บทที่ 142 : พี่ชายจู้
หนิงเฉินยิ้มบาง พลางกล่าว "ในฐานะผู้ว่าการเมืองหลิงโจว เหตุใดชุดขุนนางของท่านจึงเก่าคร่ำคร่า รองเท้าก็เสียรูปทรง คงสวมใส่มานานแล้วกระมัง?" "ท่านหนิงไม่กลัวว่าข้าน้อยจะแกล้งทำเช่นนี้หรือ?" หนิงเฉินก้าวเข้าไปจับข้อมือของอีกฝ่าย "เสื้อผ้าอาจหลอกตาได้ แต่มือคู่นี้หลอกไม่ได้...ผิวแห้งกร้านหยาบกระด้าง ใต้...
