บทที่ 157 พลังหลังสวรรค์และพลังก่อนสวรรค์! (อ่านฟรี)

เป่ยเฟิงนึกในใจ เกล็ดมากมายปรากฏขึ้นในห้องทันที

เป่ยเฟิงจัดเกล็ดทั้งหมดให้เรียบร้อย กองรวมกัน เกล็ดของราชามังกรน้ำแข็งหยกดำเหล่านี้มีพลังป้องกันสูง แม้จะบางแต่สามารถป้องกันพลังมหาศาลของเป่ยเฟิงรวมกับความคมของหอกจ้าวแห่งน้ำแข็งได้ แม้ตอนนี้เป่ยเฟิงยังไม่รู้ว่าจะใช้เกล็ดเหล่านี้ทำอะไร แต่เก็บไว้คงมีประโยชน์สักวัน

นอกจากนี้ก็มีเกล็ดมังกรดำหนึ่งแผ่น และเสื้อชั้นในหนึ่งตัว ถูกเป่ยเฟิงวางบนชั้น

ส่วนยาหมักและหมี่ไป๋เจียงถูกเป่ยเฟิงเก็บไว้ในครัว กระถางใหญ่วางอยู่ในสวนหลังวิลล่า สวนกว้างใหญ่ ตอนนี้เต็มไปด้วยทะเลดอกไม้ ดอกไม้นานาพันธุ์บานสะพรั่ง ผีเสื้อและผึ้งฝูงใหญ่โบยบินในทะเลดอกไม้

หุ่นยนต์นักฉีกทำลายเดินตามหลังเป่ยเฟิง ดูงุ่มง่าม นึกไม่ถึงว่าตอนต่อสู้จะคล่องแคล่วและดุดันขนาดไหน!

สองตัวเล็กไล่เล่นกันในทะเลดอกไม้ ดูมีความสุขมาก

เดินมาถึงกลางสวน มีบ่อโบราณแห่งหนึ่งอยู่ตรงนั้น ข้างๆ มีถังน้ำสองใบ

"ระบบ Cyoต้องการผูกจุดตกปลาใหม่"

เป่ยเฟิงพยักหน้าพอใจ นึกในใจ

"กรุณาเลือกจุดตกปลาใหม่!"

เสียงกลไกของระบบไร้ความรู้สึก เย็นชาดังในหัวเป่ยเฟิง

"บ่อนี้แหละ"

เป่ยเฟิงมองบ่อตรงหน้าคิด

"เลือกจุดตกปลาเสร็จแล้ว ต้องการผูกจุดตกปลาใหม่หรือไม่? เมื่อผูกใหม่แล้วจะไม่สามารถตกปลาได้ภายในสามเดือน" ระบบเตือนซ้ำ

"ยืนยันการผูก! ผูกสำเร็จ! กำลังสร้างช่องทางมิติ ไม่สามารถตกปลาได้ภายในสามเดือน!"

เป่ยเฟิงเห็นแสงสีเทาวูบหนึ่งผ่านบ่อโบราณ เร็วมากจนเป่ยเฟิงคิดว่าตัวเองตาฝาด!

จากนั้นทุกอย่างก็สงบ บ่อโบราณไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เป่ยเฟิงหันหลังเดินจากไป เมื่อตกปลาไม่ได้ในสามเดือนก็ช่างมัน พอดีมีเวลาเพียงพอให้ไปทำอีกเรื่องหนึ่ง แต่ก่อนหน้านั้น ต้องจัดการปัญหาเล็กๆ ตรงหน้าก่อน

ใช่แล้ว! ในสายตาเป่ยเฟิง กลุ่มหมิงอวี่ก็แค่ปัญหาเล็กๆ เท่านั้น

เป็นไปตามที่เป่ยเฟิงคาด สี่โมงกว่า เสวียนซื่อมาถึงวิลล่า บอกว่ากลุ่มหมิงอวี่ส่งคำท้ามาแล้ว

ทั้งสองฝ่ายตัดสินเป็นตายด้วยการต่อสู้บนเวที ไม่จำกัดจำนวนคน สู้จนกว่าฝ่ายหนึ่งจะยอมแพ้!

เดิมพันคือชีวิตของเป่ยเฟิงและเสวียนซื่อ ทั้งสองต้องขึ้นเวที ถ้าฝ่ายนั้นแพ้ต้องให้หุ้นครึ่งหนึ่งของกลุ่มหมิงอวี่แก่องครักษ์เป่ยเฟิง เช่นเดียวกันถ้าฝ่ายเป่ยเฟิงแพ้ ไม่เพียงต้องตาย องครักษ์เป่ยเฟิงก็จะถูกกลืนกินในคำเดียว!

"ตกลงตามนั้น เวลาก็พรุ่งนี้สองทุ่ม สถานที่ที่ยิมฉางกวนในใจกลางเมือง"

เป่ยเฟิงนอนบนเก้าอี้ พูดกับเสวียนซื่อที่ยืนนอบน้อมตรงหน้า

"เข้าใจครับ" เสวียนซื่อพยักหน้า หันหลังเดินจากไป แม้การแข่งขันแบบนี้ไม่มีใครกล้าเสี่ยงโชคคดโกง แต่ก็ไม่ควรลดความระแวดระวัง เพราะว่าได้ฆ่าลูกชายคนเดียวของอีกฝ่าย

"อาจารย์จิน รบกวนท่านเป็นกรรมการครั้งนี้ด้วย"

เมี่ยวเทียนหัวถือของขวัญล้ำค่ามาที่วิลล่าของจินซานเจวี๋ย ค้อมศีรษะให้จินซานเจวี๋ยอย่างนอบน้อม

จินซานเจวี๋ยหัวเราะร่าเริง ครั้งนี้เขาได้รับภารกิจอยู่แล้ว บอกว่ากลุ่มหมิงอวี่กับแก๊งท้องถิ่นในเมืองชิงมีความขัดแย้งรุนแรง เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะรุนแรงของทั้งสองฝ่าย จึงต้องการให้จินซานเจวี๋ยนำคนไป

เป่ยเฟิงนั่งบนเก้าอี้นอน แกว่งเก้าอี้เบาๆ อาบแดดใต้แสงอาทิตย์แผดเผาที่คนทั่วไปหลีกเลี่ยง

อุณหภูมิระดับนี้ไม่มีค่าอะไรสำหรับเป่ยเฟิง จิ้งจอกน้อยครอบครองห้องทั้งห้องเป็นห้องนอน กินเก่งกับกินไม่อิ่มสองตัวเล็กเอาอย่าง ยึดเตียงใหญ่เป็นบ้านหมา

เป่ยเฟิงลุกขึ้น เริ่มเตรียมอาหารเย็นให้ตัวเอง เป่ยเฟิงไม่คิดจะจ้างคนรับใช้อะไร ไม่จำเป็น

กินมื้อแรกในบ้านใหม่เสร็จ เป่ยเฟิงอาบน้ำ หาห้องที่หันหน้าไปทางทิศตะวันออก เข้าพักในนั้น

ผ้าปูที่นอนในห้องใหม่ทั้งหมด มีกลิ่นหอมอ่อนๆ เตียงใหญ่นุ่มมาก พอเป่ยเฟิงนอนลง ทั้งตัวราวกับถูกเตียงห่อหุ้มไว้

คืนผ่านไปช้าๆ เป่ยเฟิงลืมตา อาบน้ำแต่งตัวเร็วๆ แล้วมุ่งหน้าไปยอดเขาเล็ก

เดินบนถนนปูหินสีเขียว ใบหน้าเป่ยเฟิงไม่แสดงความยินดียินร้าย บนเขามีทิวทัศน์สวยงาม ล้วนผ่านการออกแบบอย่างพิถีพิถัน ผสมผสานกับทิวทัศน์มหัศจรรย์ดั้งเดิมของเขา

ทุกระยะมีศาลาโบราณตั้งตระหง่าน

เดินมาถึงยอดเขา บนยอดมีต้นไม้ใหญ่งอกในรอยแยกหินริมผา เขียวชอุ่มเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ยอดมีพื้นที่แค่สิบเมตร พื้นผ่านการตกแต่ง ปูด้วยหินสีดำขาวชัดเจน เป็นภาพหยินหยางขนาดใหญ่ โดยรอบมีราวไม้หนาล้อม ป้องกันการพลัดตก

มองลงไป หมอกขาวม่านหนึ่งเคลื่อนไหว ทิวทัศน์ซ่อนอยู่ใต้หมอกขาวพร่างพราย

"ไม่เลว ถูกใจฉัน แค่ราวกั้นนี้รกหูรกตาไปหน่อย เพิ่มความธรรมดาเข้ามา"

เป่ยเฟิงพยักหน้า ไม่แปลกที่วิลล่าของคนอื่นจะขายได้ราคาสูงลิ่วในเมืองสามเกรดอย่างเมืองชิง มีเหตุผล

ตามใจตัวเอง เป่ยเฟิงค่อยๆ ก้าวเดิน แสงสีทองสายหนึ่งพุ่งออกจากร่างเป่ยเฟิง!

ที่ที่เป่ยเฟิงผ่าน ราวกั้นทั้งหมดถูกตัดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ร่วงลงเขา

ทำเสร็จ ดาบทองกลับเข้าร่างไปบ่มเพาะต่อ เป่ยเฟิงมองรอบอีกครั้ง ไม่มีราวกั้นขวางสายตา ทันใดนั้นเป่ยเฟิงก็รู้สึกว่าที่นี่เข้ากับหลักเต๋าที่ว่าธรรมชาติคือธรรมมากขึ้น

ค่อยๆ หลับตา ตั้งท่า สำหรับท่าประกอบวิธีหายใจแสงสว่าง เป่ยเฟิงเกิดความเข้าใจใหม่

"ปล่อยวางจิตใจ ร่างกายปรับแต่งรายละเอียดตามท่าทางที่ทำ ระหว่างหย่อนและตึงภายนอกภายในเป็นหนึ่งเดียว ที่เรียกว่าใจตามความคิด หมัดตามใจ ทุกการเคลื่อนไหวสอดคล้องกับกฎการเคลื่อนไหวตามธรรมชาติของมนุษย์ เรียกว่าพลังหลังสวรรค์! ส่วนกฎการเคลื่อนไหวดั้งเดิมของมนุษย์เรียกว่าพลังก่อนสวรรค์ พลังก่อนสวรรค์กับพลังหลังสวรรค์รวมกันจะได้ผลลัพธ์มากกว่าครึ่ง! ดูเหมือนถ้าฉันอยากฝึกวิธีหายใจแสงสว่างให้ถึงขั้นสมบูรณ์แบบ ก็ต้องเปลี่ยนพลังหลังสวรรค์ให้เป็นพลังก่อนสวรรค์!"

ในสมองเป่ยเฟิงมีแรงบันดาลใจมากมายปะทะกัน ก่อให้เกิดประกายความคิดนับไม่ถ้วน แรงบันดาลใจเกี่ยวกับวิธีหายใจแสงสว่างผุดขึ้นไม่หยุด

นี่คือการปะทะกันของภูมิปัญญาจากสองมิติ ระหว่างโลกและต่างมิติ!

(จบบท)