บทที่ 485 ผู้ค้าในเขตถนนมนุษย์!

"ถ้างั้นก็ต้องรบกวนคุณแล้ว อย่าลืมทานข้าวด้วยนะคะ อย่าเหนื่อยเกินไป" หลิงเยว่พูดอย่างอ่อนโยน

วันนี้เธอยังมีเรื่องต้องจัดการอีกมาก ไม่มีเวลาอยู่บ้านเพื่อเป็นเพื่อนและช่วยเหลือซูยี่

แต่ถึงเธอจะอยู่บ้าน เธอก็คงช่วยซูยี่ไม่ได้มากนัก

"คุณก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าใช้ชีวิตเสี่ยงเกินไปแค่เพราะว่าเป็นนักรบพลังพิเศษ" ซูยี่กำชับ เพราะหลิงเยว่ทุ่มเทมากเกินไป

ไม่ใช่แค่เธอที่ทุ่มเท นักรบพลังพิเศษคนอื่นๆ ก็ทุ่มเทเช่นกัน

เผ่าแมลงกดดันพวกเธอจนแทบหายใจไม่ออก

วันนี้ยังมีนักรบพลังพิเศษอีกหลายคนที่ยังไม่หายดี

เนื่องจากแคปซูลรักษามีจำกัด คนบาดเจ็บสาหัสมีมากเกินไป ทำให้ต้องเข้าคิวรอใช้แคปซูลรักษา

ทรัพยากรทางการแพทย์ที่ตึงเครียดก็เป็นปัญหาใหญ่ที่นครเหล็กนิรันดร์กำลังเผชิญอยู่

ปัญหานี้หลิงเยว่ได้รายงานให้ซูยี่ทราบแล้ว

แต่ตอนนี้ซูยี่ยังไม่มีวิธีแก้ไขที่ดีพอ

แคปซูลรักษาพวกนั้นซูยี่ก็ไม่มีแล้ว ถ้ามีเขาก็คงเอาออกมาตั้งแต่วันแรกที่กลับมาแล้ว

ตอนนี้ซูยี่ต้องใช้เวลาและแรงงานในการจัดระเบียบข้อมูลเหล่านั้น แน่นอนว่าคงไม่มีเวลาทำอย่างอื่น

หลิงเยว่เข้าใจซูยี่ดี จึงไม่เอาเรื่องกวนใจเล็กๆ น้อยๆ มารบกวนเขา

หลังอาหารเช้า หลิงเยว่ก็ไปที่ฐานด่านหน้า

วันนี้หลิงเยว่ต้องไปเมืองมืด

เพื่อซื้อของบางอย่าง และสืบข่าวเกี่ยวกับเผ่าอสูรไปด้วย

เรื่องดาวเทียม หลิงเยว่หวังว่าจะสามารถปล่อยดาวเทียมในเขตเผ่าอสูรได้ พร้อมทั้งสร้างฐานพิเศษเพื่อสนับสนุนกิจกรรมของซูยี่ในเขตเผ่าอสูร

เพราะเรือรบบลูสตาร์ของซูยี่อยู่ในเขตเผ่าอสูร หากต้องการให้เรือรบบลูสตาร์ฟื้นฟูได้เร็วขึ้น หลิงเยว่คิดว่าจำเป็นต้องหาผู้แข็งแกร่งจากเผ่าอสูรมาทำความเข้าใจบางอย่าง

ซูยี่บอกว่าเรือรบบลูสตาร์สามารถรับมือกับเผ่าแมลงในปัจจุบันได้อย่างง่ายดาย

ไม่ว่าจะอย่างไร เผ่าแมลงบนดาวบลูสตาร์ก็ยากที่จะรับมือ และมีแนวโน้มว่าจะยากขึ้นเรื่อยๆ

การปฏิรูปกองทัพ การรักษาผู้บาดเจ็บ และอื่นๆ ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องให้หลิงเยว่ตัดสินใจแล้ว

ดังนั้นเธอจึงมีเวลามาช่วยซูยี่ ช่วยทำสิ่งที่เขาไม่มีเวลาทำ

ตอนนี้หลิงเยว่เป็นพลเมืองระดับสาม ปัจจุบันในนครเหล็กนิรันดร์มีเพียงเธอกับซูยี่เท่านั้นที่ได้เป็นพลเมืองระดับสาม

ดังนั้นครั้งนี้หลิงเยว่จึงไม่ได้พาคนอื่นมาด้วย

เพราะถึงพามาก็ไม่สามารถไปยังเขตพลเมืองระดับสามด้วยกันได้

ที่ฐานด่านหน้า หลิงเยว่ใช้พลังจิตห่อหุ้มตัวเอง แล้วก้าวเข้าสู่ประตูลำเลียง

หลังจากที่ซูยี่ไปเขตเผ่าอสูร หลิงเยว่ก็ไม่ได้เข้าเมืองมืดอีกเลย

พูดได้ว่าเกือบสองเดือนแล้ว

การกลับมาเมืองมืดอีกครั้ง หลิงเยว่รู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง

นครเหล็กนิรันดร์ถูกเผ่าแมลงโจมตี ถนนและเขตการค้าที่สร้างไว้ก่อนหน้านี้ได้รับความเสียหาย ตอนนี้ยังอยู่ในระหว่างการบูรณะ

ได้มาเที่ยวเมืองมืด ได้สัมผัสความคึกคักนั้น หลิงเยว่รู้สึกมีความสุขและตื่นเต้น

แต่สิ่งที่หลิงเยว่ไม่คาดคิดคือ หลังจากผ่านประตูกาลเวลา เธอก็ประสบกับความทรงจำที่หลั่งไหลเข้ามา

ในภาพ หลิงเยว่เห็นแมวกลายพันธุ์ตัวหนึ่ง แมวกลายพันธุ์ที่บาดเจ็บ

ตอนนี้ก็คือฉากที่หลิงเยว่และซูยี่พบกับสัตว์กลายพันธุ์เป็นครั้งแรก

ในภาพ ซูยี่เข้าใกล้แมวดำกลายพันธุ์อย่างรวดเร็ว แล้วฟันที่คอของมัน

จากนั้นก็เป็นฉากที่เธอกินเนื้อแมวกลายพันธุ์นั้น

"อ๊อก..." หลิงเยว่รู้สึกคลื่นไส้จากกลิ่นเนื้อ จนต้องอาเจียนออกมา

"ไม่นึกว่าผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ยังจะนึกถึงรสชาติบ้าๆ นั่นได้อีก" หลิงเยว่กดท้องตัวเอง ใช้พลังควบคุมมันเอาไว้ กดมันเอาไว้

"แต่ครั้งนี้ความทรงจำที่หลั่งไหลมามีความรู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริง แรงกว่าครั้งก่อนๆ และฉันก็ใช้พลังจิตห่อหุ้มร่างกายแล้ว ทำไมยังมีความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาได้" หลิงเยว่สงสัยมาก

"หรือว่าเมืองมืดอัพเดทฟังก์ชั่นนี้อีกแล้ว?" หลิงเยว่พูดกับตัวเองขณะเดินไปยังถนนสำหรับพลเมืองระดับสาม

เธอคิดว่าอาจจะเป็นไปได้ที่เมืองมืดพบ 'บัค' แล้วแก้ไขมัน

ในความคิดของหลิงเยว่ เมืองมืดเหมือนกับโลกในเกม

บางทีอาจจะเป็นอารยธรรมพิเศษที่สร้างโลกเกมที่ผู้เล่นทุกคนสามารถเข้าได้

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของหลิงเยว่ เธอยังไม่เคยพูดเรื่องที่เธอคาดเดาให้ซูยี่ฟัง

"หืม?"

หลิงเยว่พบว่าที่แผงขายของในเขตถนนบลูสตาร์มีมนุษย์บางคนมาตั้งร้านขายของ

คนเหล่านั้นเห็นหลิงเยว่แล้วก็ประหลาดใจ

เพราะคนที่ขายของเหล่านั้นล้วนเป็นคนผิวขาว

หลิงเยว่ตัดสินใจซ่อนตัวทันที เตรียมสังเกตการณ์อยู่ในที่มืด

ก่อนหน้านี้เธอกับซูยี่รู้ว่ามีมนุษย์ลงทะเบียนแผงขายของในเมืองมืด และรู้ว่ามีคนจากค่ายอื่นๆ พบประตูลำเลียงและผ่านประตูลำเลียงมาถึงเมืองมืด

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าคนเหล่านี้เปิดประตูลำเลียงเมื่อไหร่

เร็วกว่าฐานในเมืองเซาหนานหรือช้ากว่า?

ต้องรู้ว่าซูยี่และหลิงเยว่สงสัยมาตลอดว่าภัยพิบัติบนดาวบลูสตาร์มีความเกี่ยวข้องกับเมืองมืด

ดังนั้นตอนนี้เมื่อหลิงเยว่เห็นคนผิวขาวมาตั้งร้าน ก็เตรียมสังเกตให้ดี

มีคนทยอยออกมาจากประตูลำเลียงเรื่อยๆ เดินไปยังเขตถนน

ล้วนเป็นคนผิวขาว แต่หลิงเยว่สังเกตว่าพวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้มาจากพื้นที่เดียวกัน

เป็นคนผิวขาวเหมือนกัน แต่ก็มีความแตกต่างกันบ้าง

พวกเขาดูเหมือนจะเคยเห็นแผงขายของพวกนี้มาก่อน ไม่ได้สังเกตอะไรมาก เดินผ่านหน้าแผงไปเลย

และคนขายก็ไม่ได้เรียกคนที่เพิ่งมาถึงเมืองมืดพวกนี้

ในนี้ย่อมมีข้อมูลบางอย่างซูยี่และหลิงเยว่เคยพูดคุยกันว่า อาจจะมีประตูลำเลียงที่เก่าแก่กว่าฐานด่านหน้าของเมืองเซาหนาน

ที่ปกติไม่มีคนมาตั้งร้าน อาจเป็นเพราะเวลาไม่ตรงกัน

เพราะหลายที่มีประเพณีไปขายของตามตลาดนัด การดำรงชีวิตก็ยากลำบาก ไม่มีทางว่างพอจะมาตั้งร้านที่เมืองมืดได้ทุกวัน

พวกเผ่าอสูรในเขตถนนอสูรก็บอกว่า เขตถนนมนุษย์ปกติก็ไม่มีวิญญาณอื่นมาเดินเที่ยว ถ้าคุณตั้งร้านทุกวันก็เหงาเปล่าๆ

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาของซูยี่ สถานการณ์จริงอาจไม่ได้เป็นแบบนั้น

สังเกตการณ์ครึ่งชั่วโมง หลิงเยว่พบว่ามีคนมาน้อย สองสามคนบ้าง

บางคนก็มาตั้งร้าน

หลิงเยว่รู้สึกว่าสังเกตได้พอสมควรแล้ว จึงเดินออกไป เตรียมแสดงตัว

เธอไม่เคยเห็นคนเชื้อชาติอื่นนอกจากคนผิวขาว เธอคิดว่าถ้าเธอปรากฏตัว คงจะดึงดูดความสนใจแน่นอน

และเป็นอย่างที่คิด พอหลิงเยว่ปรากฏตัว ก็มีคนสังเกตเห็นทันที

"เฮ้ สาวสวย คุณมาจากค่ายไหนเหรอ สวยจังเลย" ชายผิวขาวคนหนึ่งทิ้งร้านของตัวเอง เดินตรงมาหาหลิงเยว่

หลิงเยว่ไม่สนใจเขา เพราะเธอคิดว่าคนคนนี้ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย

ถึงแม้เธอจะอยากรู้ว่าคนพวกนี้มาจากไหน แต่เธอจะไม่ให้โอกาสชายผิวขาวที่น่ารำคาญคนนี้ได้พูดคุย

(จบบท)