【เรือนจำเซลล์พิศวง】บทที่ 469 รวบรวมความคิดเห็น

ภายในคฤหาสน์อันกว้างใหญ่ ทางเดินมีรูปแบบและการออกแบบเหมือนกันหมด อีกทั้งยังมีทางแยกรูปกากบาทอยู่หลายจุด

ทุกห้องไม่มีสัญลักษณ์หรือป้ายหมายเลขกำกับไว้ ทำให้ง่ายต่อการหลงทาง

ผู้รับผิดชอบจัดห้องให้กลุ่มฮั่นตงเป็นหญิงสาวรูปงามในชุดคลุมสีแดง

กิริยามารยาทงดงาม ท่วงท่าการเดินเปี่ยมด้วยกลิ่นอายที่เข้ากันอย่างยิ่งกับคฤหาสน์หลังนี้

เนื่องจากท่านเอิร์ลไม่ชอบแสงสว่าง ภายในคฤหาสน์จึงไม่มีการติดตั้งเครื่องประดับที่ให้แสงสว่าง

คำนึงถึงว่าฮั่นตงและเพื่อนๆ เป็นมนุษย์ หญิงสาวผู้นี้จึงถือโคมไฟน้ำมันถ่านหินเก่าๆ ไว้ในมือ

"ท่านผู้ปกครอง และเพื่อนๆ ของท่าน บริเวณนี้คือเขตพักผ่อนสำหรับแขกผู้มีเกียรติ

ท่านเอิร์ลไม่ชอบให้หลายคนพักรวมห้องเดียวกัน แม้แต่คู่รักก็ไม่ค่อยเหมาะ หวังว่าพวกท่านจะปฏิบัติตามข้อกำหนดนี้

ในช่วงที่พักอาศัยอยู่ที่นี่ ข้าจะรับผิดชอบดูแลทุกอย่างของท่านผู้ปกครอง ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ที่พัก หรือการเดินทาง ท่านสามารถสั่งข้าได้ตามต้องการ...

เมื่อท่านต้องการข้า เพียงเรียกชื่อของข้า - จูเลีย"

กุญแจเหล็กที่มีสัญลักษณ์รอยยิ้มแยกเขี้ยวสลักอยู่ที่ปลายทั้งหกดอกถูกส่งมาที่มือของฮั่นตง

เธอตั้งใจลากนิ้วมือนุ่มนวลผ่านฝ่ามือของฮั่นตง พร้อมส่งสายตาเย้ายวนใจ

จากนั้น สาวใช้ก็ดับโคมไฟน้ำมันถ่านหินในมือ ร่างในชุดแดงเข้มจมหายไปในความมืดของทางเดิน

เมื่อเป็นเช่นนี้ เวลาที่เหลือจึงอยู่ในมือของกลุ่มฮั่นตง

บรรยากาศในตอนนี้ดูอึดอัดเล็กน้อย

"ทุกคน เข้าไปคุยกันในห้องก่อนดีกว่า..."

ฮั่นตงใช้กุญแจไขเข้าห้องรับรองแขกผู้มีเกียรติห้องหนึ่ง

เตาผิงในห้องถูกจุดไว้ล่วงหน้าแล้ว

พื้นห้องปูด้วยพรมนุ่มฟูที่ให้ความรู้สึกสบาย ภาพรวมของห้องไม่ได้มีการตกแต่งที่เน้นโทนสี 'เลือด' มากนัก แต่กลับไม่ต่างจากห้องของขุนนางมนุษย์เท่าไร

"ทุกคน เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ทำตามที่ท่านเอิร์ลจัดการไว้ เข้าร่วม 'งานเลี้ยงแดง' ตามปกติเถอะ

จดหมายเชิญฉบับนี้แม้จะออกโดยท่านเอิร์ล แต่แท้จริงแล้วมาจากผู้มีอำนาจที่สูงกว่า

ภายในจดหมายซ่อน 'ตราราชาองค์เก่า' ไว้ เมื่อรวมกับสถานะผู้ปกครองพิเศษของผม พวกเราก็เข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ในฐานะ 'แขกผู้มีเกียรติ' ท่านเอิร์ลจะไม่มีทางโจมตีพวกเราแน่นอน

ตราบใดที่พวกเราไม่ทำผิดกฎ ก็จะปลอดภัยทั้งก่อนและหลังงานเลี้ยง

ยิ่งไปกว่านั้น งานเลี้ยงที่จัดขึ้นทุกๆ หลายปีเช่นนี้ อาจทำให้ท่านหัวหน้าลูเซียสได้ 【ไวน์เลือด】 คุณภาพสูงกว่าเดิมกลับไปส่งที่นครศักดิ์สิทธิ์ก็ได้

อีกอย่าง การได้เข้ามาในคฤหาสน์แดงเลือดโดยตรงแบบนี้ ก็จะทำให้เราได้ข้อมูลการสืบสวนมากขึ้นด้วย..."

"ได้"

ลูเซียสไม่ได้โกรธที่ถูกหลอก และไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับมีท่าทีปล่อยตามธรรมชาติ

"ว่าแต่ นิโคลัส นายนี่ปกปิดเก่งจริงๆ แม้ฉันจะสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่อาจยืนยันได้... ไม่นึกว่านายจะมีความเกี่ยวข้องกับพื้นที่นอกเมืองลึกซึ้งถึงเพียงนี้"

"รุ่นพี่ทุกคน โปรดดูสิ่งนี้..."

ว่าแล้วฮั่นตงก็ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่เตรียมไว้ให้ลูเซียสดูเป็นการส่วนตัว แล้วให้เขาส่งต่อให้รุ่นพี่เจนและรุ่นพี่เรนเซ่อร์... บนนั้นเขียนแผนการพิเศษเอาไว้ เป็นคำสั่งพิเศษที่ได้รับจากท่านแบล็กไวท์

"นี่คือเหตุผลหลักที่ผมเลือกที่จะเข้ามาในคฤหาสน์และเข้าร่วมงานเลี้ยง... เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของนครศักดิ์สิทธิ์โดยตรง

หากทำสำเร็จ พวกรุ่นพี่ก็จะได้รับรางวัลจากนครศักดิ์สิทธิ์อย่างมากมาย ต่อไปในกองอัศวินก็จะได้ตำแหน่งสำคัญแน่นอน"

ลูเซียสที่อ่านกระดาษแผ่นนั้นแล้วสีหน้าเคร่งเครียด

"เรื่องแบบนี้... ท่านแบล็กไวท์ถึงกับมอบให้นายคนเดียวจัดการ?"

"ก็ไม่ใช่ผมคนเดียวหรอก ผมก็มีพวกพ้องนี่นา ฮ่าๆ... อีกอย่าง ท่านแบล็กไวท์เจาะจงให้หน่วยของรุ่นพี่ลูเซียสมาคุ้มกัน ก็คงต้องการให้พี่ลูเซียสและทุกคนเข้าร่วมแผนการนี้ด้วย

จริงอยู่ ความยากก็สูง แต่นี่ก็เป็นโอกาสดีที่จะจับคนทรยศด้วย"

"ก็ได้... เหลือเวลาอีกสามวันก่อนงานเลี้ยงแดง น่าจะพอให้พวกเราคุ้นเคยกับคฤหาสน์แดงเลือด สำรวจโครงสร้างภายใน

อีกอย่าง ต่อไปอย่าใช้กลอุบายหลอกล่อแบบนี้กับพวกเราอีกเลย... แม้เจตนานายจะไม่ผิด แต่มันทำให้พวกเรารู้สึกไม่สบายใจ"

ฮั่นตงเกาหัวอย่างเก้อเขิน "ถ้าผมพูดตรงๆ ว่า 'ตั้งใจจะเข้าไปในคฤหาสน์แดงเลือด' คงไม่ได้รับความเห็นชอบจากรุ่นพี่แน่... ได้ ต่อไปผมจะพยายามหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้

ขอบคุณที่รุ่นพี่ทุกคนเข้าใจ

ดึกแล้ว ทุกคนแยกย้ายไปพักผ่อนกันเถอะ"

เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอันตรายใดๆ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปที่ห้องของตน

การเดินทางจากนครศักดิ์สิทธิ์มาที่นี่ บวกกับการตกลงไปในหุบเขา พบกับชนพื้นเมือง และตามหาสัตว์ผสม ใช้เวลาไปกว่าสิบชั่วโมง ทุกคนที่ต้องคอยระวังตัวตลอดเวลาต่างก็เหนื่อยล้า

"เอเบล เด็มพ์ซี่ พวกนายก็กลับไปพักผ่อนที่ห้องเถอะ มีอะไรก็ตามหาฉันได้ตลอด... การเข้าพักในคฤหาสน์จะไม่มีอันตรายแน่นอน

เอเบล โอกาสในการทำลายเมล็ดพันธุ์ของนาย ฉันจะสร้างให้

ในช่วงเวลาสองสามวันนี้ พักผ่อนสะสมพลังให้ดี"

"อืม"

หลังจากแยกย้ายกลับห้อง

ฮั่นตงหายใจเข้าลึกๆ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม

"แผนขั้นแรกก็สำเร็จลุล่วง ปฏิกิริยาของหัวหน้าลูเซียสดีกว่าที่คาดไว้มาก... แม้จะน่าตกใจแต่ก็ไม่ถึงกับเป็นอันตราย ได้เข้าสู่ 'คฤหาสน์แดงเลือด' ในฐานะแขกผู้มีเกียรติ

ครั้งนี้ท่านเอิร์ลถึงกับนำโฉนดที่ดินของคฤหาสน์แดงเลือด ไปยังเขตภูเขาทางเหนือของนครศักดิ์สิทธิ์ จัดงานเลี้ยงแดงที่จัดขึ้นทุกๆ หลายปี ถึงขนาดแจกจดหมายเชิญจำนวนมากในนครศักดิ์สิทธิ์

จุดประสงค์น่าจะเล็งไปที่ 'มนุษย์'

แน่นอน สิ่งมีชีวิตจากบริเวณรอบๆ ก็อาจมาร่วมงานเลี้ยง... งานเลี้ยงขนาดใหญ่เช่นนี้ จุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไรกันแน่? ฉันต้องหาให้ได้ในช่วงสามวันก่อนงานเลี้ยงเริ่ม

โอ๊ย... ภาระหนักจริงๆ"

ในตอนนั้นเอง

ปลาหมึกสีชมพูที่ซ่อนอยู่ในร่างของฮั่นตงค่อยๆ มุดออกมา

แล้วเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์ของนีโค

นีโคยืนอยู่ที่หน้าต่าง ใช้ความสามารถในการมองเห็นในความมืดมองดูภาพอันงดงามของคฤหาสน์

ว้าว! ว้าว! ว้าว! ร้องออกมาสามครั้ง

นีโคสนใจสิ่งแปลกใหม่อย่างมาก คฤหาสน์อันยิ่งใหญ่เช่นนี้ทำให้ดวงตาของเธอเปล่งประกาย ถึงขั้นอยากจะพักอาศัยอยู่ที่นี่สักพัก

ของทุกอย่างในห้องต้องถูกหนวดเล็กๆ สีชมพูของเธอสัมผัสสักครั้ง

"นีโค เดี๋ยวเธอกลับไปพักในคุกดีกว่านะ?"

แต่นีโคทำเป็นไม่ได้ยิน

จิจ๊ะ... ร่างท่อนล่างเปลี่ยนเป็นปลาหมึกทั้งหมด กระโดดขึ้นไปเกาะติดเตียงนุ่มที่มีกลิ่นอายธรรมชาติ หลับตาแกล้งหลับ

แต่เพราะสัมผัสของวัสดุเตียงนุ่มนิ่มเกินไป ร่างท่อนล่างของนีโคจึงขยับไปมาไม่หยุด

เนื่องจากทำอะไรนีโคไม่ได้ ฮั่นตงจึงตัดสินใจไปอาบน้ำก่อน... ห้องรับรองแขกผู้มีเกียรติมีขนาดใหญ่ พรมก็นุ่มสบาย เดี๋ยวเขาจะหาที่ว่างสักที่นอนก็ได้

ในตอนที่ฮั่นตงกำลังจะลุกขึ้น

นีโคที่แกล้งทำเป็นหลับก็พลันกระโดดขึ้นมากอดฮั่นตงไว้

"กระหาย..."

พูดจบ ก็ยื่นลิ้นที่มีลักษณะเหมือนหนวดเข้าไปในปากของฮั่นตงอย่างชำนาญ เพื่อเติมน้ำ

------

ปล. กลับมาแล้วครับ หลายวันกว่าผู้แปลจะส่งเรื่องมาให้ สงสัยเรียนหนักไม่ค่อยว่าง ช่วงนี้ มาอ่านต่อกันเลย