ลัคกี้ลุคยิงปืนเร็วจนเงาตัวเองยังตามไม่ทัน แม้จะมีส่วนเกินจริงเพราะเป็นตัวละคร แต่ระบบก็ไม่สนใจ ระบบจำลองความสามารถ【สิงห์ปืนไว】ออกมาได้สมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์

กระสุนสีส้มเหลืองพุ่งทะยานจากกระบอกปืนลูกโม่ ด้วยความช่วยเหลือของโชคชะตา มันจึงส่งเสียง “ติ๊ง ติ๊ง” อย่างอลหม่านไปทั่วฐานลับใต้ดิน ก่อนจะสะท้อนด้วยมุมที่เหลือเชื่อ กระแทกผนังเหนือศีรษะของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】แล้วกระดอนลงมาตรง ๆ ตรงมายังหัวของเขา

เห็นได้ชัดว่า กระสุนที่กระดอนนั้นกำลังจะไปโดนหัวของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】เหมือนกับยายแก่คนนั้น

แต่ในจังหวะนาทีชีวิต 【องค์ราชันย์ไร้รูป】ค่อย ๆ ยกมือขึ้น แล้วก็จับกระสุนที่ลัคกี้ลุคยิงออกมา ราวกับกำลังตบแมลงวัน

“นี่คือสิ่งที่เจ้าเรียกว่าการแก้แค้นงั้นเหรอ?”

เขาเหยียดฝ่ามือออก เผยให้เห็นกระสุนที่ยังคงมีควันอยู่ เสียงเย็นเยียบดังขึ้นจากใบหน้าไร้รูปลักษณ์ของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】

โครม!

เขาพลิกฝ่ามือ ปล่อยให้กระสุนตกลงพื้น ส่งเสียงดังกังวาน

【องค์ราชันย์ไร้รูป】หมุนใบหน้าไร้รูปลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวไปทั่วฐานลับใต้ดินที่เหล่าซูเปอร์ฮีโร่อยู่ “พวกเจ้าคิดจริง ๆ เหรอว่าแค่จัดการพวกไร้ค่าสองคนนั้น ก็จะเอาชนะข้าได้? ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นชัด ๆ ว่า การต่อสู้ที่แท้จริงมันเป็นยังไง!”

พร้อมกับเสียงกระซิบแผ่วเบา 【องค์ราชันย์ไร้รูป】กางแขนออก เสื้อผ้าของมันดูเหมือนจะถูกพัดปลิวไปด้วยลมพายุที่มองไม่เห็น

และในสายตาของโทนี่และพวกที่อยู่ภายใต้เกราะพลัง พวกเขาก็เห็นทั้งยมทูตอนิจจังดำขาวที่ฮัลค์ทุ่มลงไปในหลุมอย่างแรง และยายแก่ที่ล้มลงเพราะกระสุนมหัศจรรย์ของ【ลัคกี้ลุค】 ต่างก็กลายเป็นเถ้าธุลีหายไปในพริบตา ราวกับถูกพายุพัดหายไป

ในขณะเดียวกัน ใบหน้าไร้รูปลักษณ์ของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】ก็เริ่มขยับเขยื้อน ราวกับมีมือข้างหนึ่งคอยขยี้ ขยำใบหน้าของมันอยู่ไม่หยุด

“ฮ่าฮ่าฮิฮิฮ่า~”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ !”

“ฮ่าฮ่าฮิฮิฮ่า~”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ !”

พร้อมกับเสียงหัวเราะประหลาด เสียงหัวเราะแหลมปนทุ้มก็ดังออกมาจากภายในร่างของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】

และเสียงหัวเราะที่น่าขนลุกนี้ ใบหน้าไร้รูปลักษณ์ของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】ก็เริ่มบิดเบี้ยว เผยให้เห็นใบหน้าอันน่าเกลียดน่ากลัวของยมทูตอนิจจังดำขาว แล้วใช้เสียงทุ้มต่ำห้าวหาญพูดออกมาว่า “ที่จริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นยมทูตอนิจจังดำขาว…”

“…หรือยายแก่คนนั้น”

แล้วเสียงดำขาวของยมทูตอนิจจังก็ดังขึ้น 【องค์ราชันย์ไร้รูป】ใบหน้าบิดเบี้ยวเปลี่ยนไปมา ก่อนจะกลายเป็นใบหน้าเหี่ยวย่นน่าสะพรึงกลัวของยายแก่ เสียงที่เคยห้าวหาญกลับแหลมคมขึ้น “พวกมันทั้งหมดก็แค่ตัวละครที่ข้าสร้างขึ้นมาเท่านั้นเอง”

“《พลังไร้รูป》ไร้ตัวตน ไร้รูปลักษณ์ สามารถแปลงร่างเป็นสิ่งต่าง ๆ ได้มากมาย หนึ่งร่างเป็นพัน เปลี่ยนแปลงได้ไม่รู้จบ”

ต่อหน้าเหล่าซูเปอร์ฮีโร่ 【องค์ราชันย์ไร้รูป】เปลี่ยนใบหน้าไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งกลับมาเป็นรูปลักษณ์เดิมที่ไร้รูปทรง แล้วก็พูดเสียงแผ่วเบาว่า “หากสามารถบรรลุขั้นสูงสุดของ《พลังไร้รูป》 ข้าก็สามารถแปลงกายเป็นกองทัพได้เพียงลำพัง คนเดียวก็เท่ากับหมื่นล้าน”

“ก็เลยงั้นเอง ถึงได้ใจเย็นขนาดนั้นกับการตายของสองคนนั้นสินะ”

เมื่อเห็นสิ่งที่【องค์ราชันย์ไร้รูป】แสดงออกมา 【คากุ ไคโอ】ก็พยักหน้าช้า ๆ เหมือนเพิ่งเข้าใจ “เพราะพวกเขานั่นไม่ใช่แม่หรือลูกของนาย ไม่ว่าจะเป็นยมทูตอนิจจังดำขาวหรือยายแก่ ที่จริงแล้วก็คือนายนั่นเอง”

“เจ้าก็เข้าใจเสียทีสินะ ไอ้แก่”

ตามคำพูดของ【คากุ ไคโอ】【องค์ราชันย์ไร้รูป】หันตัวไปมองชายชราผอมแห้งที่อยู่หลังเกราะพลังงาน

“แค่เพียงสองร่างที่ข้าสร้างขึ้นด้วย《พลังไร้รูป》ก็ทำให้พวกซูเปอร์ฮีโร่ที่เรียกตัวเองว่าเก่งกาจอย่างพวกเจ้าจนมุมแล้ว ต่อไปนี้พวกเจ้ายังมีอะไรที่จะมาขัดขวางพลังของข้าอีก กระสุนที่ไม่ค่อยจะทำอะไรได้ หรือว่าศิลปะการต่อสู้บ้าบอของเจ้า?”

“ดูเหมือนว่า นายจะมีอคติกับศิลปะการต่อสู้มากเลยนะ?”

เมื่อเผชิญกับการเยาะเย้ยของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】【คากุ ไคโอ】เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ยกใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยขึ้นมองอีกฝ่าย แล้วพูดเสียงเบา

“วิชาแบบเจ้าน่ะ มันก็แค่สิ่งที่พวกคนน่าสงสารที่ฝึกฝนวิชาเซียนไม่ได้ แต่ก็ยังดันทุรังคิดไปเอง ถึงจะฝึกฝนจนถึงขีดสุดก็ยังสู้พลังเซียนไม่ได้อยู่ดี”

“คนน่าสงสารเหรอ?”

【คากุ ไคโอ】เห็นด้วยกับ【องค์ราชันย์ไร้รูป】อย่างแน่นอน

เขาส่ายหน้าเบา ๆ ก้าวเท้าออกไปอย่างช้า ๆ แต่หนักแน่น พ้นพลังป้องกันที่ซูซานสร้างขึ้นมา “คำว่าคนน่าสงสารของนายน่ะ ฉันไม่เห็นด้วยหรอกนะ ฉันชกต่อยมาไม่รู้กี่ครั้ง ทุ่มเททุกอย่างฝึกฝนในหุบเขาลึก เพื่อค้นหาความจริงของวิชาตัวต่อตัว ไม่ใช่เพื่อมาฟังนายพูดว่าฉันเป็นคนน่าสงสารหรอกนะ”

【คากุ ไคโอ】ค่อย ๆ ยกแขนที่ผอมบางขึ้น จ้องมองใบหน้าไร้รูปลักษณ์ของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】ตรง ๆ “คนน่าสงสารงั้นเหรอ? งั้นก็ดูซะหน่อยเถอะว่า คนน่าสงสารอย่างฉันมันน่ากลัวแค่ไหน”

“ดูท่าเจ้ายังมองโลกไม่ตื่น ไอ้แก่”

เมื่อได้ยินคำท้าทายของ【คากุ ไคโอ】 ใบหน้าไร้รูปลักษณ์ของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】แสดงออกถึงความดูถูกดูแคลนเล็กน้อย

เขาหันหน้าไป ราวกับกำลังมองไปที่【คากุ ไคโอ】 แล้วพูดเสียงเบา ๆ “งั้นก็ดูด้วยตาตัวเองซะ ว่าวิชา-ของเจ้ากับวิชาเซียนนั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว เลิกฝันแล้วไปตายซะ เอาจริง ๆ แล้ว เจ้าก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไปแล้ว”

ทันทีที่องค์ราชันย์ไร้รูปพูดจบ เขาก็ยื่นมือออกไปราวกับคว้าอากาศตรงหน้าแล้วดึงเข้าหาตัว ต่อมา ร่างผอมแห้งของคากุ ไคโอที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็ปรากฏขึ้น เหมือนถูกแรงล่องหนดึงดูดเข้าหาฝ่ามือขององค์ราชันย์ไร้รูปอย่างไม่อาจขัดขืน

ผู้ใช้พลังโน้มถ่วง ริชาร์ด เกียร์ แม้ตัวละครนี้จะยังไม่ถึงเวลาปรากฏตัวอย่างเป็นทางการ ไรอันก็ปล่อยให้พลังของการ์ดตัวละครนี้ปรากฏก่อน เพื่อใช้เป็นพลังขององค์ราชันย์ไร้รูปโชว์พลัง เรียกคะแนนชื่อเสียงล่วงหน้า

แน่นอน เพื่อให้แตกต่างจากตัวละครที่จะปรากฏตัวในภายหลัง ไรอันจึงตั้งใจลดทอนการใช้พลังโน้มถ่วงขององค์ราชันย์ไร้รูปลง

“หืม?!”

เมื่อรู้สึกถึงแรงดูดมหาศาลจากฝ่ามือขององค์ราชันย์ไร้รูป สีหน้าของคากุ ไคโอเปลี่ยนไปทันที เขาเหยียดขาออกแล้วเหยียบลงบนพื้นแรง ๆ จนเกิดเป็นรูสองรู พยายามใช้มันเป็นจุดยึดเพื่อต้านทานแรงดูดมหาศาลจากฝั่งตรงข้าม

แต่เห็นได้ชัดว่าวิธีนี้ยังไม่เพียงพอที่จะต้านทานพลังที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากมือขององค์ราชันย์ไร้รูป เมื่อแขนขององค์ราชันย์ไร้รูปขยับ เท้าของคากุ ไคโอจึงลากเป็นร่องลึกบนพื้น ก่อนจะพุ่งเข้าหาองค์ราชันย์ไร้รูป ฝั่งตรงข้าม

เมื่อรู้สึกว่าต้านทานพลังขององค์ราชันย์ไร้รูปไม่ไหว คากุ ไคโอจึงยอมแพ้ เขาผ่อนคลายร่างกายปล่อยให้พลังนั้นดึงเขาไปข้างหน้า พร้อมกับแกว่งแขนเป็นจังหวะ

“นี่มันอะไรกัน?”

ภายในเกราะพลังงาน ควิกซิลเวอร์สังเกตเห็นท่าทางของมือคากุ ไคโอ ความทรงจำเกี่ยวกับการต่อสู้ครั้งก่อนในฐานที่มั่นไฮดร้าก็พลันแล่นเข้ามาในหัว

“จับได้แล้ว ไอ้แก่!”

ฝ่ามือที่ยกขึ้นสัมผัสกับร่างกายผอมแห้งของคากุ ไคโอ ซึ่งแทบไร้น้ำหนัก เสียงแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาจากใบหน้าไร้รูปทรงขององค์ราชันย์ไร้รูป

“ไม่ใช่...เป็นฉันที่จับนายได้ต่างหาก”

และในพริบตา คากุ ไคโอ ที่องค์ราชันย์ไร้รูปจับอยู่ก็เผยริมฝีปากที่ไร้ฟันออกมา ยกหมัดผอมแห้งขึ้นช้า ๆ แล้วชกเข้าที่หน้าองค์ราชันย์ไร้รูป หมัดนี้ดูเหมือนจะไม่มีแรงเลยสักนิด

แต่ควิกซิลเวอร์ที่อยู่ในเกราะพลังงานกลับรับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวในนั้นอย่างชัดเจน

ตูม——

ขณะที่หมัดกระทบกับตัวองค์ราชันย์ไร้รูป พลังมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากร่างของคากุ ไคโอ พลังทำลายล้างในชั่วพริบนั้น ยากจะจินตนาการว่ามาจากชายชราผอมแห้ง ดูเหมือนจะล้มได้ง่ายดายด้วยการผลักเพียงเบา ๆ คนนี้

ด้วยหมัดนี้ องค์ราชันย์ไร้รูปที่ไม่ทันระวังตัวโดนเข้าอย่างจัง ร่างกายกระเด็นไปกระแทกกำแพงใต้ดิน จนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่

คากุ ไคโอ ในฐานะหนึ่งในร่างแยก [คากุ ไคโอ] เข้าใจดีถึงความแข็งแกร่งของร่างกายที่สร้างจากพลังของ [องค์ราชันย์ไร้รูป] ซึ่งเป็น [สุดยอดสิ่งมีชีวิต] จึงไม่ลังเลที่จะใช้พลังทั้งหมดในการออกหมัดนี้ พลังของหมัดนั้นเกือบจะถึงขีดสุดของเขา ส่งผลให้พื้นดินของฐานลับใต้ดินที่แข็งแกร่งยังสั่นสะเทือนเล็กน้อย

หลังจากที่หมัดหลุดจากมือของ [คากุ ไคโอ] ปล่อยออกไป [คากุ ไคโอ] ก็ลงไปอยู่บนพื้น มองไปที่หลุมขนาดมหึมาที่เกิดจากหมัดนั้น แต่สีหน้าของเขาก็ไม่แสดงความผ่อนคลายแม้แต่น้อย

“ไม่ต้องนายล้งทำแล้ว ฉันรู้ว่าแค่หมัดเดียวของฉันยังไม่สามารถทำร้ายร่างกายนายได้หรอก”

“ดูเหมือนว่าเจ้า ตาแก่ จะแตกต่างจากบรรดาปรมาจารย์ยุทธ์ที่ข้าเคยเจอมาจริง ๆ”

[องค์ราชันย์ไร้รูป] ก้าวออกมาจากหลุมขนาดใหญ่ด้านหลัง ใช้มือปัดฝุ่นบนร่างกาย มองไปที่ [คากุ ไคโอ] ที่อยู่ตรงหน้า แล้วกล่าวเสียงเรียบ ๆ ว่า “อย่างน้อย บรรดาคนที่ข้าเคยเจอมาก็ไม่มีใครที่สามารถต่อยด้วยพลังเท่ากับเจ้าได้เลย”

“ได้ยินนายพูดแบบนี้ ฉันควรจะรู้สึกเป็นเกียรติสินะ”

[คากุ ไคโอ] ยิ้มบาง ๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะใจดี ตอบคำพูดของ [องค์ราชันย์ไร้รูป]

“เจ้าสมควรได้รับเกียรตินั้นจริง ๆ ไอ้แก่ เพราะต่อจากนี้ไปข้าจะใช้พลังที่แท้จริงของ《วิชาไร้รูป》มาจัดการกับเจ้า”

ทันทีที่ “องค์ราชันย์ไร้รูป” พูดจบ ร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป ภายในเหมือนมีใครสักคนกำลังขยับแขนขาไม่หยุด พยายามดิ้นทะลุออกมา ภาพตรงหน้าชวนขนลุก รูปลักษณ์ของ “องค์ราชันย์ไร้รูป” เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วอึดใจ จากใบหน้าไร้รูปทรงที่น่ากลัว กลายเป็นชายชราผอมโซ กระดูกชัดเจนทุกซี่

“ไร้ตัวตน ไร้รูปลักษณ์ เนรมิตสรรพสิ่ง”

ด้วยพลังของ【สุดยอดสิ่งมีชีวิต】 “องค์ราชันย์ไร้รูป” แปลงร่างเป็นอีกหนึ่ง【คากุ ไคโอ】 เขาหันใบหน้าผอมแห้งที่เหมือนกันเป๊ะ เผยให้เห็นรอยยิ้มไร้ฟัน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ข้าผู้ฝึกฝน《ไร้รูป》 สามารถแปลงกายเป็นสิ่งมีชีวิตอะไรก็ได้ ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ แม้แต่พลังก็เหมือนกัน”

พลางพูดพลาง “องค์ราชันย์ไร้รูป” ก็ยกแขนผอมแห้งขึ้น เล็งไปที่【คากุ ไคโอ】 ก้าวเดียวก็พุ่งเข้าไปต่อหน้า ชกหมัดใส่ร่างผอมแห้งของ【คากุ ไคโอ】 สายตาของทุกคนที่นี่ต่างตกตะลึง

ตูม——

ภายใต้หมัดของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】ที่แทบจะเหมือนกับหมัดของ【คากุ ไคโอ】ก่อนหน้านี้เป๊ะ ๆ ร่างกายของ【คากุ ไคโอ】ก็ปลิวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่เขาจะชนเข้ากับกำแพงฐานลับใต้ดินเหมือนกับ【องค์ราชันย์ไร้รูป】ก่อนหน้าเพียงเสี้ยววินาที 【คากุ ไคโอ】ก็บิดตัวไปอย่างรวดเร็ว หมุนตัวราวกับลูกข่างหลายตลบ พร้อมกับแขนทั้งสองข้างที่เชื่อมต่อกับไหล่หลุดออกจากข้อต่อด้วยเสียงดังกรุบกรอบ แกว่งไปมาโดยไม่มีอะไรค้ำยันอยู่รอบ ๆ ตัวราวกับไม่มีแรงยึดเหนี่ยว

ด้วยการปลดแขนของตัวเองออก 【คากุ ไคโอ】จึงลดแรงปะทะจากหมัดของ【องค์ราชันย์ไร้รูป】ลงได้ ปลายเท้าแตะพื้นเบา ๆ ก่อนที่จะลงมายืนอย่างมั่นคง

เมื่อยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว 【คากุ ไคโอ】ก็ดึงแขนของตัวเอง บิดตัวเล็กน้อย

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ——”

ต่อจากนั้น เขาอ้าปาก ขยับไหล่ และหัวเราะเสียงดังลั่น

ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่กึกก้องนั้น 【คากุ ไคโอ】ก็ยกไหล่ขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วทิ้งลง เสียงดังกรุบกรอบสองครั้ง แขนที่หลุดออกจากข้อต่อก็กลับเข้าที่เหมือนเดิม

“นั่นมันหวุดหวิดจริง ๆ เลยนะ”

【คากุ ไคโอ】ขยับแขนปรับท่าทาง มองไปที่【องค์ราชันย์ไร้รูป】ที่หน้าตาเหมือนกับตัวเอง แล้วพูดด้วยสีหน้าหวาดเสียวว่า “ถ้าไม่ใช่ตาแก่อย่างฉันยังมีวิธีเอาตัวรอดอยู่บ้าง อาจจะโดนหมัดเดียวของนายฆ่าตายไปแล้วก็ได้”

“ทักษะการลดแรงปะทะที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ”

องค์ราชันไร้รูปหันไปมองคากุ ไคโอที่อยู่ตรงหน้า แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเดียวกับคากุ ไคโอด้วยความประหลาดใจว่า “ในฐานะมนุษย์ธรรมดา เจ้าเกือบจะฝึกฝนยุทธ์จนถึงขีดสุดแล้ว พลังเช่นนี้ แม้แต่ในหมู่จอมยุทธ์ก็หาได้ยากยิ่งนัก”

เมื่อกล่าวจบ องค์ราชันไร้รูปก็เปลี่ยนน้ำเสียง “แต่เจ้าก็คงรู้ดีว่าขีดสุดของยุทธ์ที่เจ้าบรรลุนั้น สำหรับข้าที่ครอบครองเคล็ดวิชา《ไร้รูป》แล้ว มันกลับเป็นเรื่องง่ายดายเหลือเกิน”

“พลังที่เจ้าใช้เวลาหลายสิบปีฝึกฝนมา สำหรับข้ากลับเป็นสิ่งที่สามารถควบคุมได้ในพริบตาเดียว”

(จบตอน)

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หาก อ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_