ตอนที่ 194 ผู้มาเยือนจากนรก

เสี่ยวเม่ยรู้สึกตัว มองดูทุกอย่างในห้องอย่างเหม่อลอย

เหมือนกับว่าสิ่งที่เห็นตอนนี้ต่างจากเมื่อกี้

เมื่อกี้ในห้องมีกลิ่นไม้จันทน์ แต่ตอนนี้กลิ่นนั้นหายไปแล้ว

เจียงเย่ไม่ได้ถามเฉินหยากับเจิงตงมาก เพราะว่าทุกอย่างชัดเจนแล้ว

เฉินหยายังบอกว่าเธอแค่อยากให้คนอื่นรู้ว่าศพสามีของเธอยังอยู่ในบ้าน การตายของอาฉางไม่ได้เกิดจากการปล้นที่เกิดขึ้นกับเสี่ยวเม่ย แต่ทุกอย่างเริ่มต้นจากการปล้นของเจิงตง

เหตุและผลเริ่มต้นจากใครก็มาจากคนคนนั้น

หลังจากที่อาฉางเสียชีวิต เฉินหยาป่วยทางจิตเพราะคิดถึงสามี เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ปกติ แม้แต่หลังจากที่สามีเสียชีวิต เธอก็ยังเก็บศพเขาไว้ในตู้แช่แข็งหลายเดือน

เธอบ้าไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเจียงเย่น่ากลัว แต่เธอก็ยังถามเจียงเย่ว่าฉันจะเจอสามีของฉันข้างล่างไหม?

เจียงเย่ไม่รู้ว่าจะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขายังไง ก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ บอกเฉินหยาแค่ว่าบนถนนมีคนคนหนึ่ง คนคนนั้นจะบอกวิธีหาอาฉางให้เธอ

เสี่ยวเม่ยมองดูเจียงเย่ พูดอย่างขอบคุณ  "ผู้ดำเนินรายการ ขอบคุณที่ช่วยเหลือ ไม่งั้น ถ้าคนคนนั้นยังตามหลอกหลอนฉัน ฉันคงจะกลัวตาย!”

เจียงเย่ยิ้มแล้วส่ายหัว "รู้ว่าเธอปลอดภัยก็ดีแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องทำงาน”

"ค่ะ..."

เสี่ยวเม่ยที่เพิ่งจะพยักหน้าปิดหน้าร้องไห้

เป็นการร้องไห้ด้วยความดีใจ

เจียงเย่ยิ้ม มองดูอาเฟินกับอาเยวี่ย "พวกเธอ 2 คนก็ผ่านอะไรมามาก ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าในหลายๆ วงการมีกฎที่ไม่ได้พูดออกมา แต่การรังแกน้องใหม่ดูเหมือนจะเป็นความคิดของคนรุ่นเก่า แต่จำไว้ว่าอย่าคิดว่าตัวเองกลัวใคร ถ้าบีบใครจนเกินไป ต้องรู้ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว!”

อาเฟินกับอาเยวี่ยพยักหน้าอย่างอายๆ  "พวกเรา เสี่ยวเม่ย ขอโทษนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่อาเฟิน พี่อาเยวี่ย ทุกอย่างผ่านไปแล้วค่ะ" เสี่ยวเม่ยยิ้มแล้วยอมรับคำขอโทษของพวกเธอ

"ในเมื่อพวกเธอคืนดีกันแล้ว ผมหวังว่าพวกเธอจะช่วยเหลือกัน ตั้งใจทำงาน เจอกันใหม่นะ เสี่ยวเม่ย”

เจียงเย่ยิ้มแล้วโบกมือ เสี่ยวเม่ยก็ร้องไห้โบกมือ เสียงร้องไห้ของเธอดังขึ้นเรื่อยๆ

"เสี่ยวเม่ย เป็นอะไรไป?” อาเฟินกับอาเยวี่ยถาม

เสี่ยวเม่ยตอบ  "ฮือๆๆๆ..ฉันโตมา..ไม่มีใครปกป้องฉันแบบนี้เลย ผู้ดำเนินรายการใจดีมาก"

เจียงเย่ปิดวิดีโอ มองดูท้องฟ้าที่เริ่มสว่างไสว ยิ้มแล้วพูด "ผู้ชมทุกท่าน การถ่ายทอดสดวันนี้จบลงแล้วครับ”

"อีกคืนหนึ่งผ่านไปแล้ว ดูเหมือนว่าคุณใกล้จะถึงเมืองแล้ว ใช่ไหม?"

"อืม ใกล้จะถึงแล้ว”

"งั้นก็รีบไปพักผ่อนเถอะ ถึงแม้ว่าพวกเรารู้ว่าคุณเก่งกาจเหมือนเทพเจ้า ถึงแม้ว่าคุณอยากจะไขปริศนาเหนือธรรมชาติในโลกนี้ แต่พวกเราเป็นห่วงคุณ”

ผู้ชมหญิงน่ารักมาก พูดจาขัดแย้งในตัวเอง บอกว่าเขาเก่งเหมือนเทพเจ้า แต่ก็ยังเป็นห่วงสุขภาพของเขา

"ครับ งั้นวันนี้ผมจะนอนหลับให้เต็มอิ่ม แล้วก็มาถ่ายทอดสดให้พวกคุณดูตอนกลางคืน”

เจียงเย่พูดพลางมองไปไม่ไกล

ที่นั่นมีสะพาน บนสะพานมีคนยืนอยู่

เป็นเด็กผู้หญิง มัดแกละ 2 ข้าง ยืนอยู่ที่ปลายสะพานอีกฝั่งหนึ่ง มือไพล่หลัง

เจียงเย่เห็นเธอก็ประหลาดใจ ปิดห้องถ่ายทอดสด แล้วก็เดินไปหาเธอ

"เธอมาได้ยังไง?”

"นายสบายดีไหม?”

"ดีมาก ข้างล่างยุ่งมากเหรอ?”

"เปล่า ไม่ใช่ ฉันเจอเจ้าพ่อหลักเมืองคนใหม่ ฉันเลยต่อยเขา เขาก็เลยบอกว่านายอยู่ที่นี่”

เด็กผู้หญิงพูดอย่างน้อยใจ เจียงเย่ยิ้ม ลูบหัวเธอ  "ไป ฉันเลี้ยงข้าวเช้า”

"ฉันเลี้ยงนายเอง”

"เธอมีเงินเหรอ? ธนบัตรจากธนาคารสวรรค์ใช้ที่นี่ไม่ได้”

เจียงเย่พูด เด็กผู้หญิงก็เดินตามหลังเขาอย่าง..   กล้าๆ กลัวๆ

พวกเขาเดินไปตามทาง พอมาถึงเมือง พระอาทิตย์ก็กำลังขึ้น

เด็กผู้หญิงมองดูพระอาทิตย์ที่ขอบฟ้า ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

เจียงเย่มองดูเธอ ตบหัวเธอ "ทำตัวให้ธรรมชาติหน่อย  เดี๋ยวพวกเขามา ฉันต้องกินบะหมี่ของเธอแทน”

มองดูบะหมี่ที่น่ากิน เด็กหญิงก็บีบจมูก "เหม็นจัง”

"เธอตายมานานเกินไปแล้ว.. ตอนมีชีวิตอยู่ ถ้าได้กินบะหมี่แบบนี้ คงจะดีใจจนกระโดดโลดเต้น 3 วัน 3 คืน”

"นายชอบแกล้งฉัน”

เด็กผู้หญิงพูดแล้วก็กินบะหมี่อย่างเอร็ดอร่อย

กินเสร็จ เธอก็มองดูเจียงเย่  "นายจะอยู่ในโลกมนุษย์อีกนานไหม? ถึงแม้ว่าข้างล่างจะว่างเปล่า แต่นายไม่คิดจะกลับไปจริงๆ เหรอ?”

"รีบร้อนไปไหน? ฉันอยู่ในโลกมนุษย์ได้ไม่นานอยู่แล้ว เธอช่วยดูแลฉันดีๆ ที่ปรโลกก็แล้วกัน”

เด็กหญิงเบะปาก "ก็ได้ๆ ฉันจะไปไหนมาไหนตามที่นายบอก แต่ฉันได้ยินว่านายมักจะบอกว่ามีวาสนากับผู้หญิงในโลกนี้ จริงเหรอ? ฉันเจอเด็กคนหนึ่งชื่อเสี่ยวหยู เธอพูดถึงลุงเจียงเย่ตลอดเวลา ยังบอกคนอื่นว่าลุงเจียงเย่หล่อมาก"

"มีเด็กแบบนั้นด้วยเหรอ? พอพูดถึงชื่อของนาย ผีพวกนั้นก็ใจดีกับเธอ!”

"แล้วก็น้องสาว 2 คนที่สะพายกระเป๋าเป้ พวกเธอดูขี้ขลาด แต่พอได้ยินชื่อเจียงเย่ ก็กล้าหาญขึ้นมา นายทำของใส่พวกเธอหรือไง?”

เจียงเย่ไม่ได้ตอบ แค่กินบะหมี่อย่างช้าๆ เคี้ยวแล้วก็กลืนลงไป

เขามองดูเด็กผู้หญิง พอเห็นว่าพระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้าขึ้น เขาก็พูด "เธอน่าจะลงไปได้แล้ว ไม่งั้น พอเที่ยงก็จะส่งผลกระทบ”

"น่าเบื่อจัง ฉันอยากจะอยู่กับนายตลอดเวลา”

"อยู่กับฉัน เธอไม่กลัวว่าพ่อของเธอจะหักขาเธอเหรอ?”

"ฮี่ๆๆ เหมือนกับว่านายไม่เคยหักขาพ่อฉัน  แต่พ่อฉันบอกว่าให้ฉันอยู่กับนายได้ 1 วัน 1 คืน คืนนี้นายอย่าถ่ายทอดสดเลยนะ ได้ไหม?”

เด็กหญิงถามอย่างกระตือรือร้น เจียงเย่พยักหน้า "ก็ได้ แอบอยู่ในแขนเสื้อของฉัน คืนนี้ฉันจะไม่ถ่ายทอดสด จะพาเธอไปเที่ยวโลกมนุษย์ อ้อ   ไม่สิ มีเธออยู่ บางทีคืนนี้ พวกเราอาจจะไขปริศนาได้เหมือนกัน”

เจียงเย่ยิ้มแล้วพูดจบ ร่างของเด็กหญิงก็หายไป แล้วก็มีเสียงหัวเราะใสๆ ดังมาจากแขนเสื้อของเขา..

"โอเค  อย่าส่งเสียงดัง พอมืดแล้วค่อยเรียกฉันว่าพี่ชาย ไม่งั้นคนอื่นจะคิดว่าเธอเป็นปีศาจ”

"ค่ะ เสี่ยวโหยวเข้าใจแล้ว!”