บทที่ 481 ความหวังในการจัดการรังแมลง!

การป้องกันเมืองครั้งนี้ทำให้ทุกคนรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

แต่นั่นก็เป็นเพียงแผนการ ที่ต้องรอให้ซูยี่เป็นคนตัดสินใจ

เพราะไม่ว่าจะเป็นกองทัพเหล็กหรือกองทัพเจ็ดสังหาร ต่างก็จงรักภักดีต่อซูยี่

แม้หลิงเยว่จะเป็นคนรักของซูยี่ แต่เธอก็ไม่มีอำนาจนี้

การนำวิชายุทธ์ออกมาใช้ก็ถือว่าล้ำเส้นไปแล้ว

ครู่ต่อมา หลิงเยว่มาที่หน้าอนุสรณ์สถาน

หลิงเยว่รายงานเรื่องราวในนครเหล็กนิรันดร์ในช่วงสิบกว่าวันที่ผ่านมาให้ซูยี่ฟัง นอกจากการโจมตีของเผ่าแมลงแล้ว ยังมีเรื่องอื่นๆ อีกมากที่ต้องรายงาน

หลังจากผ่านไปสิบกว่านาที ซูยี่ก็ออกมาจากรถไฟใต้ดินและมาถึงลานกว้าง

เขาเห็นอนุสรณ์สถานแล้ว และเดินตรงมาทางนี้

ซูยี่จำตำแหน่งนี้ได้ดี

หลิงเยว่เตรียมดอกไม้ไว้แล้ว เธอยืนนิ่งอยู่หน้าอนุสรณ์สถานสิบนาที ไม่ได้วิ่งเข้าไปหาซูยี่

เหล่านักรบบนลานกว้างมารวมตัวกัน พวกเขาฝึกซ้อมที่นี่มาก่อน เมื่อได้รับคำสั่งก็เข้าแถวรอการกลับมาของซูยี่ทันที

เมื่อรู้ว่าซูยี่กลับมา พวกเขาต่างดีใจมาก

เพราะซูยี่ไปที่โลกของเผ่าอสูร พลังของเหล่าอสูรนั้นแข็งแกร่งมาก พวกเขาจึงเป็นห่วงว่าซูยี่จะเจอภยันตรายในโลกของเผ่าอสูร

ไม่มีใครตำหนิที่ซูยี่กลับมาช้าและไม่ได้ร่วมป้องกันเมืองด้วยกัน

ซูยี่ทำเพื่อนครเหล็กนิรันดร์มามากแล้ว

ตอนที่มีการโจมตีเมือง ซูยี่ก็เป็นคนที่ยืนหยัดอยู่แนวหน้าคนเดียว

แน่นอนว่าถ้าซูยี่กลับมา การป้องกันเมืองก็จะง่ายขึ้น

พลังการต่อสู้ของซูยี่นั้นเหนือชั้น เขาคนเดียวก็สามารถดึงการโจมตีจากเผ่าแมลงได้มากมาย ช่วยลดแรงกดดันของคนอื่นๆ ได้

ซูยี่เดินมาหน้าอนุสรณ์สถานและทำความเคารพแบบทหาร

"พี่น้องทั้งหลาย ผมขอโทษที่กลับมาช้า"

เขาเห็นตัวเลขและชื่อบนอนุสรณ์สถานแล้ว จึงรู้สึกเศร้าใจมาก

การสูญเสียนักรบไปมากขนาดนี้ในคราวเดียว แสดงว่าแมลงที่มาโจมตีครั้งนี้ต้องแข็งแกร่งและมีจำนวนมากแน่ๆ

หลังจากไว้อาลัยสิบนาที ซูยี่หันไปมองเหล่านักรบ

"หนี้เลือด ต้องชำระด้วยเลือด เผ่าแมลงคือศัตรูอันดับหนึ่งของเรา ไม่มีทางหยุดจนกว่าจะตาย"

"พวกคุณวางใจได้ ผมได้ข้อมูลเกี่ยวกับเผ่าแมลงมาจากโลกของเผ่าอสูรแล้ว อีกไม่นาน ผมจะทำลายรังแมลงและกำจัดเผ่าแมลงให้หมดสิ้น" เสียงของซูยี่ไม่ดังมาก แต่ก็เข้าถึงหูของนักรบทุกคน

"แก้แค้น! แก้แค้น! แก้แค้น!" เหล่านักรบตะโกนอย่างคลั่ง

ซูยี่พยักหน้าอย่างแรง การแก้แค้นครั้งนี้ต้องทำให้ได้

แต่ซูยี่รู้ดีว่า การแก้แค้นไม่ใช่เรื่องง่าย

รังแมลงไม่ใช่สิ่งที่จะทำลายได้ง่ายๆ อุปกรณ์ที่เสียหายมากมายที่เขารื้อกลับมาจากยานรบของอารยธรรมฟาตาในครั้งนี้ มีเครื่องหนึ่งที่ใช้ทำลายรังแมลงของเผ่าแมลงได้

ข้อมูลนี้มาจากเผ่าแมลงเอง

แต่อารยธรรมฟาตาทำการรักษาความลับของอุปกรณ์นี้ได้ค่อนข้างดี เผ่าแมลงจึงไม่รู้ว่าอุปกรณ์ชิ้นไหนคือเครื่องที่ใช้จัดการกับรังแมลง

ต้องรู้ว่ารังแมลงคือรากฐานการพัฒนาของเผ่าแมลง

หากไม่มีรังแมลง ราชินีแมลงและไข่แมลงก็จะขาดการป้องกันและถูกกำจัดได้ทันที

เผ่าแมลงไม่รู้ ซูยี่ก็ย่อมไม่มีทางรู้ได้

อารยธรรมฟาตาไม่ได้ทิ้งข้อมูลใดๆ ไว้ให้ซูยี่ ไม่ได้บอกว่าอุปกรณ์ชิ้นไหนใช้จัดการกับรังแมลง

ตอนนั้น ก็ไม่ได้บอกซูยี่ว่าควรซ่อมแซมอุปกรณ์เหล่านี้อย่างไร

ซูยี่ต้องพึ่งตัวเองในการจัดการกับอุปกรณ์เหล่านี้ และคัดเลือกหาอุปกรณ์ที่ใช้จัดการกับรังแม่ของเผ่าแมลงโดยเฉพาะ

นอกจากอุปกรณ์นี้แล้ว ซูยี่ยังสามารถใช้ชงอิ่งเข้าไปในรังแมลงได้

เพื่อดูแลความรู้สึกของทุกคน ชงอิ่งจึงไม่ได้กลับมานครเหล็กนิรันดร์พร้อมซูยี่

ภายใต้การควบคุมของซูยี่ ตอนนั้นชงอิ่งก็ออกจากฐานด่านหน้าและซ่อนตัวอยู่นอกฐานด่านหน้า

จากฐานข้อมูลของเรือรบบลูสตาร์ ซูยี่เข้าใจว่ารังแมลงมีการเชื่อมโยงพิเศษระหว่างกัน

พวกมันทั้งเป็นคู่แข่งและเป็นพวกเดียวกัน

เมื่อมีพลังที่สามารถคุกคามรังแมลงปรากฏขึ้น รังแมลงนั้นก็จะติดต่อกับรังแมลงทั้งหมดที่สามารถติดต่อได้ทันที เพื่อให้รังแมลงเหล่านั้นได้รับข้อมูลเบื้องต้น

ดังนั้น ถ้าซูยี่ใช้ร่างของชงอิ่งเข้าไปในรังแมลงและโจมตีไข่แมลงกับราชินีแมลง รังแมลงอื่นๆ ก็จะได้รับข้อมูลทันที

ถ้าเป็นเช่นนั้น ชงอิ่งก็จะไม่มีประโยชน์อีกต่อไป

ซูยี่ไม่ได้ต้องการจัดการแค่รังแมลงเดียว เขาต้องกวาดล้างรังแมลงทั้งหมดบนบลูสตาร์

ขณะเดียวกัน ก็นำสิ่งของในรังแมลงครั้งนี้ไปที่โลกของเผ่าอสูร เพื่อใช้ซ่อมแซมยานรบ

การที่ซูยี่พูดเช่นนั้นออกไป แน่นอนว่ามีจุดประสงค์ของตัวเอง

ให้ความหวังกับทุกคน ให้ความคาดหวังบางอย่าง

เพราะซูยี่เคยทำหลายสิ่งที่หลายคนคิดว่าเขาทำไม่ได้

แต่ซูยี่ก็ทำได้สำเร็จ

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวซูยี่

แค่ซูยี่พูด พวกเขาก็เชื่อทั้งหมด

ลับหลัง ทุกคนเรียกซูยี่ว่าผู้สร้างปาฏิหาริย์

ครั้งนี้ ซูยี่ก็ต้องสร้างปาฏิหาริย์ได้แน่ ต้องจัดการรังแมลงได้

แค่จัดการรังแมลงได้ ภัยคุกคามจากเผ่าแมลงก็จะหมดไป

เพราะไข่แมลงไม่มีอันตรายอะไร อันตรายอยู่ที่ตัวแมลง

ราชินีแมลงน่ะหรือ?

หนึ่งรังมีราชินีแมลงแค่ตัวเดียว พวกเขามีคนมากขนาดนี้ จะฆ่าราชินีแมลงตัวเดียวไม่ได้หรือ?

ซูยี่พูดกับเหล่านักรบไม่มาก จากนั้นก็ไปเยี่ยมญาติของวีรชนเหล่านั้น

เรื่องนี้ต้องทำ ไม่ว่าจะใช้เวลาเท่าไหร่ก็ต้องทำ

ตอนนี้ นครเหล็กนิรันดร์มีสถานีโทรทัศน์ของตัวเองแล้ว ทุกคนสามารถดูข่าวสารได้

รายการต่างๆ ก็มี แต่ที่ฉายก็เป็นภาพยนตร์ ละคร และเพลงเก่าๆ

ส่วนที่ถ่ายใหม่มีแต่ข่าวเท่านั้น

การทำสิ่งเหล่านี้ หลิงเยว่และคนอื่นๆ คิดว่ามีความหมายมาก

ทั้งหมดนี้คือวัฒนธรรมของมนุษย์ ต้องรักษาไว้

ด้วยวิธีนี้ ทุกคนจึงจะรู้สึกว่านครเหล็กนิรันดร์ยังคงมั่นคง และมีความหวังในอนาคต

เพราะถ้าไม่มีพลังเพียงพอ ไม่มีความมั่นใจ จะมีเวลาและกำลังมาทำเรื่องบันเทิงเหล่านี้ได้อย่างไร?

ดังนั้น การเยี่ยมเยียนของซูยี่จึงถูกบันทึกไว้ เตรียมทำเป็นรายการเพื่อฉายในข่าวภาคค่ำ

ทุกคืนเวลาสองทุ่ม ผู้รอดชีวิตทั่วไปจะมารวมตัวกันหน้าโทรทัศน์

การมีโทรทัศน์ทุกบ้านเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ในเขตที่อยู่อาศัยมีโทรทัศน์หลายเครื่อง แต่ละเครื่องมีเก้าอี้หนึ่งร้อยตัวสำหรับคนดู

แต่คนที่มารวมตัวกันตรงนั้นมีมากกว่าร้อยคน บางที่แออัดถึงสี่ห้าร้อยคน

เพราะพวกเขาไม่มีความบันเทิงอื่น การได้ดูรายการโทรทัศน์เก่าๆ ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว

แน่นอน สิ่งที่พวกเขาสนใจที่สุดคือรายการข่าว

ข่าวออกอากาศทุกวัน แต่เวลาไม่แน่นอน

บางครั้งแค่ครึ่งชั่วโมง บางครั้งสิบกว่าชั่วโมง

เพราะพื้นที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่มีขนาดเท่านี้ พื้นที่ที่นครเหล็กนิรันดร์ดูแลได้ก็มีจำกัด ข่าวสารจึงมีจำกัดเช่นกัน

(จบบท)