บทที่ 25 : ตามที่ต้องการ
ไม่นานนักเพียงห้าหรือหกนาทีประตูปราสาทก็เปิดออกช้าๆ พร้อมเสียง "คลิก" เผยให้เห็นทางเข้าให้ทั้งสองคน
"เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าไม่ยาก" ปิเอโตรพูดด้วยความตื่นเต้น พลางโบกมือก่อนหันกลับมามองอเล็กซ์เหมือนขอคำชม
"ทำได้ดีมาก ตอนนี้ไปต่อเถอะ อีกไม่นานสงครามก็คงมาถึงที่นี่" อเล็กซ์พยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงชื่นชมปิเอโตร ก่อนก้าวเข้าไปด้านใน
ภายในปราสาทเป็นไปตามที่อเล็กซ์จินตนาการไว้เกือบทุกอย่าง นอกจากรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แล้ว มันดูคล้ายปราสาทในภาพยนตร์จากชีวิตก่อนของเขา เกือบทุกปราสาทในยุโรปดูเหมือนจะมีสไตล์การตกแต่งที่คล้ายคลึงกัน
อย่างไรก็ตาม อเล็กซ์ไม่ค่อยรู้เรื่องความแตกต่างในสไตล์การออกแบบตกแต่งภายใน หรืออิทธิพลทางวัฒนธรรมเฉพาะของปราสาทจากแต่ละประเทศ เขาไม่ได้ศึกษาเรื่องนี้ จึงทำได้เพียงชื่นชมในใจว่า "หรูหรา...น่าทึ่งจริงๆ!"
ปราสาทดูเหมือนจะถูกทิ้งร้างมานาน มันเต็มไปด้วยฝุ่นและข้าวของที่วางไม่เป็นระเบียบ เคาน์เตอร์ที่เคยประดับด้วยต้นไม้เหลือเพียงซากพืชแห้งที่ปกคลุมด้วยฝุ่น ภาพวาดเก่าๆ บนผนังถูกปกคลุมด้วยใยแมงมุม แม้แต่ประธานาธิบดี X เองก็ดูเหมือนจะไม่ได้กลับมาที่นี่นานแล้ว
"ของถูกซ่อนไว้ที่ไหน?" อเล็กซ์มองไปรอบๆ ทางเดินที่เต็มไปด้วยแจกันขนาดยักษ์ที่เรียงรายเหมือนของตกแต่ง แต่ละใบสูงกว่าคนเสียอีก
"ทุกอย่างซ่อนอยู่ที่ใต้ดินของปราสาท เดิมทีมันเคยเป็นห้องเก็บไวน์ แต่ประธานาธิบดี X เปลี่ยนให้เป็นห้องเก็บสมบัติขนาดใหญ่ ข่าวดีคือแทบไม่มีสิ่งกีดขวางที่นั่น บางทีประธานาธิบดี X อาจจะมั่นใจเกินไป จึงไม่ได้ตั้งระบบป้องกันอะไรไว้ แน่นอน นั่นเป็นประสบการณ์ของฉันในตอนนั้นนะ แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่แน่ใจแล้ว" ปิเอโตรอธิบาย
"เดี๋ยวเราก็จะได้รู้เอง" อเล็กซ์พูด ทั้งสองเดินไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดพัก ปิเอโตรนำทางพวกเขาไปตามทางเดิน
อเล็กซ์รู้สึกปนเประหว่างความตื่นเต้นและกังวล เขาตื่นเต้นที่ในที่สุดเขาอาจจะได้ออกจากโลกที่ถูกสาปแห่งนี้ แต่ในขณะเดียวกันก็กลัวว่าตัวควบคุมเวลาจะใช้การไม่ได้ หรืออาจพัง หากเป็นเช่นนั้น เขาอาจติดอยู่ที่นี่ตลอดไป
ด้วยความคิดนี้ อเล็กซ์ไม่มีความสนใจที่จะชื่นชมความงามของปราสาทอีกแล้ว หากสถานการณ์แตกต่างออกไป เขาอาจจะสำรวจมันอย่างละเอียดและเก็บของมีค่าไปบ้าง
เดินผ่านทางเดินมืดและเย็นยะเยือก ทั้งสองมาถึงลิฟต์ในปราสาท ปิเอโตรซึ่งคุ้นเคยกับการควบคุม กดสวิตช์เปิดประตูลิฟต์ ประตูลิฟต์ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ
"หวังว่าจะไม่มีกับดักนะ" อเล็กซ์พูด ขณะเตรียมตัวให้พร้อม ตอนนี้ชุดเกราะไอรอนแมนของเขาถูกทำลายโดยประธานาธิบดี X ไปแล้ว เขาจึงต้องพึ่งพาปืนพกที่เขาพกติดตัวเท่านั้น
"ไม่น่าจะมีกับดักหรอก แต่ถ้ามี ฉันจะปกป้องนายด้วยชีวิต" ปิเอโตรพูดพร้อมยกนิ้วโป้งให้กำลังใจ แม้ว่าสภาพร่างกายตอนนี้จะไม่ได้ทำให้อเล็กซ์มั่นใจในคำพูดของเขาเท่าไหร่นัก
ลิฟต์เริ่มเคลื่อนตัวลงไปยังชั้นล่างสุด ทั้งสองต่างเงียบขรึม เตรียมพร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์
ติ๊ง! ไฟสัญญาณเปลี่ยนเป็นสีเขียว ประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นทางเดินยาวที่ทอดไปข้างหน้า
เมื่อพวกเขาก้าวออกมา ไฟในทางเดินค่อยๆ สว่างขึ้นทีละส่วน ไล่จากใกล้ไปไกล จนกระทั่งทั้งทางเดินสว่างไสว
อเล็กซ์และปิเอโตรมองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไร พวกเขายังคงระมัดระวังตัวและเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ ทางเดินนั้นทำจากโลหะเรียบลื่น วัสดุที่อเล็กซ์ไม่สามารถระบุได้ มันดูทันสมัยเกินยุค คล้ายกับห้องนิรภัยของธนาคาร
"น่าทึ่งใช่ไหม? ครั้งแรกที่ฉันมา ฉันตกใจจนคิดว่าตัวเองเข้ามาในยานอวกาศของเอเลี่ยน" ปิเอโตรพูด ขณะขับรถเข็นนำหน้า
"ก็ไม่เลวนะ" อเล็กซ์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ หลังจากผ่านประสบการณ์มามาก เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรมากนัก บรรยากาศที่นี่ทำให้เขานึกถึงฐานลับของเหล่ามิวแทนต์ในภาพยนตร์ X-Men
เมื่อเลี้ยวตรงมุมทางเดิน พวกเขาเห็นประตูโลหะขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนประตูห้องนิรภัยธนาคาร พร้อมสัญลักษณ์ 'X' ขนาดใหญ่บนบานประตู
"นี่แหละที่หมาย" ปิเอโตรพูดพร้อมหยุดรถเข็นที่แผงควบคุมประตู ซึ่งสามารถปลดล็อกได้ด้วยรหัสผ่าน ลายนิ้วมือ หรือการสแกนม่านตา
ครั้งนี้ ปิเอโตรใช้เวลาน้อยกว่าเดิม เพียงสิบวินาที เสียงโลหะบดขยี้กันก็ดังขึ้น และประตูเริ่มเปิดออกช้าๆ
ภายในคือ ฐานลับของ X-Men แต่ในโลกนี้ มันถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นห้องเก็บสมบัติส่วนตัวของ ประธานาธิบดี X ซึ่งเต็มไปด้วยของสะสมล้ำค่า ของแต่ละชิ้นล้วนมีค่ามหาศาลในตลาดมืด
นอกจากสิ่งที่ไร้ประโยชน์สำหรับเขา เช่น ดาร์คโฮลด์ และ คัมภีร์แห่งวิชานติ อเล็กซ์ยังเห็น โล่ของกัปตันอเมริกา ที่มีสัญลักษณ์ดาวหกแฉก หมวกของไอรอนแมน คันธนูและลูกธนูของฮอว์คอาย ชุดแอนต์แมนที่ยังสร้างไม่เสร็จ ของแฮงค์ พิม และแม้แต่ ค้อนของธอร์
ในโลกนี้มี ธอร์ สองคนที่อ้างตัวเป็นธอร์คนจริง คนหนึ่งเคยเข้าร่วมทีมอเวนเจอร์ส พร้อมค้อนที่อ้างว่าทำลายไม่ได้ แต่เขาถูกขีปนาวุธแพทริออตสังหาร ค้อนที่เก็บไว้ที่นี่พิสูจน์ได้ว่ามันคือของปลอมที่ใครก็ยกได้
ส่วนธอร์อีกคนตั้งลัทธิธอร์ขึ้นมา แต่ถูกเจ้าหน้าที่รัฐประหารชีวิตต่อสาธารณะ
"อเล็กซ์! นี่ไง สิ่งที่นายตามหาอยู่" ปิเอโตรเรียกจากตู้เก็บของใกล้ๆ ขณะที่อเล็กซ์กำลังสำรวจของสะสม
เมื่อได้ยินเช่นนั้น อเล็กซ์ละสายตาจากของอื่นๆ และเดินไปหาปิเอโตร เขามองตามมือของปิเอโตรไป และเห็นอุปกรณ์ขนาดเท่าแท็บเล็ต ด้านหลังมีสัญลักษณ์ นาฬิกาสีส้ม ที่เขาจำได้ดีจากความทรงจำเกี่ยวกับ Miss Minutes
"นี่แหละ!" ดวงตาของอเล็กซ์สว่างวาบ เขาหยิบอุปกรณ์ควบคุมเวลาอย่างรวดเร็วและเริ่มแตะหน้าจอ
เมื่อปลายนิ้วของเขาสัมผัส อุปกรณ์นั้นสว่างขึ้น บนหน้าจอปรากฏภาพแอนิเมชันของ Miss Minutes แต่ไม่เหมือนกับที่เขาเคยเห็น ดวงตาของเธอค่อยๆ เปิดขึ้น และหันมาจ้องที่อเล็กซ์ สายตานั้นเย็นชาและน่ากลัวจนทำให้เขารู้สึกขนลุก
"&…%& ล้มเหลว ((&( ข้อผิดพลาด%#…" Miss Minutes ขยับปาก เปล่งเสียงแปลกประหลาดเหมือนคลื่นวิทยุเสีย หรือภาษาจากดาวอื่น
"Miss Minutes พาเราหนีจากที่นี่" อเล็กซ์พูดเสียงเข้ม รู้สึกกดดัน หากอุปกรณ์นี้เสียจริง ความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า
ทันทีที่เขาพูด เสียงประหลาดก็เงียบลง ดวงตาของ Miss Minutes ดูเหมือนแสดงอารมณ์ได้ แม้เธอจะเป็นเพียงตัวละครแอนิเมชัน
"คุณ...รู้จักฉันไหม?" เสียงของเธอฟังเข้าใจได้ ไม่ใช่ภาษาปกติ แต่เหมือนคลื่นเสียงชีวภาพที่ทุกชีวิตสามารถเข้าใจ
"ใช่ ฉันรู้จักคุณ พาฉันออกไปจากที่นี่เถอะ" อเล็กซ์ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาจับอุปกรณ์ควบคุมเวลาไว้แน่น Miss Minutes จ้องอเล็กซ์นิ่ง เหมือนกำลังประมวลผลคำพูดของเขา หรืออาจประมวลผลข้อมูลช้าเกินไป
"ฉันรู้ว่าคุณเปิดพอร์ทัลเวลาได้ รีบพาเราออกจากโลกนี้เดี๋ยวนี้" อเล็กซ์เร่งเร้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกดดัน
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุด Miss Minutes ก็ขยับ เธอยิ้มอย่างแข็งทื่อ หากนั่นเรียกว่ายิ้มได้ ทันใดนั้น กำแพงพลังสีม่วง ก็ขยายตัวอย่างรวดเร็วจากใต้เท้าของอเล็กซ์และปิเอโตร
"ตามที่คุณต้องการ"
...
