บทที่ 217 : ตั๊กแตนในทะเล
วันต่อมา ท้องฟ้าดูแย่ลงกว่าเดิม ตั้งแต่ตื่นเช้ามาก็เห็นแต่ความมืดครึ้ม และมีฝนพรำตกลงมาไม่หยุด เย่เหย่าตงมองดูผิวน้ำทะเลจนอดขมวดคิ้วไม่ได้ แม้ลมจะไม่แรงเท่าสองวันก่อน แต่คลื่นก็ยังคงมีอยู่ เบ็ด 1,000 ตัวของเขายังอยู่กลางทะเล ไม่รู้ว่าทุ่นลอยจะถูกคลื่นซัดหายไปหรือเปล่า น่าปวดหัวจริง ๆ แถมลอบดักปลายัง...
