บทที่ 27 ผมขอเสนอให้ปลดหลิวไห่จง

บทที่ 27 ผมขอเสนอให้ปลดหลิวไห่จง

เมื่ออี้จงไห่พูดจบ ทุกคนยกเว้นหลิวไห่จงต่างรู้สึกประหลาดใจ

คุณยายหูหนวกลืมตาขึ้น มองอี้จงไห่แวบหนึ่ง แล้วมองไปที่เย่หย่งซุ่น จากนั้นก็หลับตาลงอีกครั้ง

แม้แต่ไท้จู้ที่เกลียดเย่ชวนเข้าไปถึงกระดูกก็ยังงงงัน ไม่คิดว่าผู้ใหญ่คนที่หนึ่งจะคิดไล่ครอบครัวเย่ออกจากบ้านพัก

เย่ชวนดูเหมือนจะไม่แปลกใจ การกระทำของอี้จงไห่มีจุดประสงค์เดียว นั่นคือต้องการยึดบ้านของพวกเขา

ด้วยความสัมพันธ์ที่เขามีกับสำนักงานเขต ถ้าบ้านของครอบครัวเย่ว่างลง เขาแค่ไปพูดคุยสักหน่อย การขอเอาบ้านมาหรือซื้อในราคาถูกก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

"แปะๆ!" เย่ชวนปรบมือพลางพูดด้วยรอยยิ้มเยาะว่า: "ลุงใหญ่ช่างวางแผนเก่งจริงๆ เพื่อจะได้บ้านของครอบครัวผม ถึงกับคิดวิธีชั่วช้าแบบนี้ออกมา แต่ผมสงสัยอยู่อย่าง ลุงสองพยายามคิดอุบายอย่างหนัก แต่กลับทำให้คนอื่นได้ประโยชน์"

ตอนนี้หลิวไห่จงแสดงสีหน้าเข้าใจแล้ว อดรู้สึกโกรธไม่ได้

เมื่อกี้เขายังไม่ทันได้คิด นึกว่าที่อี้จงไห่จะไล่ครอบครัวเย่ออกจากบ้านพักเป็นเพราะชื่อเสียงของหมู่บ้านล้วนๆ ไม่นึกว่าจะหมายตาบ้านของเขา

บนใบหน้าของอี้จงไห่ปรากฏความไม่เป็นธรรมชาติขึ้นเล็กน้อย แต่ก็กลับสู่ภาวะปกติอย่างรวดเร็ว ยังคงพูดด้วยท่าทางผู้มีศีลธรรมว่า: "เย่ชวน นายอย่าพูดเหลวไหล การไล่ครอบครัวของพวกนายออกจากบ้านพัก เป็นเพราะชื่อเสียงของหมู่บ้าน และเพื่อความปลอดภัยของเพื่อนบ้านทุกคน!"

"อี้จงไห่ น่าแปลกที่คุณไม่มีลูก นี่มันกรรมตามสนองจริงๆ!" เย่ชวนเยาะเย้ย

"แก..." อี้จงไห่โกรธจัด ฉันพูดด้วยเหตุผล แกกลับมาเล่นสกปรกกับฉัน?

"ผมอะไร? ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของคุณจะหลอกใครได้? ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของศีลธรรมแต่ทำเรื่องต่ำช้า ช่างไม่รู้จักอาย!"

"เย่ชวน พูดจาให้มีความเคารพหน่อย ลุงใหญ่เป็นผู้อาวุโส ช่างไม่มีมารยาท!" ไอ้โง่จู้ มือขวาคนที่หนึ่งของอี้จงไห่เอ่ยขึ้น

"เผียะ!"

เย่ชวนยืนอยู่ข้างๆ ไอ้โง่จู้พอดี ไม่พูดพร่ำทำเพลง ตวัดแขนฟาดไปหนึ่งฉาดทันที

"ไอ้โง่จู้ ฉันพูดแกมายุ่งอะไรด้วย? ครั้งที่แล้วโดนตีไม่จำบ้างเหรอ?"

สวี่ต้าเหมา เฉียนเจี๋ยเฉิงและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ด้านหลังแทบจะปรบมือเชียร์ ฉาดนี้ทำในสิ่งที่พวกเขาอยากทำ

"มึงกล้าตีกู?" ไอ้โง่จู้เบิกตาโต ราวกับไม่อยากเชื่อ ไอ้หมอนี่ไม่เล่นตามกติกา ลงมือเลยเหรอ?

"เผียะ!" เสียงฉาดใสๆ ดังขึ้นในลานอีกครั้ง

"ต่อไปพูดกับฉันอย่าใช้คำหยาบ ไม่งั้นเจอทีตีที!" เย่ชวนพูดเสียงเย็น

"เย่ชวน ทำไมถึงตีคนพรรค์นี้?"

"ไอ้หนูเย่ แกจะทำอะไร?"

เสียงของอี้จงไห่และคุณยายหูหนวกดังขึ้นพร้อมกัน

หน้ากากถูกฉีกทิ้งแล้ว เย่ชวนไม่สนใจอีกต่อไป พูดกับคุณยายหูหนวกว่า: "คุณยาย แต่ก่อนผมคิดว่าคุณเป็นคนรู้ผิดชอบชั่วดี ตอนนี้ดูแล้วก็ไม่ได้เรื่อง อายุปูนนี้แล้วยังไปอยู่ในท้องหมาได้? นอกจากเข้าข้างไอ้โง่จู้แล้วคุณยังทำอะไรได้อีก? ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตายไปซะก็ดี จะได้ไม่เปลืองข้าวสาร!"

ทุกคนในลานตกตะลึง ไอ้หมอนี่เป็นบ้าไปแล้วหรือ? ถึงกับกล้าด่าคุณยายด้วย!

"เสี่ยวชวน!" เย่หย่งซุ่นขมวดคิ้วดุด้วยความโกรธ หลิวเยว่ก็มองลูกชายด้วยความเป็นห่วง

คุณยายหูหนวกดูเหมือนจะไม่เชื่อหูตัวเอง ลุกขึ้นยืนตัวสั่น ใช้ไม้เท้าชี้ไปที่เย่ชวนพูดว่า: "ไอ้หนูเย่ แกว่าอะไรนะ? วันนี้ข้าจะสั่งสอนแกแทนพ่อแม่แกเสียหน่อย!"

เย่ชวนแสดงรอยยิ้มเย้ยหยันพูดว่า: "คุณยาย คุณลองดูสิ ดูซิว่าผมกล้าตอบโต้หรือเปล่า?"

คุณยายหูหนวกชะงักการเคลื่อนไหว เมื่อเห็นแววตาดุร้ายของเย่ชวน ก็อดถอยหลังไม่ได้

"เย่ชวน ทำไมแกพูดกับคุณยายแบบนี้?" อี้จงไห่ก็ตกตะลึง แต่เขาเป็นผู้ดูแลหมู่บ้าน ยังไงก็ต้องจัดการ

"อี้จงไห่ เก็บหน้ากากจอมปลอมของคุณไปซะ!" เย่ชวนพูดด้วยสีหน้ารังเกียจ

เย่ชวนมองรอบๆ ที่ประชุม พบว่าทุกคนยังคงอยู่ในความตกตะลึง จึงเอ่ยขึ้นว่า

"หลิวไห่จง เรื่องจักรยานของพ่อผม คุณเป็นคนแจ้งความใช่ไหม?"

สีหน้าของหลิวไห่จงแวบผ่านความตื่นตระหนก แล้วก็แข็งขืนตอบว่า: "เย่ชวน ฉันไม่รู้เรื่องที่แกพูดเลย"

เย่ชวนหลอกถามว่า: "เลิกแกล้งทำไปเถอะ หัวหน้าแผนกหวี่เจ๋อยี่จากแผนกรักษาความปลอดภัยโรงหลอมเหล็กบอกผมแล้ว!"

หลิวไห่จงคิดว่าเขาพูดความจริง จึงทำท่าทางว่าทำเพื่อส่วนรวม พูดอย่างชอบธรรมว่า: "ในฐานะลุงสองของหมู่บ้าน ฉันมีหน้าที่และความรับผิดชอบที่ต้องจัดการเรื่องนี้ จักรยานของครอบครัวพวกแกมีที่มาไม่ชัดเจนจริงๆ ที่ฉันแจ้งความก็เพื่อรับผิดชอบต่อเพื่อนบ้านในหมู่บ้านเท่านั้น"

เย่ชวนพูดอย่างเยาะเย้ยว่า: "เรื่องยังไม่ทันสอบสวนให้กระจ่าง ก็รีบร้อนเรียกประชุมทั้งหมู่บ้าน สุดท้ายกลับทำให้คนอื่นได้ประโยชน์ ไอคิวของคุณช่างน่าใจหาย!"

"แก..." หลิวไห่จงถูกด่าจนพูดไม่ออกสักคำ

เย่ชวนไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายพูด ประกาศกับทุกคนว่า: "เพื่อนบ้านทุกท่าน จริงๆ แล้วเรื่องนี้สอบสวนเสร็จแล้ว เพียงแต่โรงหลอมเหล็กยังไม่ทันประกาศผล จักรยานที่พ่อผมขี่มีที่มาชัดเจน เอกสารครบถ้วน ขอทุกท่านอย่าหลงเชื่อคำยุยงของอี้จงไห่และหลิวไห่จง ผลการสอบสวนพรุ่งนี้แผนกรักษาความปลอดภัยโรงหลอมเหล็กจะประกาศ!"

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ก็เชื่อไปเจ็ดแปดส่วนแล้ว พรุ่งนี้ก็จะรู้ผล เย่ชวนไม่จำเป็นต้องโกหกในเรื่องแบบนี้ ยังไงก็แค่รออีกวันเดียวเท่านั้น

อี้จงไห่และหลิวไห่จงต่างรู้สึกตื่นตระหนก ถ้าผลการสอบสวนพิสูจน์ว่าจักรยานมีที่มาชัดเจน การกระทำของพวกเขาวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับตัวตลก

เย่ชวนพูดต่อ: "หลิวไห่จงในฐานะผู้ดูแลหมู่บ้าน แจ้งความเพื่อนบ้านโดยที่ยังไม่ได้สอบสวนหาหลักฐาน การกระทำนี้สร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงของครอบครัวเรา! ผู้ดูแลหมู่บ้านเป็นตำแหน่งที่สำนักงานเขตเลือกมาเพื่อรับใช้เพื่อนบ้าน ไม่ใช่มาทำตัวเป็นเจ้าขุนมูลนาย! ผมคิดว่าเขาไม่เหมาะที่จะดำรงตำแหน่งผู้ดูแลหมู่บ้านอีกต่อไป จึงขอเสนอให้ปลดเขาออกจากตำแหน่ง!"