บทที่ 601 ข้าคือเต๋า เต๋าคือข้า (ตอนจบ)
แดนไท่ห่าวพังทลายลงในที่สุด ขณะที่ดินแดนที่ไม่อาจแปรเปลี่ยนก็เกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง พลังแห่งความมืดจากดินแดนที่ไม่อาจแปรเปลี่ยนพัดกระหน่ำเข้ามา ปกคลุมทั่วบริเวณที่แดนไท่ห่าวเคยตั้งอยู่ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอำมหิตและกระหายเลือด จ้าววิหารอมตะและเหล่าผู้ติดตามต่างแสดงสีหน้าตกตะลึง เมื่อสัมผัสได้ถึ...
