บทที่ 40 เริ่มมีคลื่นลม
"สวัสดีเพื่อนๆ ชาวฟอรั่มเสี่ยวซูชงทุกคน ผมเฉินชงครับ"
"ผมเชื่อว่าทุกคนคงคุ้นเคยกันดี ผมจะไม่แนะนำตัวมากนะครับ สัปดาห์ที่แล้วผมบังเอิญเห็นโพสต์เกี่ยวกับการรับบุคลากรของมหาวิทยาลัยอี้หัวในหมวดพูดคุยทั่วไป เนื่องจากเรื่องแต่งงานช่วงนี้ ที่บ้านขาดเงิน และผมได้ศึกษาการเปลี่ยนแปลงล่าสุดของมหาวิทยาลัยอี้หัว ผมจึงตัดสินใจตำแหน่งบุคลากรของมหาวิทยาลัยเจียวทง แล้วหันมาสมัครโครงการอี้หัวยังส์แทน"
"โชคดีที่ทุกอย่างราบรื่น เมื่อวานเพิ่งเซ็นสัญญา แต่ที่ไม่คาดคิดคือวันนี้เงินช่วยเหลือค่าครองชีพและค่าใช้จ่ายในการดำรงชีพเข้าบัญชีแล้ว ใช่แล้ว คุณไม่ได้ฟังผิด เข้าบัญชีทีเดียวจริงๆ!"
ข้างล่างประโยคนี้เป็นภาพถ่ายหน้าจอการแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชี
"เงินก้อนนี้ช่วยผมได้มากจริงๆ มหาวิทยาลัยอี้หัวแต่ก่อนชื่อเสียงไม่ค่อยดี แต่ผมเชื่อว่าภายใต้การนำของอธิการบดีคนใหม่ ท่านเฉินห่าว จะต้องกลับมาเดินถูกทางแน่นอน"
"วันนี้มาโพสต์เรื่องนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะอวดใคร แค่อยากชี้แจงชื่อเสียงให้มหาวิทยาลัยอี้หัว และขอบคุณแพลตฟอร์มเสี่ยวซูชงที่ช่วยเหลือผม" "ผมแจกอั่งเปาให้ทุกคนนะครับ อั่งเปาใหญ่ 10,000 หยวน สุ่ม 100 ซอง! รหัสอั่งเปาฝู่ซินเป่ย: 7242837"
เพราะปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว อารมณ์ของเฉินชงดีขึ้นมาก เขาแจกอั่งเปาใหญ่บนฝู่ซินเป่ย แม้ 10,000 หยวนจะไม่มาก ก็ถือว่าขอบคุณฟอรั่มเสี่ยวซูชง ฟอรั่มเสี่ยวซูชงไม่เหมือนฟอรั่มซุบซิบทั่วไป ส่วนใหญ่เป็นกลุ่มคนคุณภาพสูง อีกทั้งคนโพสต์เป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างเฉินชง ความน่าเชื่อถือจึงสูงมาก
กระทู้ที่ 2: โห ผู้เชี่ยวชาญเจ๋งจริง เงิน 1.1 ล้านเข้าจริงๆ!
กระทู้ที่ 3: เข้าทีเดียว ในต้าเฟิ่งมีแค่มหาวิทยาลัยอี้หัวที่ทำแบบนี้มั้ง? กระทู้ที่ 4: สองคนข้างบนโง่จริง ยังมีเวลาโพสต์อีก ผมรับอั่งเปามาแล้ว ฮิๆ 251 หยวน!
กระทู้ที่ 5: อี้หัวเจ๋งมาก นี่คือพรจากสวรรค์ของนักวิจัย! ถ้าเป็นครอบครัวที่ฐานะไม่ดี มีเงินก้อนนี้ทั้งครอบครัวก็รวยได้แล้ว ...
กระทู้ที่ 50: ดูเหมือนอั่งเปาสุดท้ายผมได้ แต่ตัวเลขไม่ค่อยเป็นมงคล 404 หยวน...
เพราะเรื่องอั่งเปา ตอนแรกหลายคนพูดถึงแต่เรื่องอั่งเปา ส่วนใหญ่ได้เกิน 100 หยวน มีแค่ไม่กี่คนที่โชคไม่ดีได้แค่ไม่กี่หยวน แม้ว่าถึงกระทู้ที่ 50 อั่งเปาจะหมดแล้ว เพราะมีคนแอบดูเยอะแค่รับเงินไม่โพสต์
หลังกระทู้ที่ 50 การตอบกลับเริ่มจริงจังขึ้น ทุกคนถามเกี่ยวกับการรับบุคลากรของมหาวิทยาลัยอี้หัว 1.1 ล้านหยวนเชียวนะ! ยกเว้น 30 เมืองอันดับแรกของต้าฝ่งที่อื่นเงินนี้สามารถซื้อบ้านเงินสดได้เลย! หลายคนสนใจ แต่สนใจก็ไม่มีประโยชน์ โครงการรับบุคลากรของมหาวิทยาลัยอี้หัวมีข้อกำหนดไม่ง่าย เทียบเท่ามาตรฐานการรับบุคลากรของมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับสูงสุดของต้าฝ่งแม้ไม่ต้องมีประสบการณ์เรียนต่างประเทศ แต่ข้อกำหนดด้านวิชาการก็สูงมาก
...
ที่หอพักซางต้าเหยี่ยนหยวน ในหอพักสไตล์โบราณ จู่ๆ ก็มีเสียงร้อง "เฮ้ย!" ดังลั่น! คนที่ร้องเป็นนักศึกษาชายใส่เสื้อยืดสีขาว กำลังนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
"เสี่ยววัง เป็นอะไรอีกล่ะ? ตกใจอะไรขนาดนั้น มารยาทแย่!" เพื่อนร่วมห้องผมยาวข้างๆ คนใส่เสื้อยืด ดูเหมือนจะตกใจกับเสียงร้อง หยุดพิมพ์แล้วมองคนใส่เสื้อยืดอย่างระอา
"เสี่ยวซื่อ เลิกเขียนนิยายของนายก่อน มาดูโพสต์นี้เร็ว!" คนใส่เสื้อยืดพูดอย่างตื่นเต้น
ชายผมยาวที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวซื่อก็เกิดความสนใจ ลุกเดินมาดู "โพสต์อะไรเหรอ? เสี่ยวซูชงอีกแล้วใช่มั้ย? ฉันว่านายเข้าที่นั่นทุกวัน มันมีอะไร... เฮ้ย!"
เสี่ยวซื่อพูดยังไม่ทันจบ สายตาก็มองตามที่คนใส่เสื้อยืดชี้ เป็นภาพถ่ายหน้าจอเงิน 1.1 ล้าน! นักศึกษาซางต้าสองคนที่ยังไม่ได้ออกจากรั้วมหาวิทยาลัย ไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อน ช็อกไปเลย!
"1.1 ล้าน..." "เงินเยอะขนาดนี้ ฉันซื้อหนังสือได้กี่เล่ม..." เสี่ยวซื่อพึมพำ มองโพสต์นั้น สายตาเลือนราง
จู่ๆ เขาก็หันขวับ เอามือทั้งสองจับไหล่คนใส่เสื้อยืด จ้องมองอีกฝ่ายพูดว่า "เสี่ยววัง นายว่าพวกเราจะ..."
คนใส่เสื้อยืดไม่ต้องคิดก็ส่ายหัวทันที "คิดอะไรน่ะ! ไม่พูดถึงว่าพวกเรายังเรียนโทอยู่ แถมเรียนวรรณกรรมอีก..."
"ใช่ วรรณกรรม..." เสี่ยวซื่อถอนหายใจ ไม่ดูโพสต์แล้ว ทิ้งตัวนั่งกลับไป เขามองคอมพิวเตอร์ตรงหน้า บนนั้นเป็นนิยายประวัติศาสตร์ที่เขาลงเว็บเป็นตอนๆ เขามองหน้าจออย่างเบื่อหน่าย พูดอย่างไร้เรี่ยวแรง "เขียนนิยาย ทางตัน..."
"เรียนสายวิทย์ดีกว่า..." วิชาพื้นฐานของต้าเฟิ่งไม่ได้รับความสำคัญ คนเรียนวรรณกรรม คณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ ส่วนใหญ่จะเป็นครูหรือสอบรับราชการ เพราะออกไปทำงาน เงินเดือนเทียบกับสายวิทย์แล้วคนละระดับ
ปริญญาโทคอมพิวเตอร์ระดับสูง เงินเดือนปีแรกเริ่มที่สองแสน แต่พวกเขา แม้จบปริญญาโทวรรณกรรมจากซางต้า เงินเดือนก็ไม่สูง โดยเฉพาะการรับบุคลากรแบบนี้ มักต้องการด้านวิชาการ สายวิทย์ยังพอไหว สายศิลป์กลับลำบาก สายศิลป์จะสร้างผลงานให้สำเร็จ ยากเหลือเกิน
ขณะที่เสี่ยวซื่อทั้งสองกำลังรู้สึกอึดอัด ณ ห้องปฏิบัติการสำคัญระดับประเทศแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปพันลี้ เสี่ยวเสวียเพิ่งจัดการกับเครื่องมือเสร็จ เพราะต้องรอเวลาตรวจสอบ ตามปกติช่วงนี้เธอมักเข้าฟอรั่มเสี่ยวซูชง แต่วันนี้ฟอรั่มคึกคักผิดปกติ มีโพสต์ในหมวดพูดคุยทั่วไปถูกผู้ดูแลปักหมุดในทุกหมวด แทบจะมองข้ามไม่ได้เลย! คลิกเข้าไป เมื่อเห็นเนื้อหาโพสต์ เสี่ยวเสวียก็ตกตะลึง! แม้ว่าฐานะครอบครัวเธอจะดี แต่นี่คือเงินสดหมุนเวียน 1.1 ล้าน แม้แต่ครอบครัวที่มีสินทรัพย์สิบล้านก็ยากที่จะหยิบออกมาทีเดียว สินทรัพย์กับเงินสดหมุนเวียนเป็นคนละเรื่องกัน
"เสี่ยวเสวีย เห็นโพสต์อะไรถึงได้ตกใจขนาดนั้น?" เสวียเจิ้งไคพูดล้อเล่น สำหรับนักศึกษาที่ตนดูแล เสวียเจิ้งไคมีความรับผิดชอบสูงมาก เหมือนอาจารย์สมัยโบราณ ไม่ว่าจะเรื่องชีวิตหรือการวิจัย เป็นเหมือนพ่อคนที่สอง
"อาจารย์ ดูโพสต์นี้สิคะ!" เสี่ยวเสวียเอาโพสต์ให้อาจารย์ที่ปรึกษาดู "มหาวิทยาลัยอี้หัวนี่กล้าจริงๆ! แค่โครงการอี้หัวยังส์ก็ให้รางวัล 1.1 ล้านหยวนบวกบ้านอีกหนึ่งหลัง! งั้นโครงการนักวิชาการอี้หัวคงได้สวัสดิการสูงกว่านี้อีก! อาจารย์ลองพิจารณาดูไหมคะ?"
ครึ่งแรกของประโยคเสี่ยวเสวียเป็นการอุทาน ส่วนครึ่งหลังเป็นการพูดเล่น อยู่ในมหาวิทยาลัย "อันดับสาม" ของต้าฝ่งมีนักวิชาการถึง 45 คน! และเสวียเจิ้งไคก็เป็นหนึ่งในนั้น ด้วยสถานะของเขา การสมัครโครงการนักวิชาการอี้หัว... ถ้าถูกปฏิเสธถึงจะมีปัญหา
ส่วนอันดับสามของมหาวิทยาลัยต้าฝ่งทุกคนรู้ว่าสองอันดับแรกคือเหวินซาง แต่อันดับสามมีหลายมหาวิทยาลัย
"มหาวิทยาลัยอี้หัวเหรอ... มหาวิทยาลัยนี้ ฉันยังจำได้อยู่ แต่ เธอว่าฉันไปเหมาะไหม?" เสวียเจิ้งไคคิดสักครู่ แล้วมองเสี่ยวเสวียด้วยรอยยิ้ม
ล้อเล่นอะไร ให้นักวิชาการไปมหาวิทยาลัยเอกชนระดับ B?
"ก็จริงค่ะ" เสี่ยวเสวียยิ้ม แม้แต่เธอเองก็ไม่คิดจะไปที่นั่น ก็แค่มหาวิทยาลัยเอกชนเท่านั้นเอง
