บทที่ 168 : กลับเมืองหลวง
หนิงเฉินลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อฟ้าสว่างแล้ว ข้าไม่ได้ตื่นตามธรรมชาติ เพราะสิ่งแรกที่ทำหลังลืมตาคือก้มหน้าอาเจียนข้างเตียง อ่างทองสัมฤทธิ์บนพื้นเกือบเต็มไปด้วยสิ่งที่ข้าอาเจียนออกมา หลังจากอาเจียนเสร็จ ข้านอนลงบนเตียง ดวงตาเลื่อนลอย เมื่อคืนข้าดื่มมากเกินไป จนจำไม่ได้ว่ากลับมาได้อย่างไร ตึก ตึก ตึก!!! เ...
