บทที่ 5 แรงกดดัน!

จี้อู่ฉางออกจากประตูไป เดินตามหลังเสี่ยวเหมย

เสี่ยวเหมยไม่มีวรยุทธ์ จึงไม่มีทางรู้ถึงการมีอยู่ของจี้อู่ฉาง

ในชาติที่แล้ว จี้อู่ฉางไม่เคยรู้ว่าเสี่ยวเหมยไปพบเสี่ยวฟานที่ไหน การติดตามครั้งนี้ก็เพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น!

อีกอย่าง ตามข้อมูลที่จี้อู่ฉางรู้จากชาติก่อน วันนี้เสี่ยวฟานจะต้องรีบร้อนไปที่ตระกูลไป๋อย่างแน่นอน

เพราะหากได้อาวุธวิเศษสายฟ้าคู่นั้นมา สำหรับเสี่ยวฟานแล้วก็จะเพิ่มพลังรบได้ไม่น้อยทีเดียว!

เสี่ยวเหมยพาจี้อู่ฉางเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่หัวมุมแห่งหนึ่ง ไม่เดินต่อไป

จี้อู่ฉางมองสำรวจรอบๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะอดหัวเราะไม่ได้

หากเขาจำไม่ผิด ตระกูลไป๋อยู่ไม่ไกลจากหัวมุมนี้

คิดได้ดังนั้น จี้อู่ฉางก็อดแสดงสีหน้าอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ ร่างกายพลิ้วไหว หายวับไปในทันที

เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง เขามาอยู่ในโรงน้ำชาแห่งหนึ่งห่างจากประตูใหญ่ตระกูลไป๋ราวร้อยจั้ง!

จี้อู่ฉางเลือกที่นั่งริมหน้าต่างชั้นสอง เปิดหน้าต่างไว้เล็กน้อย พอดีมองเห็นประตูใหญ่ตระกูลไป๋

เด็กเสิร์ฟยกน้ำชามาเสิร์ฟ รับเงินหนึ่งต้าหลิงจากจี้อู่ฉางแล้วถอยออกไปอย่างดีใจ

น้ำชาหนึ่งกาก็แค่ร้อยกว่าเหวิน แขกผู้นี้ให้เงินถึงหนึ่งต้าหลิง จะไม่ให้ดีใจได้อย่างไร

จี้อู่ฉางจิบชาอย่างสบายๆ สายตามองไปที่ประตูใหญ่ตระกูลไป๋

ในตอนนั้นเอง มีคนเดินออกมาจากประตูใหญ่หลายคน หนึ่งในนั้นก็คือเสี่ยวฟาน

แม้จะเป็นคุณชายตระกูลเสี่ยว แต่เสี่ยวฟานกลับสวมเสื้อผ้าผ้าป่านหยาบๆ ดูเรียบง่ายยิ่งนัก

จี้อู่ฉางยิ้มมุมปาก ไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่ช่างสมกับเป็นคนมีแผนการลึกซึ้งจริงๆ สวมชุดแบบนี้ก็เพื่อให้คนอื่นดูถูกตัวเองโดยเฉพาะ!

เขาไปตระกูลไป๋ กดพลังวรยุทธ์ของตัวเองไว้ต่ำมาก ไม่เช่นนั้นแค่ปล่อยพลังออกมา ตระกูลไป๋ก็ต้องส่งถุงมือสายฟ้าคู่นั้นมาให้แน่!

จี้อู่ฉางรู้ดีถึงเหตุผลที่เสี่ยวฟานทำเช่นนี้ กลัวว่าหากตนรู้พลังที่แท้จริงของเขา จะระวังตัว

ไอ้คนนี่วางแผนเล่นงานข้าตั้งแต่แรกแล้ว หวังจะใช้ข้าเป็นบันไดไต่เต้าขึ้นไป!

มองดูเสี่ยวฟานที่จากไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก จี้อู่ฉางอดยิ้มมุมปากไม่ได้

จี้อู่ฉางออกจากโรงน้ำชา เห็นเสี่ยวฟานเดินไปทางที่เสี่ยวเหมยอยู่จริงๆ

จี้อู่ฉางหัวเราะเย็นในใจ จิตสังหารพลุ่งพล่าน ก่อนจะถูกกดลงไป

"จะไปคิดมากกับคนที่กำลังจะตายทำไมกัน!"

จี้อู่ฉางยิ้มเยาะตัวเอง รออยู่ไม่ไกลสักครู่ เมื่อแน่ใจว่าเสี่ยวฟานจากไปแล้ว จึงเดินตรงไปที่ตระกูลไป๋!

คนเฝ้าประตูตระกูลไป๋เห็นจี้อู่ฉางในชุดหรูหรางดงาม ไม่กล้าละเลย รีบเดินเข้ามาหา

จี้อู่ฉางไม่รอให้พวกเขาเอ่ยปาก พูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า "ไปรายงานท่านหัวหน้าตระกูลไป๋ บอกว่าจี้อู่ฉางแห่งสำนักฉางเซิงมาเยือน!"

คนเฝ้าประตูได้ยินเช่นนั้นก็รีบพยักหน้า ให้คนหนึ่งอยู่เฝ้าประตู อีกคนวิ่งเข้าไปข้างใน!

ขณะนั้น ในห้องโถงใหญ่ตระกูลไป๋ ไป๋เหยียนซานหัวหน้าตระกูลกับบุตรชายไป๋หลงนั่งคุยกันอยู่

"ท่านพ่อ เหตุใดท่านจึงไม่ตกลงตามที่เสี่ยวฟานขอ?"

"ตระกูลเสี่ยวก็เป็นตระกูลชั้นสองเหมือนตระกูลเรา หากเสี่ยวฟานได้อันดับดี ก็จะเป็นผลดีต่อตระกูลเราด้วยไม่ใช่หรือ?"

ไป๋หลงไม่เข้าใจ ถามบิดาไป๋เหยียนซาน

ไป๋เหยียนซานยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า "เจ้านี่ ยังอ่อนประสบการณ์เกินไป เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้ที่ตระกูลจี้ส่งเข้าแข่งขันครั้งนี้คือใคร?"

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า "จี้ปิงสินะ ตอนนี้เธอมีพลังสูงที่สุดในตระกูลจี้!"

ไป๋เหยียนซานได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้า สีหน้าแสดงความดูแคลนเล็กน้อย

"จี้ปิง เด็กสาวที่อยู่แค่ขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่หนึ่ง ตระกูลจี้จะวางความหวังไว้กับเธอได้อย่างไร!"

"ผู้ที่ตระกูลจี้ส่งเข้าแข่งขันครั้งนี้คือจี้อู่ฉาง เขาเข้าสำนักฉางเซิงเมื่อหลายปีก่อน เมื่อวานเพิ่งมาถึงเมืองมู่เยี่ย!"

ได้ยินคำพูดบิดา ไป๋หลงตกใจ ก่อนจะถามอย่างประหลาดใจว่า "ท่านพ่อ ท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"

ไป๋เหยียนซานยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า "ข้าจ่ายเงินก้อนใหญ่วางสายลับไว้ในตระกูลจี้ เขาส่งข่าวมาเมื่อคืน"

"ตอนนั้นจี้ผิง จี้เฉิง และคนอื่นๆ ต่างยืนรอต้อนรับจี้อู่ฉางอยู่ที่หน้าประตูตระกูลจี้!"

"ลองคิดดู แม้ข้าจะขายถุงมือคู่นั้นให้เสี่ยวฟาน เจ้าคิดว่าเสี่ยวฟานจะสู้จี้อู่ฉางได้หรือ?"

"เรื่องนี้ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าสู้ไม่ได้แน่"

"เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจะไปหาเรื่องตระกูลจี้ หาเรื่องจี้อู่ฉางที่มีสำนักฉางเซิงหนุนหลังทำไม?"

ดวงตาไป๋เหยียนซานเปล่งประกายฉลาดล้ำ ไป๋หลงได้ยินแล้วก็ชื่นชมจนแทบจะกราบ

ในตอนนั้นเอง มีบ่าวคนหนึ่งรีบร้อนเข้ามา คำนับไป๋เหยียนซานแล้วรายงานว่า "ท่านหัวหน้าตระกูล มีคนที่หน้าประตูอ้างว่าเป็นจี้อู่ฉางแห่งสำนักฉางเซิงมาเยือน!"

ไป๋เหยียนซานได้ยินเช่นนั้น ดวงตาก็เปล่งประกายในทันที รีบลุกขึ้นพร้อมไป๋หลงเดินออกไปข้างนอก!

ไม่นาน ในห้องโถงใหญ่ตระกูลไป๋ ทั้งสามคนนั่งเผชิญหน้ากัน

ต่างจากตอนที่เสี่ยวฟานมาเยือน ไป๋เหยียนซานไม่ได้นั่งอย่างองอาจที่ตำแหน่งประธาน แต่นั่งที่เก้าอี้แขกตัวแรกทางขวา

ส่วนจี้อู่ฉางนั่งที่เก้าอี้แขกตัวแรกทางซ้าย!

หลังจากบ่าวยกน้ำชามาเสิร์ฟและถอยออกไป ไป๋เหยียนซานก็ยิ้มพูดว่า "คุณชายจี้มาที่ตระกูลไป๋วันนี้ มีธุระอันใดหรือ?"

จี้อู่ฉางยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะตอบยิ้มๆ ว่า "ท่านหัวหน้าตระกูลไป๋ ตามตรง ข้าได้ยินมาว่าตระกูลไป๋มีถุงมือสายฟ้าคู่หนึ่ง ข้าสนใจมาก!"

"ไม่ทราบว่าท่านหัวหน้าตระกูลจะยอมขายให้หรือไม่? ข้ายินดีจ่ายด้วยหินวิเศษหรือยาลูกกลอน!"

ไป๋เหยียนซานกับไป๋หลงสบตากัน ต่างเห็นความตกใจในดวงตาของอีกฝ่าย

เพราะเสี่ยวฟานเพิ่งจากไป จี้อู่ฉางก็ตามมา ทั้งสองคนมาเพื่อของสิ่งเดียวกัน!

"หรือว่าในถุงมือคู่นั้นจะมีความลับที่บอกไม่ได้?"

ไป๋เหยียนซานกับไป๋หลงพร้อมใจกันคิดเช่นนี้!

แต่ไป๋เหยียนซานเป็นคนเจ้าเล่ห์ กลอกตาครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มตอบว่า "คุณชายจี้ ตามตรง ถุงมือคู่นั้นข้าได้รับปากเสี่ยวฟานแห่งตระกูลเสี่ยวไปแล้ว อีกไม่กี่วันเขาจะมารับไป!"

วิธีที่ไป๋เหยียนซานใช้นั้นง่ายมาก นั่นคือการถ่วงเวลา ถ่วงไว้สักสองสามวันดูก่อน

ใช้เวลาสองสามวันศึกษาดูว่าถุงมือคู่นี้ซ่อนความลับอะไรไว้หรือไม่

เสี่ยวฟานเพิ่งมาที่ตระกูลไป๋จริงๆ ใช้เขาเป็นข้ออ้างก็เหมาะที่สุด!

จี้อู่ฉางได้ยินคำตอบของไป๋เหยียนซาน มุมปากก็ยิ้มเล็กน้อย คำตอบเช่นนี้อยู่ในการคาดการณ์ของเขา!

จี้อู่ฉางไม่พูดอะไร พลังบนร่างกายค่อยๆ เพิ่มขึ้น เพียงชั่วครู่ก็ถึงขั้นสูงสุดของขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่สี่!

ในตอนนี้ ไป๋เหยียนซานกับไป๋หลงต่างสีหน้าเปลี่ยนไป ไป๋เหยียนซานปล่อยพลังขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่สี่ออกมาเช่นกัน

แม้ทั้งสองคนจะอยู่ในขอบเขตฝึกลมปราณขั้นที่สี่เหมือนกัน แต่กลับเทียบกันไม่ได้เลย

หากเปรียบพลังของจี้อู่ฉางเป็นคบเพลิง พลังของไป๋เหยียนซานก็เป็นเพียงเปลวไฟริบหรี่

ส่วนไป๋หลง ตอนนี้รู้สึกเพียงว่ามีภูเขาหนักอึ้งทับอยู่บนร่าง แม้แต่พูดก็พูดไม่ออก

เพียงชั่วครู่ บนใบหน้าของไป๋เหยียนซานและไป๋หลงก็มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาละเอียด!

(จบบท)