บทที่ 179 : ฆ่าคนให้ถึงใจ
หนึ่งชั่วยามต่อมา เกิ่งจิงก็มาถึง ทันทีที่เข้าประตูก็เห็นพานอวี้เฉิงหน้าบึ้งตึง ในห้องรกรุงรัง มีแจกันแตก กาน้ำชาและถ้วยชาแตกกระจาย มีเพียงหนิงเฉินที่กำลังเล่นก้อนหินอย่างร่าเริง "นี่มัน... โจรบุกเข้ามาหรือ?" พานอวี้เฉิงจ้องหนิงเฉินด้วยสายตาไม่พอใจ ข้าสงสัยอย่างยิ่งว่าหนิงเฉินมาที่นี่เพื่อก่อความวุ่...
