บทที่ 365: โชคชะตาระหว่างฉันกับแบทแมน (ฟรี)

หลังกินอาหารเสร็จอย่างช้าๆ เช็ดมุมปาก และจัดเสื้อผ้าอย่างสบายๆ รอร์ชาคเริ่มมองดูชิ้นส่วนในมือ

หลังจากหยุดชั่วครู่ รอร์ชาคพลิกมือเก็บชิ้นส่วนไว้ แต่ยังไม่สกัดพลังงานทันที

แต้มต้นกำเนิดสามร้อยแต้ม สำหรับพลังปัจจุบันของรอร์ชาค มันเป็นเพียงหยดน้ำในถังและไม่มีผลชัดเจน

ดังนั้นรอร์ชาคจึงไม่รีบ

ชิ้นส่วนเดียวไม่อาจทำให้รอร์ชาคพอใจ และเป้าหมายต่อไปของเขาชัดเจนมาก: ใช้ชิ้นส่วนนี้เพื่อหาชิ้นส่วนอื่นๆ ทั้งหมด

"ไปที่พิพิธภัณฑ์ก่อน!" :รอร์ชาคตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

หลังจากออกจากโรงแรม เขาก็พบพิพิธภัณฑ์สงครามโลกครั้งที่สองที่แคทวูแมนพูดถึงทันที

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว และพิพิธภัณฑ์ไม่เปิด แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับรอร์ชาค เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปในพิพิธภัณฑ์

เพียงยืนอยู่ที่ประตู ด้วยการมองเห็นเหนือมนุษย์และมุมมอง รอร์ชาคมองเห็นทุกอย่างในพิพิธภัณฑ์

แม้แต่แมลงวันบินก็ไม่อาจหนีรอด

จากนั้นไม่นาน

รอร์ชาคส่ายหัวเบาๆ เหมือนที่แคทวูแมนบอก ไม่มีชิ้นส่วนอื่นในพิพิธภัณฑ์

ไม่มีอะไรง่ายขนาดนั้นในโลกนี้

ดูเหมือนรอร์ชาคยังต้องทำงานหนักเพื่อสืบสวนและค้นหา

"ถ้าชาร์ลส์อยู่ที่นี่ด้วยก็คงดี" :รอร์ชาคอดคิดถึงพลังจิตของชาร์ลส์ไม่ได้

ถ้าอยู่ที่คราโคอา เรื่องนี้คงง่ายมาก

แค่ให้ชาร์ลส์ไปที่ห้องขยายคลื่นสมอง ใช้เวลาไม่ถึงนาทีก็หาชิ้นส่วนอื่นๆ เจอ

แต่ตอนนี้ คิดไปคิดมา รอร์ชาคทำได้แค่พึ่งพา "พลังท้องถิ่น"

แม้ว่าตอนนี้รอร์ชาคจะแข็งแกร่งพอที่จะยืนอยู่บนยอดพีระมิดจักรวาล เขาก็มีความเชี่ยวชาญเฉพาะตัว และการหาของไม่ใช่สิ่งที่จะทำได้ด้วยกำลัง

ดังนั้น ควรพึ่งพลังท้องถิ่นไหนดี?

เวย์น!

ชื่อนี้แวบเข้ามาในหัวรอร์ชาคทันที

ถ้าพูดถึง "พลัง" ที่ใหญ่ที่สุดในก็อตแธม ต้องเป็นตระกูลเวย์นแน่นอน

ตระกูลเวย์นเป็นยักษ์ใหญ่ในก็อตแธม ธนาคารทั้งเมือง การขนส่ง การเงิน การผลิต ฯลฯ แทบทุกอย่างที่คุณจินตนาการได้ มีเงาของตระกูลเวย์นอยู่

ในภาพยนตร์และซีรีส์บางเรื่อง ตัวร้ายมักพูดอะไรแบบ "นี่คือเมืองของฉัน" แต่นั่นเป็นแค่การพูดเกินจริง

แต่ประโยคนี้เป็นความจริงเมื่อใช้กับตระกูลเวย์น

ตระกูลเวย์นควบคุมอุตสาหกรรมในก็อตแธมมากกว่าครึ่ง!

ก็อตแธมเป็นของเวย์นจริงๆ

ถ้าต้องการหาชิ้นส่วนอื่นๆ ให้เร็วที่สุด ตระกูลเวย์นเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของรอร์ชาคอย่างไม่ต้องสงสัย

คิดถึงตรงนี้ รอร์ชาคยิ้มออกมา

นี่คือ "โชคชะตา" ระหว่างเขากับแบทแมนหรือเปล่า?

รอร์ชาคเพิ่งต่อยอีกฝ่ายไป แต่ตอนนี้ต้องพึ่งพากำลังของอีกฝ่าย?

มันน่าสนใจจริงๆ

"หาโอกาสคุยกับแบทแมนกันเถอะ!"

แต่ตอนนี้ดึกแล้ว ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม

และแบทแมนคงยังนอนอยู่บนเตียง กำลังรักษาตัวอยู่

อย่างน้อยเราต้องรอให้แบทแมนดีขึ้นก่อน ใช่ไหม?

"เอาล่ะ ไปเที่ยวในก็อตแธมสักสองวัน!"

รอร์ชาคกำหนดทิศทางซ้ายขวา และก้าวยาวๆ หายเข้าไปในความมืดอย่างรวดเร็ว

ในช่วงไม่กี่วันต่อมา ชีวิตของรอร์ชาคเรียกได้ว่าสบายและผ่อนคลายมาก เขาถือว่าการมาก็อตแธมครั้งนี้เป็นการท่องเที่ยว

นี่คือก็อตแธม

ก็อตแธมที่แท้จริง!

แม้จะมืด อันตราย และเต็มไปด้วยความไร้ระเบียบและสกปรก แต่ก็ยังมี "รสชาติ" ที่แตกต่างสำหรับคนที่ชอบอเมริกันคอมิกส์อย่างรอร์ชาค

รอร์ชาคก็สนุกกับมันพอสมควร

แต่รอร์ชาคไม่ได้แค่เที่ยวเล่น เขายังคอยสังเกตสถานการณ์ของบรูซ เวย์นในช่วงนี้ด้วย

และเขาก็เจอโอกาสที่เหมาะสมมากในการติดต่อกับบรูซ เวย์น

อีกสามวันข้างหน้า บรูซ เวย์น เพลย์บอยและทายาทรุ่นที่สองที่รวยมากในสายตาทุกคน จะจัดงานค็อกเทลคนดังในตึกเครือเวย์น!

จะมีเวลาไหนที่เหมาะสมกว่านี้อีก?

ฉันเชื่อว่าถ้าบรูซ เวย์นเห็นฉัน เขาจะ "ประหลาดใจ" มาก

...

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

รอร์ชาคสวมชุดสูทแบรนด์เนม ปรากฏตัวในตึกเวย์น

สมกับเป็นตระกูลที่รวยที่สุดในก็อตแธม ความหรูหราของตึกเวย์นยกระดับขีดจำกัดบนของทั้งเมืองก็อตแธม

"เชิญครับ!"

มาถึงห้องจัดเลี้ยงชั้นบนสุดของกลุ่ม พนักงานเสิร์ฟสองคนในชุดสูทผูกไทสุภาพเรียบร้อยเชิญรอร์ชาคเข้าห้องอย่างสุภาพ

รอร์ชาคเดินเข้าห้องจัดเลี้ยงที่มีคนดังมารวมตัวกันอย่างราบรื่นมาก

มองไปรอบๆ เห็นคนชั้นสูง แต่งตัวหรูหรา พูดจาดี เดินไปมาในทุกมุม

พวกเขายิ้มทักทายกันอย่างเป็นมิตร

ผู้หญิงบางคนที่มีรูปร่างดีและหน้าตาดีก็เดินไปมาระหว่างพวกเขา เพิ่มสีสันให้ห้องจัดเลี้ยงทั้งหมด

นอกจากนี้ ดนตรีที่ผ่อนคลายก็ทำให้รู้สึกสบาย

บรรยากาศเรียกได้ว่าดีมาก

ในช่วงนี้ หลายคนก็แอบมองรอร์ชาค และมีหลายคนเข้ามาทักทายรอร์ชาค

พวกเขามองออกทันทีว่าใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยของรอร์ชาคก็เหมือนพวกเขา เขามาจากชนชั้นสูงจริงๆ ไม่ใช่พวกแกล้งทำ

หลายคนแอบถามกันว่าชายหนุ่มสง่างามที่ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนคนนี้มาจากบริษัทไหน

"บอส! ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?"

เสียงประหลาดใจดังขึ้น และร่างอ้อนแอ้นในชุดหรูที่ผู้ชายนับไม่ถ้วนฝันถึงเดินมาหน้ารอร์ชาค

แคทวูแมนมองรอร์ชาคด้วยความประหลาดใจ

เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นชายลึกลับคนนี้อีกครั้งในงานเลี้ยงแบบนี้

"ทำไม ฉันมาไม่ได้หรือไง?" :รอร์ชาคหยิบแก้วไวน์แดงจากพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมา และจิบ

"แน่นอนว่าไม่ใช่ค่ะ!" :แคทวูแมนมองรอร์ชาคด้วยสายตาสนใจ: "ฉันหมายถึง ฉันรู้สึกว่า… คุณไม่ใช่ผู้ชายแบบที่จะมาเสียเวลาในงานค็อกเทลที่น่าเบื่อแบบนี้"

FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]