บทที่ 134 : ลูกสาวของเรา ด้อยนักหรือ
หนิงเฉินรู้สึกว่าตนเองทำเกินไปแล้ว! ข้าเดินเข้าไป "เอ่อ... องค์หญิง ข้าแค่ล้อเล่น ให้นางตีข้าสักสองทีเพื่อระบายโทสะดีหรือไม่?" จิ่วกงจู่แค่นเสียง หันหน้าหนี หนิงเฉินยิ้มขื่น ข้าไปเอาจริงเอาจังกับเด็กทำไมกัน? "องค์หญิง จริงๆ แล้วบทกวีเมื่อครู่ของข้ายังมีท่อนสุดท้าย... บินเข้าพงกกจนลับตา!" จิ่วกงจู่ไม...
