บทที่ 189+190

บทที่ 189 อยากทำงานในหมู่บ้าน

หลังจากคุยกันสักพักที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน หลี่หานก็เดินกลับบ้าน

ระหว่างทาง ข้าวในนาเกือบจะเหลืองหมดแล้ว อีกไม่กี่วันคนก็จะเริ่มเก็บเกี่ยวข้าว

ภาษาท้องถิ่นเรียกว่า "ตีข้าว"

อีกไม่กี่วัน การตกแต่งและงานเก็บรายละเอียดของร้านอาหารก็จะเสร็จสมบูรณ์ พอดีกับที่คนงานจะเริ่มตีข้าวพอดี

จังหวะเวลาพอดีมาก

หลังจากตีข้าวเสร็จ ร้านอาหารก็จะเปิดอย่างเป็นทางการ แล้วก็จะขยายพื้นที่เพาะปลูกอย่างเป็นทางการ

ข้าวโพดในไร่เก็บเกี่ยวเสร็จแล้ว ถั่วลิสงก็เก็บเกี่ยวเกือบหมดแล้ว ที่ดินของชาวบ้านว่างลง เป็นเวลาที่ดีในการเช่าที่ดิน

บ้านของหลี่หานก็ปลูกข้าว ก็ต้องตีข้าวเหมือนกัน

ปีหน้าจะไม่ปลูกข้าวแล้ว แต่ปีนี้ปลูกไปแล้ว แน่นอนว่าต้องเก็บเกี่ยว

หลี่หานแวะไปดูนาข้าวของตัวเองโดยเฉพาะ รวงข้าวเป็นสีเหลืองทองทั้งผืน ยาว โค้งงอ ดูน่าพึงพอใจมาก

การปลูกข้าวเหนื่อยมาก การตีข้าวยิ่งเหนื่อยกว่า แต่เมื่อเห็นรวงข้าวสีทองโค้งงอตรงหน้า ก็รู้สึกดี

นี่คือความสุขที่กำลังจะได้เก็บเกี่ยว

เด็ดเมล็ดข้าวจากรวงหนึ่งเมล็ด กัดแรงๆในปาก "กร๊อบ" เมล็ดข้าวหักเป็นสองท่อน

มองจากรอยตัด เมล็ดข้าวข้างในเต็มเมล็ดมาก ผลผลิตปีนี้จะดีมาก

เด็ดเมล็ดข้าวอีกเมล็ด คราวนี้ไม่ได้กัดให้หัก แต่ปอกเปลือกข้าวหรือที่เรียกว่าแกลบออก เผยให้เห็นเมล็ดข้าวข้างใน ยังคงเต็มเมล็ด

น่าพอใจจริงๆ

ออกจากนาข้าว มาถึงหน้าลาน

คนที่มาตกปลารอบๆสระน้ำมีมากกว่าเมื่อก่อน มีทั้งคนคุ้นเคยที่หลี่หานรู้จัก และหน้าใหม่

คนคุ้นเคยเห็นหลี่หานต่างดีใจมาก พากันทักทาย

หลี่หานตอบรับทุกคน

คนหน้าใหม่ที่ไม่รู้จักหลี่หาน พอรู้ว่าเป็นหลี่หาน ก็ยิ่งดีใจ ในที่สุดก็ได้เห็นหลี่หานเป็นครั้งแรก

ยิ่งทักทายกันใหญ่ หลี่หานก็ตอบรับทุกคนเช่นกัน

ยังมีลูกค้าถามหลี่หานว่า ร้านอาหารที่ปากทางเข้าหมู่บ้านสร้างเสร็จเกือบหมดแล้ว จะเปิดให้บริการเมื่อไหร่เหรอ?

หลี่หานบอกว่าใกล้แล้ว หลังจากชาวบ้านตีข้าวเสร็จ ก็จะเปิดอย่างเป็นทางการ คาดว่าอีกประมาณครึ่งเดือน

ลูกค้าพยักหน้า ในที่สุดก็จะมีที่กินข้าวแล้ว

เดินเข้าลาน พ่อแม่อยู่กันพร้อมหน้า หลี่หานถามพ่อแม่ว่า บ้านเราจะตีข้าววันไหน?

พ่อบอกว่ากำหนดไว้อีกหนึ่งสัปดาห์ หาคนไว้แล้ว

หลี่หานพยักหน้า การหาคนมาช่วยเป็นสิ่งที่หลี่หานบอกให้พ่อทำ ถ้าไม่หาคนมาช่วย แค่สามคนในครอบครัว นาหลายแปลงต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะตีเสร็จ

สู้หาคนมาช่วยกันหลายๆคน ทำด้วยกัน เสร็จภายในวันเดียวดีกว่า

แต่ละครอบครัวในหมู่บ้านก็มีข้าวที่ต้องตี ดังนั้น ถ้าจะหาคนมาช่วย ต้องบอกล่วงหน้าให้เขาจัดการได้

นอกจากการจ้างคนมาตีข้าวแล้ว ก็มีการช่วยเหลือกันตีข้าวด้วย

วันนี้ตีที่บ้านเรา พรุ่งนี้ตีที่บ้านเธอ ช่วยเหลือกันไปมา

......

วันรุ่งขึ้น

ที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน

หลี่หานและหัวหน้าเชฟหลี่จงหมินปรึกษาเรื่องการจ้างคนของร้านอาหาร

หลี่หานว่าจ้างหลี่จงหมินเป็นเชฟใหญ่ของร้าน หลี่จงหมินตอบตกลงด้วยความยินดี จากนั้นยังต้องการเชฟอีกสองคน ผู้ช่วยครัวสองคน หลี่จงหมินแนะนำคนที่เหมาะสม หลี่หานเห็นว่าไม่มีปัญหา จึงว่าจ้างอย่างเป็นทางการ

จากนั้นเป็นคนล้างจาน พนักงานเสิร์ฟ และพนักงานอื่นๆ มีคนในหมู่บ้านสมัครมามากมาย หลี่หานคัดเลือกกลุ่มแรก

พนักงานเสิร์ฟไม่มีสาวๆ ไม่ใช่สถานที่หรูหรา ไม่จำเป็นต้องมีสาวๆ

แน่นอน ก็ไม่มีสาวๆ มาสมัคร สาวๆ ในหมู่บ้านทำงานที่อื่นกันหมด ไม่ได้อยู่ในหมู่บ้าน

หนุ่มๆ ในหมู่บ้านก็เช่นกัน ทำงานที่อื่นกันหมด

คนหนุ่มที่เดินเพ่นพ่านในหมู่บ้านทั้งวัน มีเพียงหลี่หานคนเดียว

คนที่ได้รับเลือกในกลุ่มแรกดีใจมาก ต่อไปพวกเขาจะได้ทำงานในหมู่บ้านเพื่อหาเงิน เป็นสิ่งที่ไม่เคยกล้าคิดมาก่อน

และเงินเดือนที่หลี่หานให้ก็ทำให้พึงพอใจ เป็นเรื่องดีใจที่แม้แต่ในฝันก็ยังต้องยิ้ม

นับว่าเป็นความยินดีที่ไม่เคยมีมาก่อน

คนที่ไม่ได้รับเลือกก็รู้สึกเสียดายและผิดหวัง

แต่พวกเขาก็เข้าใจได้ แล้วก็หวังว่าเมื่อหลี่หานรับคนเพิ่ม พวกเขาจะได้รับเลือก

แน่นอนว่าหลี่หานจะรับคนเพิ่ม

ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านคึกคัก นอกจากชาวบ้านในหมู่บ้านแล้ว ยังมีคนจากหมู่บ้านรอบๆ หลายคน ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่

มองดูร้านอาหารที่สร้างใหม่ และพนักงานกลุ่มแรกที่ได้รับเลือก คนจากหมู่บ้านรอบข้างต่างมีสีหน้าอิจฉา

อิจฉามาก!

ทำงานหาเงินที่ปากทางเข้าหมู่บ้านตัวเอง เงินเดือนก็น่าพอใจ นี่เป็นสิ่งที่แม้แต่ในฝันก็คิดไม่ถึง

ทุกคนรู้สึกในใจว่า "คนหมู่บ้านหยวนซีโชคดีจริงๆ!"

หมู่บ้านอยู่ติดกัน ทำไมหมู่บ้านของพวกเขาถึงไม่มีคนแบบหลี่หานบ้างนะ?

ที่หน้าร้านขายของชำของหลี่จงฉือ มีคนจากหมู่บ้านรอบๆ มาถามหลี่จงฉือ

"ลุงหลี่ ได้ยินว่านอกจากร้านอาหารนี้แล้ว หลี่หานยังจะทำการเพาะปลูกในพื้นที่ขนาดใหญ่ เป็นเรื่องจริงเหรอ?"

หลี่จงฉือยิ้มพูดว่า "จริงสิ หลังจากตีข้าวเสร็จก็จะเริ่มทำอย่างเป็นทางการ พวกคุณก็รู้ว่าผักของหลี่หานได้รับความนิยมมาก แน่นอนว่าต้องทำในพื้นที่ขนาดใหญ่"

"แล้วหลี่หานจะให้ค่าเช่าที่ดินเท่าไหร่?"

"เรื่องนี้ยังไม่ชัดเจน แต่หลี่หานบอกว่า ค่าเช่าแน่นอนจะสูงกว่ารายได้จากการปลูกเอง ต่อไปนี้ เราคงไม่ต้องปลูกเองแล้ว แถมยังได้ค่าเช่าที่สูงกว่ารายได้จากการปลูกเองอีก" หลี่จงฉือพูดด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง

คนจากหมู่บ้านรอบๆ ที่ฟังแล้ว ยิ่งอิจฉามากขึ้น

จากนั้น มีคนพูดขึ้นอีกว่า "เมื่อจะทำการเพาะปลูกในพื้นที่ขนาดใหญ่ แน่นอนต้องหาคนมาช่วย ลุงหลี่ พวกเราจากหมู่บ้านข้างๆ หลี่หานจะรับด้วยใช่ไหม?"

หลี่จงฉือพูดว่า "ลุงหลิว พวกคุณอยากมาทำงานในหมู่บ้านเราเหรอ? เรื่องนี้คุณถามผม ผมไม่รู้หรอก แต่ผมคาดว่าหลี่หานคงจะพิจารณาคนในหมู่บ้านเราก่อน ลุงหลิว พวกคุณคงต้องรอไปก่อน"

คนจากหมู่บ้านรอบๆ ถามแบบนี้ ก็แน่นอนว่าอยากมาทำงานกับหลี่หาน

พวกเขาก็รู้ว่า หลี่หานน่าจะพิจารณาคนในหมู่บ้านของเขาก่อนจริงๆ

แต่พวกเขาก็ไม่ได้หมดโอกาสเสียทีเดียว

แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีโอกาส แต่ต่อไปเมื่อธุรกิจของหลี่หานดีขึ้นเรื่อยๆ ต้องการคนมากขึ้น พวกเขาก็น่าจะมีโอกาสใช่ไหม?

"ควรไปบอกความตั้งใจกับหลี่หานก่อนไหม?" คนจากหมู่บ้านรอบๆ คิดในใจ

ตอนนี้จะรับหรือไม่รับพวกเขาไม่เป็นไร แต่อย่างน้อยต้องให้หลี่หานรู้ว่าพวกเขาอยากทำงาน

คิดแบบนี้แล้ว คนจากหมู่บ้านรอบๆ ต่างตาเป็นประกาย แอบหาโอกาสไปพบหลี่หาน แสดงความตั้งใจ

หลี่หานฟังแล้วยิ้มบอกว่า ถ้ารับคนเพิ่มในอนาคต เขาจะพิจารณา

หลังจากได้ยินหลี่หานพูดแบบนี้ คนจากหมู่บ้านรอบๆ ต่างดีใจในใจ เต็มไปด้วยความหวัง!

......

บทที่ 190 ผลงานที่เขียนเพราะเหตุการณ์นั้น

วันรุ่งขึ้น หลี่หานยังคงเดินเล่นในหมู่บ้าน

จากนั้น วันนี้มีเรื่องเกี่ยวกับหลี่หานกำลังเกิดขึ้น นิตยสาร《ความสนุกสำหรับเด็ก》ฉบับใหม่วางแผง

ในฉบับนี้ นอกจากนิยายตอนต่อเนื่อง《การผจญภัยของซูเค่อและเป่ยถ่า》แล้ว ยังมีผลงานใหม่ล่าสุด《หนูน้อยหมวกแดง》

พ่อแม่หนุ่มสาวที่อ่าน《หนูน้อยหมวกแดง》แล้ว จะมีปฏิกิริยาและการประเมินอย่างไร?

ห่าวเจี้ยนเฟิงและเหอฉานรอคอยเรื่องนี้อย่างใจจดใจจ่อ

หลังจากพ่อแม่หนุ่มสาวซื้อ《ความสนุกสำหรับเด็ก》กลับไป พวกเขายังคงมีนิสัยเปิดดูอย่างคร่าวๆ

บางคนเห็น《หนูน้อยหมวกแดง》และสังเกตเห็นว่าผู้เขียนคือหลี่หาน

ทำให้พวกเขาอุทานเบาๆ หลี่หานเขียนเรื่องสั้นใหม่อีกแล้ว

ทำให้พวกเขาสนใจ เริ่มอ่าน《หนูน้อยหมวกแดง》อย่างละเอียด

แม้จะเป็นเรื่องสำหรับเด็ก แต่ถ้าผู้เขียนเป็นหลี่หาน พวกเขาก็สนใจที่จะอ่าน

บางคนที่เปิดมาถึง《หนูน้อยหมวกแดง》ไม่ได้สังเกตว่าผู้เขียนคือหลี่หาน

จึงเปิดผ่านไปอย่างคร่าวๆ ไม่ได้อ่านอย่างละเอียด

แต่พ่อแม่ที่อ่าน《หนูน้อยหมวกแดง》อย่างละเอียด อ่านไปอ่านมา จู่ๆ ก็ตระหนักถึงเรื่องหนึ่ง นั่นคือทำไมหลี่หานถึงเขียนผลงานแบบนี้ออกมา?

ในเรื่อง หมาป่าตัวใหญ่พยายามหาข้อมูลจากหนูน้อยหมวกแดง และหนูน้อยหมวกแดงที่ไร้เดียงสาไม่รู้เลยว่าหมาป่าเป็นคนไม่ดี เปิดเผยข้อมูลให้หมาป่าเรื่อยๆ...

จากนั้น หมาป่าก็หลอกให้คุณยายเปิดประตู กินคุณยาย แล้วก็ใช้กลอุบายกินหนูน้อยหมวกแดง...

ทำให้คนนึกถึงข่าวที่เกิดขึ้นในเมืองเซี่ยงไฮ้เมื่อไม่กี่วันก่อนได้ง่ายมาก

เห็นได้ชัดว่า《หนูน้อยหมวกแดง》ของหลี่หาน เขียนขึ้นเพื่อข่าวนั้นโดยเฉพาะ

หลังจากค้นพบจุดนี้ พ่อแม่ทุกคนที่อ่าน《หนูน้อยหมวกแดง》อย่างละเอียด ต่างรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง

เรื่องนี้มาถูกเวลามาก! พวกเขาต้องการเรื่องแบบนี้มากตอนนี้

ข่าวในเมืองเซี่ยงไฮ้นั้น ทำให้พวกเขาตกใจมาก

หลังจากนั้น พวกเขาก็เตือนลูกซ้ำแล้วซ้ำอีก เมื่ออยู่บ้านคนเดียว อย่าเปิดประตูให้ใคร อย่าเชื่อคำพูดของคนแปลกหน้า

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ก็อย่าเชื่อ

แต่ผลลัพธ์ ทำให้พวกเขารู้สึกจนปัญญา พวกเขารู้สึกว่าผลไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทำให้พวกเขาไม่สบายใจตลอด

ตอนนี้ มี《หนูน้อยหมวกแดง》ของหลี่หาน น่าจะทำให้พวกเขาสบายใจขึ้น

เพราะเด็กๆ ชอบฟังนิทาน เมื่อพวกเขาเล่าเรื่อง《หนูน้อยหมวกแดง》ให้เด็กๆ ฟัง เด็กๆ ก็จะเข้าใจว่าการที่หนูน้อยหมวกแดงเชื่อหมาป่า คุณยายเปิดประตูให้หมาป่าง่ายๆ เป็นเรื่องอันตรายมาก

การใช้นิทานให้เด็กๆ เข้าใจเหตุผล ดีกว่าการที่พวกเขาพร่ำสอนซ้ำแล้วซ้ำอีก

พ่อแม่ต่างดีใจ พร้อมกับรู้สึกขอบคุณหลี่หานมาก

หลี่หานตั้งใจเขียน《หนูน้อยหมวกแดง》เพื่อเหตุการณ์นั้น เป็นความใส่ใจจริงๆ

พ่อแม่และเด็กๆ ทั่วประเทศ ควรขอบคุณหลี่หาน

จากนั้น พวกเขาก็รีบแชร์ในอินเทอร์เน็ต อยากให้พ่อแม่หนุ่มสาวมากขึ้นได้เห็นเรื่องนี้

"ทุกคนซื้อนิตยสาร《ความสนุกสำหรับเด็ก》ฉบับใหม่ล่าสุดกันหรือยัง? ฉบับนี้แนะนำให้ทุกคนซื้ออย่างยิ่ง เพราะในนิตยสารฉบับนี้ หลี่หานเขียนเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะสำหรับข่าวที่เกิดขึ้นในเซี่ยงไฮ้เมื่อไม่กี่วันก่อน เรียกว่า《หนูน้อยหมวกแดง》 ต้องเล่าให้เด็กๆ ฟัง"

"《หนูน้อยหมวกแดง》เป็นผลงานของหลี่หานเหรอ? ตอนที่ผมเปิดดูเห็นแล้ว แต่ไม่ได้สังเกตว่าเป็นผลงานของหลี่หาน หา! ผมจะไปอ่านใหม่เดี๋ยวนี้"

"เขียนเพื่อข่าวนั้นโดยเฉพาะเหรอ? งั้นต้องอ่านแล้ว ผมจะไปซื้อเดี๋ยวนี้"

"......"

ข่าวที่หลี่หานเขียนเรื่อง《หนูน้อยหมวกแดง》เพื่อข่าวนั้นโดยเฉพาะ แพร่กระจายในอินเทอร์เน็ต คนมากขึ้นเรื่อยๆ ไปซื้อนิตยสาร《ความสนุกสำหรับเด็ก》ฉบับล่าสุด

ในนั้นมีคนที่ซื้อเพื่ออ่าน《หนูน้อยหมวกแดง》โดยเฉพาะไม่น้อย

นอกจากพ่อแม่หนุ่มสาวแล้ว ยังมีคนหนุ่มสาวที่ไม่มีลูกอีกมาก โดยเฉพาะคนหนุ่มสาวในเซี่ยงไฮ้

เรื่องราวของหลี่หานที่เกิดขึ้นในงานเทศกาลวัดเมื่อสองคืนก่อน ยังคงเป็นที่พูดถึง ตอนนี้หลี่หานยังเขียนเรื่องเพื่อข่าวนั้นโดยเฉพาะ

เรื่องแบบนี้ ต้องไปอ่านแน่นอน แม้จะเป็นแค่เรื่องสำหรับเด็ก

หลังจากอ่านจบ คนมากมายต่างรู้สึกว่า หลี่หานใส่ใจจริงๆ

เรื่องที่ใส่ใจขนาดนี้ ย่อมได้รับความสนใจจากสื่อบางแห่ง

ในชั่วพริบตา สื่อทั่วประเทศต่างรายงานข่าว แนะนำให้พ่อแม่ทุกคนเล่าเรื่อง《หนูน้อยหมวกแดง》ให้ลูกฟัง

มีทั้งสื่อสิ่งพิมพ์ สื่อออนไลน์ และสื่อโทรทัศน์

เมื่อนักเขียนวรรณกรรมเด็กทั้งหลายเห็นแล้ว ต่างอิจฉาและรู้สึกลึกซึ้ง

ผลงานชิ้นหนึ่งได้รับการรายงานและแนะนำจากสื่อสิ่งพิมพ์ ออนไลน์ และโทรทัศน์ทั่วประเทศพร้อมกัน นี่มันน่าอิจฉาเหลือเกิน

ขณะเดียวกันก็รู้สึกเสียดายและเสียใจ

ข่าวในเซี่ยงไฮ้นั้น ทำให้ทั่วประเทศตื่นตระหนก พวกเขาก็รู้เรื่อง แม้แต่ในกลุ่มก็เคยพูดคุยกันเป็นพิเศษ

ทำไมพวกเขาถึงไม่คิดที่จะเขียนเรื่องเพื่อข่าวนั้นโดยเฉพาะล่ะ?

ทำไมหลี่หานถึงคิดได้?

นี่เป็นความแตกต่างในทุกด้านใช่ไหม?

แน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะคิดได้และเขียน ก็อาจจะไม่ได้มีอิทธิพลมากเท่า《หนูน้อยหมวกแดง》ในตอนนี้

เพราะที่《หนูน้อยหมวกแดง》มีอิทธิพลมากขนาดนี้ นอกจากจะเป็นเรื่องที่เขียนเพื่อข่าวนั้นโดยเฉพาะแล้ว ยังมีเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่ง

นั่นคือคุณภาพของผลงานชิ้นนี้สูงมาก

แม้ไม่มีข่าวในเซี่ยงไฮ้นั้น《หนูน้อยหมวกแดง》ก็ต้องมีชื่อเสียงไม่น้อย

พูดง่ายๆ คือคุณภาพของเขาสูงตั้งแต่แรก

นักเขียนวรรณกรรมเด็กทั้งหลาย ไม่มั่นใจว่าจะเขียนผลงานคุณภาพสูงแบบ《หนูน้อยหมวกแดง》ได้

ดังนั้น เรื่องนี้พวกเขาได้แต่รู้สึกจนปัญญา

......

สำนักพิมพ์นิตยสารความสนุกสำหรับเด็ก

เหอฉานตื่นเต้นพูดกับห่าวเจี้ยนเฟิงว่า "บรรณาธิการ เป็นไปตามที่เราคาดการณ์ไว้ หลังจาก《หนูน้อยหมวกแดง》ตีพิมพ์ ชื่อเสียงของ《ความสนุกสำหรับเด็ก》ของเราก็ดีขึ้นอีก"

พ่อแม่ทั่วประเทศ แม้จะขอบคุณหลี่หาน แต่《ความสนุกสำหรับเด็ก》ในฐานะที่เป็นสื่อนำเสนอ《หนูน้อยหมวกแดง》 ทุกคนก็รู้สึกขอบคุณด้วยเช่นกัน

เป็นธรรมชาติ ชื่อเสียงของ《ความสนุกสำหรับเด็ก》ก็ยิ่งดีขึ้นบนพื้นฐานเดิม

ห่าวเจี้ยนเฟิงก็อารมณ์ดีมาก พูดว่า "ไม่เพียงเท่านั้น ยอดขายฉบับนี้จะทำสถิติใหม่อีกครั้ง และอาจจะถึงตัวเลขที่เราคาดไม่ถึง"

เหอฉานพูดอีกว่า "บรรณาธิการ ทั้งหมดนี้เริ่มจากการที่เราเชิญคุณหลี่หานไปทานข้าวครั้งที่แล้ว"

ห่าวเจี้ยนเฟิงรำพึงว่า "ใช่! เราแค่เชิญหลี่หานไปทานข้าวมื้อเดียว แต่เขากลับให้ประโยชน์กับเรามากมายขนาดนี้"

สองคนต่างรู้สึกลึกซึ้งในใจ!

......

(จบบท)