บทที่ 146 ปาฏิหาริย์
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 146 ปาฏิหาริย์
สวนสาธารณะซีอาน——
เด็ก ๆ กระโดดโลดเต้นกันอยู่บนลานกว้าง ดึงแขนพ่อแม่ด้วยความตื่นเต้น:
「เป็นดาวตก! เป็นดาวตก!! ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาวตกเลยอ่ะ!」
「ว้าว! นี่มันฝนดาวตกเหรอ? อลังการกว่าในอนิเมะอีกเป็นร้อยเท่าเลย!」
「1, 2, 3, … เยอะแยะมากมาย นับไม่ถ้วนเลย! ต้องมีมากกว่าร้อยดวงแน่ ๆ !」
「ดาวตกพวกนี้เรียงตัวสวยจังเลย! ไม่เหมือนในหนังสือเรียนเลย… เหมือนหวีเลยอ่ะ!」
มหาวิทยาลัยฉานซี ลานกีฬา——
นักศึกษาจำนวนมากมายยืนอยู่ริมลู่วิ่งและบนสนามหญ้า แหงนมองดูฝนดาวตกที่ระยิบระยับบนท้องฟ้า:
「ดาวตกเยอะมาก! มาจากไหนกันเนี่ย? 」
「วันนี้มีพยากรณ์ฝนดาวตกเหรอ? ฉันจำไม่ได้เลย…ปกติฝนดาวตกใหญ่ขนาดนี้ต้องมีการพยากรณ์ล่วงหน้าสิ!」
「นี่…มันดาวตกจริง ๆ เหรอ? ไม่เห็นจะมีดวงไหนใหญ่ขนาดนี้ อยู่นานขนาดนี้ และตกช้าขนาดนี้เลย……」
「จริงด้วย ดาวตกพวกนี้ดูใกล้เกินไป ไม่เหมือนดาวตกทั่วไปเลย แล้วมุมก็แบนเกินไปด้วย นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย? 」
……
มีการถ่ายคลิปวิดีโอมากมาย และแชร์ลงแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น
ประชาชนในเขตพื้นที่รอบ ๆ ซีอานต่างก็พูดคุยกันอย่างคึกคัก
แต่ชาวเน็ตจากจังหวัดอื่น ๆ เมื่อได้เห็นภาพฝนดาวตกอันงดงาม แล้วแหงนมองไปที่ท้องฟ้าอันเงียบสงบของตัวเอง…ก็ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก:
「อะไรกันเนี่ย? ฝนดาวตกไม่ใช่เหรอว่าจะมองเห็นได้พร้อมกันทั่วซีกโลกเหนือ? ทำไมที่นี่ถึงไม่มีอะไรเลย? 」
「ที่นี่ก็เหมือนกัน! ไม่เห็นอะไรเลยสักนิด! ทางซีอานนั่นมันไม่ได้ใช้เอฟเฟ็กต์พิเศษอยู่ใช่ไหมเนี่ย? 」
「แปลกจริง! นี่มันฝนดาวตกที่เกิดขึ้นเฉพาะแถวเซี่ยงไฮ้หรือเปล่านะ? คุณเศรษฐีคนไหนกันนะที่จัดฉากนี้ขึ้นมา？」
「หือ…ฝนดาวตกแบบนี้ไม่ใช่ของที่เกิดขึ้นแบบที่พอจะมีนักวิทยาศาสตร์รู้ก่อนไม่ใช่เหรอ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทางการไม่มีคำอธิบายอะไรเลยหรือไง？」
……
ขณะนั้น
ที่ท้องฟ้าทางใต้ของไซอาน บนความสูงสี่พันเมตร
เครื่องบินต้าจงซง 100 จำนวนสิบกว่าลำ กำลังบินเป็นระเบียบตามเส้นทางที่วางไว้
ภายในห้องนักบินของเครื่องบินต้าจงซงลำแรก หลินเสวียนนั่งอยู่ เสียงเจ้าหน้าที่ดังมาจากวิทยุสื่อสาร:
「นักกีฬาเครื่องบินร่อนชุดปีกสุดท้ายลงจากเครื่องแล้วครับ เครื่องบินทุกลำเตรียมตัวกลับฐานตามขั้นตอนที่กำหนด」
หลินเสวียนโล่งใจ หันไปมองผ่านกระจกหน้าห้องนักบิน มองดู “ฝนดาวตก” ต่าง ๆ ที่ค่อย ๆ บินไปยังจุดลงจอดอย่างปลอดภัย
ดูเหมือนว่า…แผนจะสำเร็จลุล่วงอย่างสมบูรณ์แบบ
เขายิ้ม มองดูถังพ่นดอกไม้ไฟบนตัวนักกีฬาเครื่องบินร่อนค่อย ๆ ดับลง หายไปในความมืด
นี่เป็นฝนดาวตกที่มนุษย์สร้างขึ้น
แต่กลับยิ่งใหญ่และงดงามกว่าฝนดาวตกจริง ๆ เสียอีก
เมื่อครึ่งเดือนก่อน หลังจากออกจากบ้านของหลิวเฟิง หลินเสวียนก็เริ่มวางแผนปฏิบัติการฝนดาวตกครั้งนี้ขึ้นมา
ประการแรกก็เพราะหลี่ฉีฉีใฝ่ฝันอยากเห็นฝนดาวตกก่อนตาย เธออยากขอพรใต้แสงดาว เพื่อให้ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่ทางจักรวาลวิทยาของหลิวเฟิง ได้รับการยอมรับและยืนยันจากทั่วโลก
ประการที่สอง สิ่งที่หลิวเฟิงปรารถนาที่สุด คือการช่วยให้หลี่ฉีฉีมีชีวิตอยู่จนถึงเทศกาลฝนดาวตกปลายปี เขาไม่รู้ว่าหลี่ฉีฉีรอคอยฝนดาวตกเพื่อขอพรอะไร แต่สำหรับหลิวเฟิงแล้ว นี่คือความปรารถนาและความเสียใจของเขาเช่นกัน
หลินเสวียนและหลี่ฉีฉีมีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือหวังให้หลิวเฟิงเข้มแข็งขึ้นและกลับมาทุ่มเทกับการวิจัยค่าคงที่ทางจักรวาลวิทยาอีกครั้ง
ทั้งสองคนนี้เป็นเพียงสองคนบนโลกที่เชื่อว่าหนังสือ “รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา” นั้นถูกต้อง
หลินเสวียนรู้เรื่องนี้เพราะในอนาคตที่โลกของสโมสรอัจฉริยะได้วางแผนไว้ พ่อของพี่แมวอ้วนถูกวางแผนสังหารถึงสองครั้ง ทำให้เขารู้ว่าค่าคงที่ทางจักรวาลวิทยา 42 นั้นไม่ธรรมดาแน่นอน
ส่วนหลี่ฉีฉีนั้น "ยิ่งใหญ่" กว่า เธอเชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าสูตรการคำนวณที่วิจิตรบรรจงเช่นนี้คงไม่ผิดพลาด หรือบางทีพลังแห่งความรักอาจทำให้เธอตาบอดไปบ้าง เพราะเธอเชื่อว่าหลิวเฟิงต้องถูกต้อง
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม…
ถ้าอยากให้หลิวเฟิงกลับมามีความเชื่อมั่นและเดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง ฝนดาวตกครั้งนี้เป็นสิ่งจำเป็น
เพราะเคยได้แชมป์วิ่งระดับเมืองสามสมัยตอนมัธยมปลาย หลินเสวียนจึงมีความรู้เกี่ยวกับกีฬาผาดโผนพอสมควร
เคยมีบริษัทเรดบูลสนับสนุนโครงการผาดโผนเกี่ยวกับการบินด้วยชุดปีกหลายโครงการ… ที่หลินเสวียนจำได้ดีที่สุดก็คือโครงการ “ดาวตกจำลอง” ครั้งนั้น——
ใช้เครื่องบินกระโดดร่มขนส่งนักบินชุดปีกขึ้นไปยังความสูงสามถึงสี่พันเมตร จากนั้นนักบินจะสวมอุปกรณ์และร่มชูชีพก่อนกระโดดลงมา เริ่มต้นการล่องลอยอย่างอิสระในอากาศด้วยแรงลมพัด
ในขณะเดียวกัน ถังพ่นดอกไม้ไฟที่ติดอยู่กับด้านหลังชุดปีกจะทำงานอัตโนมัติ พ่นดอกไม้ไฟไปทางด้านหลังตามเส้นทางการบินของนักกีฬา…… “ดาวตกจำลอง” ง่าย ๆ ก็เกิดขึ้นเช่นนี้
หลักการมันง่ายมาก
จุดยากอยู่ที่การประสานงานกับหน่วยงานราชการ การขออนุญาตบิน และการหาเหล่านักกีฬาที่กล้าเสี่ยง
หาคนไม่ยากหรอก ด้วยการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากหลินเสวียน เลยมีผู้กล้ามากมาย เหล่าคนชอบกีฬาผาดโผนต่างหลงใหลในความตื่นเต้น จึงมีนักกีฬามืออาชีพกว่าร้อยคนมาสมัครอย่างรวดเร็ว
ส่วนเรื่องการสนับสนุนและการขออนุญาตจากทางการนั้น หลินเสวียนต้องใช้เงินไปพอสมควร
แต่โชคดีที่เงินจัดการได้ ทางการเมืองซีอานกำลังวางแผนสร้างศูนย์กีฬาผาดโผนระดับโลกอยู่พอดี และต้องการจุดเด่นในการเปิดตัว แผนการของหลินเสวียนเลยตรงกับแผนของพวกเขา จึงได้รับการอนุมัติง่าย ๆ
เครื่องบินขนส่งแบบยักษ์ 100 กำลังหมุนวนลงจอด……
หลินเสวียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแอปธนาคาร
ยอดเงินในบัญชีแสดงให้เห็นว่าเหลือเพียง 70 ล้านกว่าหยวน
โดยรวมแล้ว ปฏิบัติการฝนดาวตกครั้งยิ่งใหญ่นี้ ใช้เงินไปเกือบ 30 ล้านหยวน……แต่สำหรับหลินเสวียนแล้ว จำนวนเงินนี้ถือว่าเล็กน้อย
เพราะ แมวไรน์ และครีมบำรุงผิวไรน์ สองธุรกิจหลักนี้ จะทำให้เงินจำนวนนี้กลับคืนมาภายในสองถึงสามเดือน
หลินเสวียนคิดว่าการลงทุนครั้งนี้คุ้มค่ามาก เพราะหลิวเฟิงคือผู้เขียนต้นฉบับหนังสือ “รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา” และเป็นคนที่เข้าใกล้ความจริงของเลข 42 รองจากพ่อของพี่แมวอ้วน
「หวังว่าหลิวเฟิงจะแข็งแรงขึ้นเร็ว ๆ นี้」
หลินเสวียนล็อกหน้าจอมือถือ เงยหน้ามองเมืองซีอานทางทิศเหนือเป็นครั้งสุดท้าย…… เขาเข้าใจว่าในบ้านหลังเล็ก ๆ ท่ามกลางแสงไฟนับหมื่นนับแสนดวงนั้น หลิวเฟิงและหลี่ฉีฉีคงได้เห็นฝนดาวตกที่สวยงามเมื่อครู่แน่ ๆ
อย่างน้อย ความเสียใจของหลี่ฉีฉีก็คงหายไปแล้วใช่ไหม? ถ้ากลับไปอยู่ในความฝัน ไปดูตำราโบราณที่ขุดพบเมื่อ 600 ปีที่แล้วอีกครั้ง…… ข้อมูลบนกระดาษเล็ก ๆ ในนั้น ก็ต้องเปลี่ยนไปด้วย
แต่……
「กระดาษแผ่นนั้น หลี่ฉีฉีเขียนขึ้นมาเมื่อไหร่กันนะ？」
บนท้องฟ้า ดอกไม้ไฟที่ติดอยู่กับชุดปีกของนักกีฬาคนสุดท้ายก็ดับลงแล้ว……เขาเปิดร่มชูชีพลงมาอย่างช้า ๆ ท้องฟ้ากลับมามืดสงบอีกครั้ง
……
ในบ้านหลังเล็ก ๆ ชานเมือง หลิวเฟิงลืมตาขึ้น มองไปยังท้องฟ้าทางทิศใต้…… เขาค่อนข้างเข้าใจความจริงของฝนดาวตกแล้ว ถ้ามองดี ๆ ก็ยังเห็นกลุ่มเครื่องบินที่บินเป็นขบวน และไฟแสดงสถานะบนเครื่องบินขนาดเล็กที่กระพริบอยู่
เอี๊ยด——
ด้านหลัง หลี่ฉีฉีเข็นประตูด้วยรถเข็นเข้ามา หลิวเฟิงรีบเดินไปเปิดประตู มองหลี่ฉีฉีด้วยแววตาเป็นประกาย
「ของขวัญอะไรกัน ลึกลับซับซ้อนเชียว……」
หลี่ฉีฉีเงยหน้ามองท้องฟ้าที่สงบลงแล้วด้วยความคิดถึง แล้วหัวเราะคิกคักเบา ๆ ก่อนหยิบหนังสือปกสวยจากใต้ผ้าห่มขึ้นมา มือสั่นระริกราวกับใช้แรงทั้งหมดที่มี…แล้วส่งให้หลิวเฟิง
「นี่คือ… 」
หลิวเฟิงเห็นตัวอักษรทองอร่ามบนปกหนังสือ ก็รีบสูดหายใจเข้าลึก ๆ ตาเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ:
<รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา ผู้เขียน：หลิวเฟิง>
นี่…
เป็นไปได้ยังไงกัน?
ไม่มีใครยอมตีพิมพ์หนังสือของตัวเองหรอก!
เขาก็ไม่เคยติดต่อสำนักพิมพ์ด้วย…ทฤษฎีทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้
มันผิดพลาดไปหมดเลย ใครจะกล้าตีพิมพ์หนังสือที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดแบบนี้?
หลิวเฟิงเปิดหนังสือ พบว่าหน้าก่อนเนื้อหาพิมพ์ภาพตัวเอง และด้านล่างก็มีประวัติผู้เขียน:
หลิวเฟิง เกิดวันที่ 4 เมษายน 1996 ที่มณฑลฉานซี ประเทศจีน เข้าศึกษาต่อที่ภาควิชาคณิตศาสตร์ มหาวิทยาลัยฉานซี ในปี 2014 สำเร็จการศึกษาปริญญาโทปี 2021 หลังจากนั้นก็ทุ่มเทให้กับการวิจัยค่าคงที่จักรวาล และรวบรวมผลงานวิจัยเขียนเป็นหนังสือเล่มนี้。】
แต่ในหน้าข้อมูลการพิมพ์ กลับไม่มีข้อมูลอะไรเลย
ไม่มีแม้แต่ข้อมูลสำนักพิมพ์ หรือราคาหนังสือ…
「ฮิฮิ ฉันสั่งทำกับร้านค้าใน Taobao น่ะ」
หลี่ฉีฉีทำหน้าเขินอาย แลบลิ้นเล็กน้อย หายใจติดขัด หลับตาลงครึ่งหนึ่ง เงยหน้ามองหลิวเฟิง:
「ถึงแม้ว่า…ตอนนี้จะไม่มีใครยอมตีพิมพ์หนังสือเล่มนี้ ไม่มีใครยอมรับว่ามันถูกต้อง และบนโลกใบนี้จะมีแค่เล่มเดียว… 」
「แต่ฉันเชื่อว่า สักวันหนึ่ง…หนังสือเล่มนี้จะต้องถูกแปลเป็นหลายสิบภาษา วางขายอยู่ในทุก ๆ ร้านหนังสือทั่วโลก เคียงข้างกับหนังสืออย่าง 《ทฤษฎีสัมพัทธภาพ》 《เวลาสั้น ๆ 》 《จากหนึ่งถึงอนันต์》 เหล่านั้น……」
「ฉันเชื่ออย่างนั้น」 หลี่ฉีฉีพยายามยิ้มออกมา เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ล้อเลื่อน มองดูเงาของหลิวเฟิงที่ค่อย ๆ ลางเลือนไป:
「เพราะว่าฉัน…ขอพรเอาไว้แล้ว……」
มือของหลิวเฟิงสั่นเทา เขาพลิกหนังสือไปยังหน้าสุดท้าย
ในปกหนังสือมีการ์ดเล็ก ๆ ซ่อนอยู่…ลายมือสีดำยังไม่แห้งสนิท เห็นได้ชัดว่าหลี่ฉีฉีเพิ่งเขียนเสร็จใหม่ ๆ
เมื่อหยิบขึ้นมาอ่าน หลิวเฟิงกัดริมฝีปาก น้ำตาไหลไม่หยุด หยดติ๋ง ๆ ลงมา
เขาจึงเสียบมันกลับเข้าไป กลัวว่าน้ำตาจะทำให้ลายมือที่เลอะอยู่แล้วเลอะยิ่งขึ้นไปอีก
「เฟิงเฟิง…ฉันหนาวจัง……」
หลี่ฉีฉีพูดเสียงเบาแผ่ว
หลิวเฟิงกำลังจะเข็นเธอเข้าไปในบ้าน แต่เมื่อมือเย็นเยียบของเธอลู่เข้ามาในผ้าห่ม…เขารู้สึกเหมือนกับว่าเข้าใจอะไรบางอย่าง
「เฟิงเฟิง…กอดฉันหน่อย……」
หลิวเฟิงคุกเข่าลงตรงหน้าเก้าอี้ล้อเลื่อน กอดร่างบางของฉีฉีที่เบาหวิวราวกับไร้น้ำหนักเอาไว้แน่น
「สวยจัง……」 หลี่ฉีฉีในอ้อมกอดอ่อนแรงลงแล้ว
ดวงตาที่เงยมองท้องฟ้าของเธอ ม่านตาค่อย ๆ เลือนหายไป
ราวกับว่าเธอยังเห็นแสงดาวตกที่พรั่งพรูลงมาเพื่อเธอเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
เหมือนเห็นภาพในอีกหลายร้อยปีข้างหน้า หนังสือ 《รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับค่าคงที่จักรวาลวิทยา》 เรียงรายอยู่บนชั้นวางในร้านหนังสือ สูตรคำนวณที่เรียบง่ายแต่ประณีตบรรจง บรรทัดแล้วบรรทัดเล่า
「สวยงามเหลือเกิน……」
รอยยิ้มแห่งความสุขนั้น
จากนั้นฉีฉีค่อย ๆ หลับตาลง……
