บทที่ 228 : ตะพาบประจำแม่น้ำ
พ่อลูกต่างถือตะพาบคนละตัว เดินขึ้นเขาอย่างมีความสุข ทางบนเขาขรุขระกว่าทางด้านล่าง เป็นทางลาดชันยาวทอดขึ้นไป เย่เฉิงหูเดินได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลง ตะพาบในมือหลุดกระเด็นออกไป กลิ้งไปสองตลบ "อ้า เต่าของผม..." "เต่าอะไรกัน ไม่ได้หล่นหายไปไหนหรอก อยู่นี่ไง ลุกขึ้นมาเอง อย่ามาทำเป็นอ่อนแอ" เย่เฉิงหูเห็นตะพาบท...
