บทที่ 150 ศาลาของป่า
"อืม" เจิ้งเสวียนพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรมาก แล้วพาทั้งสองคนเข้าไปในวิลล่า ภายในวิลล่าไม่ได้หรูหราอย่างที่เป่ยเฟิงคิดไว้ และไม่ใช่สไตล์ยุโรป แต่กลับเป็นวิลล่าสไตล์จีนมากกว่า ราวกับภาพวาดที่วาดขึ้นด้วยพู่กันวิเศษ เก็บความงามไว้นานนับร้อยปี เป่ยเฟิงรู้สึกราวกับหลุดเข้าไปในโลกแห่งสุนทรียภาพของจีน ลืมเลือ...
