บทที่ 138 : เลี้ยงส่ง
เมื่อหนิงเฉินตื่นขึ้น ข้างนอกมืดสนิทแล้ว "ข้าหลับไปนานเท่าใด?" "คุณชายหนิงหลับไปสองชั่วยามแล้ว" หนิงเฉินรู้สึกสงสาร "ขาเจ้าคงชาไปหมดแล้ว? คราวหน้าข้าหลับ เอาหมอนมารองก็พอ" พูดพลางลุกขึ้นนั่ง ช่วยนวดขาให้อวี่เตี๋ยเบาๆ "อืม?" หนิงเฉินยิ้มซุกซน "เปียกขนาดนี้เลยหรือ?" อวี่เตี๋ยแก้มแดง พูดเสียงเบา "เป็นน...