูญเสียไปหมื่นกว่าคน
จำนวนผู้เสียชีวิตมากขนาดนี้ เทียบเท่ากับการสูญเสียในสงครามครั้งใหญ่ครั้งหนึ่ง
แต่ตอนนี้
แค่การโจมตีเพื่อหยั่งเชิง คนก็หายไปหมดแล้ว
โต้วตั่วที่โกรธจัด ดุด่าพลางจ้องมองเหล่านายกองที่อยู่ตรงหน้าอย่างเคร่งขรึม
โต้วเอ่อร์กุ่น อาจี๋เก๋อ และคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านข้าง ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีกว่านี้
ลมหายใจของทุกคนเร็วขึ้น ตกอยู่ในความตกตะลึงอย่างสุดซึ้ง
แต่นี่ยังไม่เลวร้ายที่สุด
ถูกสายตาของโต้วเอ่อร์กุ่นและคนอื่นๆ จ้องมอง นายทหารที่รายงานได้แต่กัดฟันพูด
“ท่านแม่ทัพ ท่านนายกองทั้งหลาย ท่านอ๋อง”
“จากสถานการณ์ที่ทหารของเราสังเกตเห็น”
“กองทัพต้าหมิงทั้งหมดนอกเมืองจิ่นโจว ได้เปลี่ยนกำลังพลแล้ว”
“กองทัพต้าหมิงแต่ละกองที่เพิ่งเข้าประจำการ ล้วนติดตั้งปืนใหญ่หงอี๋และปืนคาบศิลาบรรจุท้ายแบบใหม่”
“จากการประมาณการเบื้องต้น”
“ในมือของกองทัพต้าหมิงเหล่านี้ มีปืนใหญ่หงอี๋แบบใหม่อย่างน้อยสองร้อยกระบอก”
“ส่วนปืนคาบศิลาบรรจุท้ายแบบใหม่ แทบจะทุกคนมีหนึ่งกระบอก”
“อีกฝ่ายตั้งรับอย่างแน่นหนาในเมืองและป้อมปราการ พลังยิงรุนแรงมาก”
“ระยะการยิงของปืนและปืนใหญ่ของอีกฝ่าย เกินกว่าที่คาดคิด”
“มากกว่าปืนคาบศิลาและปืนใหญ่หงอี๋แบบเดิม อย่างน้อยสองเท่า”
“ทหารของเราที่เข้าโจมตีเพื่อหยั่งเชิง แม้แต่ประตูของป้อมปราการของอีกฝ่ายก็ยังเข้าไม่ถึง”
“ก็ถูกระดมยิงอย่างรุนแรง จนต้องล่าถอย”
นายกองแมนจูที่รายงานสถานการณ์ในสนามรบ พูดด้วยน้ำเสียงหดหู่
ในใจเขากลัวจนตัวสั่น
ในสนามรบของแมนจูทั้งหมด ไม่เคยมีผลงานการรบที่ย่ำแย่ขนาดนี้มาก่อน
กองทัพต้าหมิงไม่มีผู้บาดเจ็บล้มตาย
แต่กองกำลังของพวกเขาชาวแมนจู สูญเสียไปหมื่นกว่าคน
ในขณะนี้นายกองแมนจู กลัวว่าโต้วเอ่อร์กุ่นและคนอื่นๆ จะโกรธและลงโทษเขา
แน่นอน
หลังจากฟังรายงานของนายกองที่อยู่ตรงหน้า
โต้วเอ่อร์กุ่นและคนอื่นๆ อดทนไม่ได้อีกต่อไป ต่างพากันด่าทอด้วยความโกรธ
“กองทัพต้าหมิงบัดซบ!”
“ปืนใหญ่สองร้อยกระบอก ปืนคาบศิลาบรรจุท้ายแบบใหม่สองสามหมื่นกระบอก”
“ฮ่องเต้ต้าหมิงครั้งนี้ ส่งกองกำลังเหล่านี้ทั้งหมดไปยังสนามรบเหลียวตง”
“อานุภาพการยิงที่แข็งแกร่งเช่นนี้ จะสร้างความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงให้กับแมนจูทั้งหมด”
“สถานการณ์การรบในเหลียวตงย่อมพลิกโฉม”
“ให้คนของเราที่แฝงตัวอยู่ในต้าหมิง นำปืนคาบศิลาบรรจุท้ายและปืนใหญ่แบบใหม่มา”
“รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”
“ในขณะเดียวกัน ให้รายงานสถานการณ์เช่นนี้ให้ท่านข่านทราบทันที”
“ก่อนที่จะสืบหาความจริงทั้งหมดได้ ทุกคนห้ามหุนหันพลันแล่น”
“นอกจากนี้ ให้ส่งคนออกไปตลอดเวลา เพื่อจับตาดูกองทัพต้าหมิงเหล่านั้น”
“หากอีกฝ่ายมีการเคลื่อนไหวใดๆ ต้องรายงานทันที”
โต้วเอ่อร์กุ่นสั่งการอย่างรวดเร็ว
รู้ว่ากองทัพต้าหมิงมีปืนและปืนใหญ่ที่แข็งแกร่ง ท่านแม่ทัพอย่างเขาจะไม่วู่วาม
เพราะเขารู้ดี
กองทัพต้าหมิงสองสามหมื่นนายได้ติดตั้งอาวุธที่แข็งแกร่ง
หากยังคงโจมตีต่อไป จะต้องสูญเสียอย่างหนักแน่นอน
การรบครั้งนี้เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด
โต้วเอ่อร์กุ่นจะไม่ยอมให้คนของเขาไปตายเปล่า
เมื่อได้ยินคำพูดของโต้วเอ่อร์กุ่น
เหล่านายทหารแมนจู ต่างพากันลงมือทำทันที
ในขณะเดียวกัน
โต้วตั่ว จี๋เอ่อร์ฮาหลาง อาจี๋เก๋อ และคนอื่นๆ ก็ปรึกษาหารือกันอย่างต่อเนื่อง
“น่ารำคาญจริงๆ”
“ปืนคาบศิลาและปืนใหญ่หงอี๋ของกองทัพต้าหมิง แข็งแกร่งกว่าที่อยู่ในมือเรา”
“อีกฝ่ายมีกองกำลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ มีแนวโน้มว่าจะโจมตีเรา”
“ตอนแรกคิดว่ากองทัพต้าหมิงพวกนั้น ขี้ขลาดตาขาว”
“และเนื่องจากกลุ่มกบฏ และความวุ่นวายของขุนนางจำนวนมาก จะทำให้กำลังอ่อนแอลง”
“แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า”
“ฮ่องเต้ต้าหมิงและราชสำนักต้าหมิง ยังคงซ่อนไพ่ตายที่เราไม่รู้”
“บัดซบ! อีกฝ่ายร่ำรวยขนาดไหนกัน”
“คนของกองทัพต้าหมิงแต่ละคน ยอมให้ชาวแมนจูของเรา กำจัดอย่างง่ายดายก็จบแล้ว”
“เหตุใดต้องขัดขืนด้วย!”
โต้วตั่ว อาจี๋เก๋อ และคนอื่นๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ
ปืนและปืนใหญ่แบบใหม่ของกองทัพต้าหมิง ทำให้พวกเขากังวล
ข้อได้เปรียบที่เคยมี
อาจจะพ่ายแพ้เพราะอาวุธแบบใหม่ของกองทัพต้าหมิง
เมื่อเห็นท่าทางของโต้วตั่วและคนอื่นๆ
โต้วเอ่อร์กุ่นกำชับด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“เอาล่ะ อย่าเพิ่งรีบร้อน”
“ราชสำนักต้าหมิงปกครองแผ่นดินใหญ่มาหลายปี ย่อมแอบซ่องสุมกำลังเป็นธรรมดา”
“ตราบใดที่เราเข้าใจปืนและปืนใหญ่แบบใหม่ของอีกฝ่าย”
“ซื้อผ่านขุนนางและพ่อค้าของต้าหมิง”
“ก็สามารถติดอาวุธและกำจัดกองทัพต้าหมิงต่อไปได้”
“ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการป้องกันการโจมตีของกองทัพต้าหมิง”
“เตรียมตัวให้พร้อม”
“คนของต้าหมิง แม้จะมีปืนและปืนใหญ่แบบใหม่”
“ก็ไม่มีทางเป็นคู่มือของชาวแมนจูเรา”
โต้วเอ่อร์กุ่นกำชับและให้กำลังใจคนตรงหน้า
เขาไม่อยากให้สิ่งนี้ส่งผลต่อขวัญกำลังใจ ส่งผลต่อแผนการรบกับต้าหมิง
เมื่อได้ยินคำให้กำลังใจของโต้วเอ่อร์กุ่น
โต้วตั่วและคนอื่นๆ ได้สติกลับมาจากความโกรธ และพูดขึ้นทันที
“ถูกต้อง”
“และพวกเราควรส่งคนไปก่อกวนราชสำนักต้าหมิง”
“ปืนและปืนใหญ่ที่มีพลังยิงรุนแรงเช่นนี้ ต้องเอามาให้ได้”
“จะปล่อยให้มันอยู่ในมือของกองทัพต้าหมิงอย่างเดียวไม่ได้”
“มิฉะนั้น การเผชิญหน้ากับกองทัพต้าหมิง สิ่งที่รอเราอยู่คือปัญหาที่ใหญ่กว่า”
“ให้ขุนนางเหล่านั้นลงมือทำทันที”
“ไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ เสียสละมากแค่ไหน”
“ก็ต้องได้ปืนและปืนใหญ่มา”
“นอกจากนั้น”
“สืบหาสถานการณ์ของกองทัพต้าหมิงเหล่านั้น หาโอกาสที่เหมาะสม”
“แย่งมาจากกองทัพต้าหมิงก่อน”
“จักรวรรดิต้าหมิงที่น่าตาย แอบผลิตปืนและปืนใหญ่ที่ร้ายกาจเช่นนี้ได้”
“ก่อนหน้านี้ ชาวแมนจูของเราไม่รู้อะไรเลย”
“ถ้าปล่อยให้พวกเขาใช้อาวุธเหล่านี้โจมตี....”
คำพูดของโต้วตั่วและคนอื่นๆ หยุดชะงัก
เมื่อนึกถึงปืนและปืนใหญ่ของต้าหมิง ทุกคนต่างปวดเศียรเวียนเกล้า
พวกเขามองหน้ากัน สุดท้ายก็ไม่ได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
แต่ทุกคนรู้ดี
ถ้าปล่อยให้กองทัพต้าหมิง ติดตั้งปืนและปืนใหญ่เพื่อโจมตีอย่างเต็มรูปแบบ
ทั้งกองทัพแมนจูก็จะเผชิญกับหายนะ
ถึงตอนนั้น อย่าว่าแต่จะแทนที่ต้าหมิงเลย แค่เอาชีวิตรอดได้ก็ดีแล้ว
ยิ่งคิด โต้วเอ่อร์กุ่นและคนอื่นๆ ก็ยิ่งกลัว ต่างรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั่วแผ่นหลัง