บทที่ 1000 การเลื่อนขั้น
บทที่ 1000 การเลื่อนขั้น
"ยอมแพ้ซะ! แค่การต่อสู้ในขอบเขตก็แสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่าเจ้าไม่มีทางสู้ข้าได้!"
กลางสมรภูมิที่ร้อนแรง สองผู้กึ่งเทพที่กำลังเผชิญหน้ากันนั้น มี "อัคบาน" ผู้ทรงพลังที่สุดเคลื่อนที่วนรอบอย่างใจเย็นเสียงของเขาแทรกเข้ามาในวงต่อสู้อย่างต่อเนื่อง
จักรพรรดิอัคบานผู้ยิ่งใหญ่ที่กลายเป็นผู้กึ่งเทพนั้น แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นผู้ชำนาญกลยุทธ์ คำพูดที่หลั่งออกมาอย่างเจาะจงนั้นมุ่งหวังที่จะบั่นทอนจิตใจของ "เรย์ลิน"
แต่โชคร้ายที่ เรย์ลิน ผู้ผ่านการหลอมรวมจิตใจและเจตจำนงค์มานับครั้งไม่ถ้วน จนจิตใจแข็งแกร่งดุจเพชร ย่อมไม่หวั่นไหวต่อคำยุแหย่ใด ๆ กลับกัน มันยิ่งทำให้เขาสังเกตเห็นจุดอ่อนเล็ก ๆ ของฝ่ายตรงข้าม
“คิดว่าข้ายังมีไพ่ลับอะไรซ่อนไว้ หรือกลัวภูมิหลังในทวีปของข้าอย่างนั้นหรือ?”
สายตาของเรย์ลินกวาดมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเข้าใจความคิดของอัคบาน
ดูเหมือนอัคบานจะรู้เรื่องราวบางส่วนเกี่ยวกับเทพเจ้าของทวีป และสงสัยในสถานะของเรย์ลิน
"น่าเสียดาย เวลานี้เรย์ลินอยู่โดดเดี่ยวโดยสิ้นเชิง หากเขาถูกกำจัดที่นี่ ก็จะไม่มีใครมาล้างแค้นอัคบาน—ยกเว้นร่างหลักจริงๆของเรย์ลิน ซึ่งเป็นพ่อมดที่ทรงพลังและยังคงอยู่!"
“หากข้าเรียกใช้พลังจากเมืองลอยฟ้า ข้าก็สามารถกำจัดผู้กึ่งเทพทั้งสี่นี้ได้ในทันที แต่ความลับนี้จะไม่สามารถปกปิดต่อไปได้…”
ดวงตาของเรย์ลินเต็มไปด้วยแววคิดคำนึง หากพูดถึงไพ่ลับของเขาแล้ว ความลึกซึ้งของมันคงทำให้เทพเจ้าทั้งหลายต้องตะลึง
ยิ่งไปกว่านั้น เมืองลอยฟ้าของเขาได้ถูกเคลื่อนย้ายไปยังขอบนอกของเกาะแบงก์ซ์ในมิติอากาศ รอคำสั่งจากเขาอยู่
ในช่วงเวลาที่เมืองลอยฟ้าอยู่ในสภาพสมบูรณ์ มันสามารถเผชิญหน้ากับเทพแท้จริงได้อย่างสูสี การจัดการผู้กึ่งเทพเพียงไม่กี่คนก็เป็นเรื่องง่าย
แต่พลังงานที่ทรงพลังนั้นจะถูกเหล่าเทพจับสัมผัสได้อย่างชัดเจน และเส้นทางในอนาคตก็จะเต็มไปด้วยอุปสรรค
ดังนั้น เรย์ลินจึงเลือกที่จะเผชิญหน้าด้วยพลังของตนเอง
ขอบเขตแห่งการล่าฆ่าสีแดงเข้มระเบิดออกจากตัวเขาอย่างรุนแรง ภายใต้สนามพลังนี้ เขาได้รับการสนับสนุนจากพลังอันมหาศาล
พลังแห่งการสังหารที่เต็มไปด้วยความดุร้ายและคมกริบแผ่ขยายออกไป ดันสนามพลังของผู้กึ่งเทพทั้งสองออกไปจนกลายเป็นการต่อสู้ที่ทัดเทียมกัน
“เจตจำนงแห่งการสังหารที่บริสุทธิ์ และพลังขอบเขตที่ยอดเยี่ยมนี้…”
อัคบานที่ยืนอยู่ด้านข้างเฝ้ามองด้วยสายตาไตร่ตรอง เขาได้รับแรงบันดาลใจจากพลังที่เรย์ลินแผ่ออกมา
“ความบริสุทธิ์…งั้นหรือ? ข้าที่ผ่านมามีแต่ความละโมบเกินควร หากต้องการเลื่อนขั้นเป็นเทพแท้จริง ข้าต้องเข้าใจพลังด้านใดด้านหนึ่งอย่างลึกซึ้งเสียก่อน!”
ภายใต้การต่อสู้ อัคบานเริ่มเปลี่ยนแปลง ร่างกายของเขากลายเป็นรูปร่างที่มั่นคงมากขึ้น ความสามารถในการเรียนรู้และพัฒนาในระหว่างต่อสู้ทำให้เขาน่ากลัวขึ้นอย่างที่สุด
หากเขารอดกลับไปได้จริง เขาอาจขจัดความสับสนในขอบเขตพลังของตนเอง และเลื่อนขั้นสู่การเป็นเทพแท้จริง!
“แต่เสียใจด้วย… เจ้าจะไม่มีโอกาสนั้น!”
เรย์ลินหัวเราะลั่น ปล่อยเวทมนตร์ระดับตำนานออกมาในทันที
"ระเบิดอุกกาบาต!"
"ฝ่ามือทำลายล้าง!"
แสงแห่งเวทมนตร์ระเบิดสว่างไสว อุกกาบาตระเบิดและฝ่ามือยักษ์เข้าท่วมทับผู้กึ่งเทพทั้งสอง เสียงคำรามด้วยความโกรธดังก้องออกมาจากเปลวแสงเวทมนตร์ ขณะที่เรย์ลินใช้ "การกระโดดข้ามมิติ" ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าอัคบาน ในมือของเขา มีคทาสีทองอร่ามส่องแสงเจิดจ้า!
“จิ๊บ จิ๊บ!”
ท่ามกลางประกายแสงสีสันที่เต้นรำในอากาศ ปรากฏนกยักษ์ที่มีเปลวไฟสีทองแดงลุกโชนออกมา มันกระพือปีกปล่อยเปลวไฟที่ดูคล้ายกลีบดอกไม้ออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ก่อนจะพุ่งจิกไปยังอัคบานด้วยจะงอยปากที่เปี่ยมไปด้วยพลัง
“วิญญาณของสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์? นี่คืออาวุธลับของเจ้าหรือ? ช่างไร้เดียงสาเสียจริง!!”
อัคบานขมวดคิ้วเพียงเล็กน้อย ก่อนที่ม้าศึกยักษ์เบื้องหน้ารถรบจะพ่นลมหายใจอย่างแรง กลืนกินเปลวไฟที่กระจายออกมาทั้งหมดเข้าไปจนหมด
“เพื่อเป็นการตอบแทนที่เจ้าชี้ทางให้ข้าในครั้งนี้ ข้าจะส่งวิญญาณแท้จริงของเจ้าไปยังมิติแห่งดวงดาวเสียเลย!”
หอกทองคำในมือของอัคบานพุ่งไปข้างหน้าอย่างรุนแรง เข้าปะทะกับจะงอยปากของนกยักษ์เพลิง
เสียงระเบิดจากแรงปะทะแผ่กระจายไปในอากาศ เสียงนั้นแว่วใสดุจกระดิ่ง ก่อนที่ส่วนจะงอยปากของนกเพลิงจะเริ่มแตกร้าวเหมือนกระจก เผยให้เห็นคทาสีทองแดงที่ซ่อนอยู่ จะงอยปากนั้นแท้จริงแล้วคือยอดคทา
“ไม่ว่าจะเป็นพลังแห่งขอบเขตศักดิ์สิทธิ์หรือการสั่งสมพลังเทพเจ้า เจ้าก็ไม่อาจเทียบข้าได้…”
แม้ถ้อยคำของอัคบานจะฟังคล้ายกับเสียงถอนหายใจ แต่หอกทองคำในมือของเขากลับฟาดฟันลงไปบนยอดคทาอย่างไร้ความปรานี
“จิ๊บ จิ๊บ…”
ภายในแกนพลังของคทา วิญญาณของนกเพลิงเปล่งเสียงโหยหวน ก่อนที่แกนทองคำเล็ก ๆ จะระเบิดแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่อัคบานกลับรู้สึกผิดสังเกตทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า… ขอบใจที่ช่วยข้าทำลายจิตต่อต้านสุดท้ายในวิญญาณนกเพลิงนี้ มิฉะนั้น ข้าคงต้องใช้เวลาไม่น้อยเพื่อปราบมัน!”
แสงสว่างวาบผ่านตัวเรย์ลิน ในขณะที่ตัวเขาปรากฏห่างออกไปเล็กน้อย ยอดคทาที่เคยแตกร้าวนั้นระเบิดออกเป็นเปลวไฟ ก่อนจะควบแน่นกลับมาอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ ในดวงตาของวิญญาณนกเพลิงไม่มีประกายแห่งชีวิตอีกต่อไป มันดูแข็งกระด้างและว่างเปล่า
เปลวไฟที่ลุกโชนล้อมรอบคทาแผ่พลังที่เหนือกว่าระดับตำนานออกมาอย่างต่อเนื่อง
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว เรย์ลินใช้พลังของอัคบานเพื่อปราบนกเพลิงจนสิ้น และหลอมรวมพลังนั้นสร้าง "คทาแห่งไฟ" ขึ้นมาใหม่
“คทาแดงคำรามคงไม่เหมาะกับมันอีกต่อไป ข้าจะเรียกมันว่า คทาแห่งไฟ!”
เรย์ลินมองผลงานชิ้นเอกของเขาด้วยความพอใจ ด้วยการใช้วิญญาณของสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์ และอาศัยพลังของผู้กึ่งเทพช่วย คทาแห่งไฟนี้อาจยังไม่ถึงขั้นเป็นศาสตราเทพ แต่ก็ได้ยกระดับพลังจนเกินกว่าของตำนานทั่วไป
"ศาสตราเทพยังคงต้องการเลือดเนื้อของเทพเจ้าและพลังศักดิ์สิทธิ์เพื่อจะสร้างเสร็จสมบูรณ์ได้..."
เรย์ลินถอนหายใจเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกัน อัคบานกลับเปลี่ยนเป็นเดือดดาล
“เจ้าคนชั่วช้า! เจ้ากล้าล้อเล่นกับข้า!”
เสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวของอัคบานดังกึกก้องเหนือท้องฟ้ายามราตรี พายุสายฟ้าขนาดมหึมาก่อตัวขึ้นราวกับกรวยยักษ์ สายฟ้าสีน้ำเงินหนาราวต้นไม้ฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง
การถูกสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์หยอกเย้าถือเป็นการลบหลู่เกียรติของเขา และการที่เรย์ลินใช้พลังของเขาในการสร้างคทานั้นเป็นการดูหมิ่นที่เขาจะไม่มีวันให้อภัย
“ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ ว่าความผิดพลาดของเจ้ามันร้ายแรงเพียงใด!”
เสียงคำรามของม้าศึกดังสะท้าน อัคบานขับรถม้าเพลิงพุ่งเข้าหาเรย์ลิน สายฟ้าบนท้องฟ้าเต้นรำกับหอกทองคำก่อนจะรวมตัวกันที่ปลายหอก
“อ๊ากกก!!” “กรี๊ดดด!!”
สองผู้กึ่งเทพที่ถูกเรย์ลินกักขังไว้ชั่วคราวพุ่งกลับมาสมทบ แม้ร่างกายของพวกมันจะดูมอมแมม แต่ไร้ซึ่งบาดแผลร้ายแรงใด ๆ... พร้อมจะต่อสู้จนถึงที่สุด!
การล้อมโจมตีของผู้กึ่งเทพทั้งสี่ สร้างพลังอันยิ่งใหญ่จนทำให้อากาศโดยรอบระเหยไปในพริบตา ก่อให้เกิดสภาพสุญญากาศอันน่าพรั่นพรึง
เรย์ลิน เผชิญแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล พลังที่ถาโถมจากทุกทิศทางราวกับพยายามฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ
“ที่แท้ การใช้เพียงพลังของผู้ศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับผู้กึ่งเทพนั้น มันเสียเปรียบเกินไป…”
รอยยิ้มขื่นปรากฏบนใบหน้าของเรย์ลิน ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความแน่วแน่และเด็ดเดี่ยว
“เพิ่งมารู้ตัวตอนนี้งั้นหรือ? มันสายเกินไปแล้ว! ศพของเจ้า จะถูกข้าแขวนไว้ใต้บัลลังก์ทองคำ กลายเป็นของประดับชั่วนิรันดร์!”
เสียงคำรามของ อัคบาน ดังสนั่น ขณะที่เขาร่วมมือกับผู้กึ่งเทพอีกสามโจมตีเรย์ลินอย่างเต็มกำลัง
พลังสายฟ้า ไฟ เพลิงพิษ และพลังแห่งขอบเขตเทพเจ้าผสานเข้ากัน ก่อให้เกิดความปั่นป่วนแห่งพลังงานที่เจิดจ้าหลากสี
ท่ามกลางสนามรบอันบ้าคลั่งนั้น ลมหายใจของเรย์ลินอ่อนแรงลงอย่างฉับพลัน ก่อนจะดับไปจนดูราวกับเขาสิ้นชีพ
“แม้แต่ข้า ก็ไม่อาจรับมือการล้อมโจมตีของผู้กึ่งเทพทั้งสี่พร้อมกันได้…”
อัคบานลดหอกทองคำในมือของเขาลงพร้อมถอนหายใจ “น่าเสียดายที่ไม่ได้ค้นพบวิธีแก้โรคระบาด แต่เพียงแค่รู้หนทางสู่การเลื่อนขั้นเป็นเทพแท้จริง ก็คุ้มค่าแล้ว…เดี๋ยวก่อน! อะไรบางอย่างผิดปกติ!!”
สีหน้าอัคบานเปลี่ยนไปทันที เขาสัมผัสได้ถึงพลังต้นกำเนิดแห่งโลกที่มหาศาลกำลังปรากฏขึ้น
ทันใดนั้น ฟากฟ้าก็มืดครึ้มลง ดวงดาวและพระจันทร์เงินล้วนดับแสงไป เสียงสายฟ้าฟาดดังราวกับคำรามของมังกรยักษ์ แสงสว่างสีฟ้าในอากาศเคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต
“พลังต้นกำเนิดแห่งโลก…นี่คือการเรียกเพื่อเลื่อนขั้นสู่ ผู้กึ่งเทพ!”
อัคบานเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน จึงมั่นใจในสิ่งที่เห็น
แต่เมื่อเขาพยายามทำลายพิธีการนั้น พลังอันยิ่งใหญ่ที่มาพร้อมเจตจำนงแห่งต้นกำเนิดโลกกลับพัดเขาและผู้กึ่งเทพอีกสามคนกระเด็นออกไป
เทพเจ้า คือที่รักของโลก ในการเลื่อนขั้น พวกเขาจะได้รับการคุ้มครองจากพลังแห่งต้นกำเนิดโลก พลังนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้กึ่งเทพธรรมดาจะสามารถทำลายได้
พลังต้นกำเนิดที่ก้องกังวานดึงดูดความสนใจจากเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่บางองค์ แม้ว่าสำหรับพวกเขา การเลื่อนขั้นของผู้กึ่งเทพจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ชื่อเสียงของเรย์ลินในฐานะ พ่อมดระดับตำนานที่อายุน้อยที่สุด ก็ทำให้บางคนเริ่มจับตามองเขา
ใน วิหารแห่งความมั่งคั่ง บนเกาะฟาโอราน เทพีแห่งความมั่งคั่ง วอคีน ปรากฏตัวในรัศมีสีทอง ทรงเสื้อคลุมหรูหราสีทองอร่าม
“ไม่ผิดแน่ กลิ่นอายนี้…เป็นพ่อมดคนนั้น! เขาเลื่อนขั้นเป็นผู้กึ่งเทพแล้วหรือ?”
แววตาของวอคีนเปล่งประกายด้วยรอยยิ้ม “ช่างน่าสนใจ! ชื่อเสียงในฐานะอัจฉริยะของเขาคงก้องไปทั่วทั้งทวีปอีกครั้ง…”
เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงสง่างาม “ข้าเรียกพวกเจ้ามาเพื่อรับฟังบัญชา!”
“องค์เทพีผู้ยิ่งใหญ่!”
เหล่านักบวชแห่งความมั่งคั่งพากันหมอบกราบฟังคำสั่งของเทพีด้วยความเคารพสูงสุด…
..........
