บทที่ 241 สมบัติเซียนอันสูงสุด! มองทะลุทุกสรรพสิ่ง
ทันทีที่ประสานสายตากับเฉินมู่ วิญญาณเฒ่ารู้สึกเหมือนถูกกดดันราวกับตกอยู่ในขุมนรกเย็นยะเยือก เขาพยายามปลอบตัวเอง “ข้าเป็นผู้สร้างโลกนี้ เขาจะล่วงเกินข้าได้อย่างไร? เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น” แต่ยังไม่ทันได้สรุปข้อสันนิษฐาน เขากลับไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีมิติเล็กๆ เปิดขึ้นด้านหลัง มือข้างหนึ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
