บทที่ 17 : สมมติฐานที่น่าสะพรึง

"เร็วเข้า ยิงเลย!"

เหล่าทหารอยู่ในภาวะตึงเครียดถึงขีดสุด ความกลัวต่อเหล่าสัตว์ประหลาดทำให้พวกเขาหวาดระแวงกับทุกเสียง การที่ไฟดับกะทันหันยิ่งทำลายสติที่เหลืออยู่ของพวกเขา

ในความมืดมิดที่มาอย่างฉับพลัน ทหารเริ่มยิงกราดไปทุกทิศทาง ไม่สนใจเลยว่ากระสุนจะโดนพวกเดียวกันเองหรือไม่ แสงวาบจากปากกระบอกปืนกลายเป็นสิ่งเดียวที่ให้ความรู้สึกปลอดภัย

ต่างจากทหาร มิวแทนต์ที่กลายเป็นสัตว์ร้ายส่วนใหญ่มี การมองเห็นในที่มืด สำหรับพวกเขา ความมืดที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงชั่วครู่ ดวงตาของพวกเขาปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว และพวกเขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งรอบตัวได้ชัดเจน

ไม่นาน ระบบไฟสำรองก็เปิดไฟฉุกเฉินขึ้นมา ทางเดินที่เคยมืดสนิทเริ่มมีแสงสลัวๆ ส่องไปทั่ว แต่แสงที่อ่อนนี้ไม่เพียงพอสำหรับเหล่าทหารที่กำลังตกใจ

แต่มันสายเกินไปแล้ว

หนึ่งในทหารที่อยู่แนวหน้าเพิ่งมองเห็นได้ทันเวลา ก่อนที่เขาจะเห็นเงาใหญ่พุ่งเข้ามาหาเขา ในเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ถูกพลังอันมหาศาลกดทับ และด้วยกรงเล็บที่เฉียบคมของสัตว์ร้าย เขาสูญเสียลมหายใจในทันที

"พวกมันบุกมาแล้ว!"

"ยิง! ยิงพวกมัน!"

"ฉันไม่อยากตาย ได้โปรด หยุดที!"

"ฆ่ามัน ฆ่ามัน...อ๊ากกกก!!!"

อเล็กซ์ซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งของชั้นสอง รู้ดีว่าแผนของเขาประสบความสำเร็จ ปิเอโตรได้ทำลายระบบจ่ายพลังงานแล้ว

จากระยะไกล อเล็กซ์มองดูฉากที่เหมือนหนังสยองขวัญ แม้แสงสลัวจะส่งผลต่อการมองเห็นของเขา แต่เขายังคงมองเห็น แสงวาบจากปากกระบอกปืน ใกล้ประตูชั้นแรก

พร้อมกับแสงเหล่านั้นคือเสียงกระสุนปืนที่ถูกยิงออกมา เสียงโลหะกระทบกัน และเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองของการต่อสู้

ฉากน่าสะพรึงนี้ทำให้อเล็กซ์ไม่กล้าเข้าใกล้มากกว่านี้

แทนที่จะสนใจแนวหน้า อเล็กซ์เดินไปเปิดเซลล์ใกล้ๆ อย่างไม่รีบร้อนภายในเซลล์นั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ในมุมห้อง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะมองอเล็กซ์

"อย่า...อย่าฆ่าผม!" เด็กหนุ่มกรีดร้องพยายามเบียดตัวเองให้ลึกเข้าไปในมุมห้อง

"นายชื่ออะไร?" อเล็กซ์ถามเสียงเย็นชา น้ำเสียงไร้อารมณ์

เด็กหนุ่มก้มหน้าลง ไม่กล้ามองหน้าอเล็กซ์ตรงๆ แต่จ้องไปที่รองเท้าของอเล็กซ์ซึ่งเปื้อนเลือดแทน ก่อนจะพูดตะกุกตะกัก "ผม...ผมชื่อจอห์น จอห์น พราวด์สตาร์"

อเล็กซ์จ้องเขาอยู่ครู่หนึ่ง พยายามนึกชื่อ "จอห์น" จากคอมิกส์ เขาจำไม่ได้ว่ามีตัวละครชื่อแบบนี้ แต่ก็ไม่สำคัญ เขาคิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้อาจเป็นเพียงตัวประกอบที่ไม่เคยปรากฏในคอมิกส์

"ฉันมีงานให้นายทำ" อเล็กซ์พูดพลางยื่นกุญแจให้กับจอห์น "เอากุญแจนี่ไปปลดล็อกเซลล์อื่นๆ พลังงานไฟฟ้าถูกทำลายแล้ว กำแพงไฟฟ้าถูกปิด ตอนนี้ทุกคนสามารถหลบหนีได้"

อเล็กซ์โยนกุญแจลงตรงหน้าจอห์น เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยา อเล็กซ์หยิบปืนขึ้นมาเล็ง "บางทีฉันอาจพูดไม่ชัดเจน นายมีสองทางเลือก เอากุญแจไปปลดล็อกตามที่ฉันบอก หรือฉันยิงนายตอนนี้เลย"

"ผมจะทำ ผมจะทำ!" จอห์นพุ่งตัวไปคว้ากุญแจทันที "อย่าฆ่าผม ผมจะทำเดี๋ยวนี้เลย"

เมื่อเห็นว่าจอห์นยอมทำตาม อเล็กซ์ก็ถอยไปยืนข้างๆ จอห์นทำงานได้อย่างรวดเร็วด้วยพลังความเร็วและความแข็งแกร่งที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไป เขาสามารถปลดล็อกเซลล์ได้เร็วกว่าอเล็กซ์มาก

เมื่อภาระหน้าที่ในการปลดล็อกเซลล์ถูกส่งต่อไป อเล็กซ์รู้สึกโล่งใจ การปลดล็อกเซลล์ในความมืดเป็นงานที่ทรมานสำหรับเขา

ในขณะเดียวกัน การต่อสู้ที่แนวหน้าก็สิ้นสุดลง ทหารทุกคนถูกสังหาร ความมืดเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับเหล่าสัตว์ร้ายในการล่า ไนท์ครอว์เลอร์ใช้การวาร์ปในแต่ละครั้งสังหารทหารราวกับเป็นยมทูตแห่งความตาย

เมื่อเหล่ามิวแทนต์เหล่านี้ได้ลิ้มรสการล่า หรืออาจจะเป็นความกระหายที่จะหลุดพ้นจากการถูกจองจำ พวกเขารีบมุ่งหน้าไปยังชั้นแรกโดยไม่ลังเล

อเล็กซ์เดินตามพวกเขาอย่างเงียบๆ ทหารที่อยู่ในคุกเป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อยเท่านั้น อเล็กซ์ต้องการให้มิวแทนต์เหล่านี้จัดการกับทหารภายนอก ทหารไม่อาจนิ่งเฉยต่อการหลบหนีของมิวแทนต์ พวกเขาอาจไม่สามารถจับปิเอโตรได้ แต่พวกเขาสามารถขวางทางสัตว์ร้ายที่คลุ้มคลั่งได้

เมื่อมาถึงชั้นแรก อเล็กซ์พบว่ามันเกือบจะว่างเปล่า นักโทษส่วนใหญ่หลบหนีไปในความโกลาหลแล้ว เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังอยู่ในเซลล์ เช่น ไซคลอปส์ที่ตาบอดในตอนนี้

มิวแทนต์ที่พุ่งออกไปเผชิญหน้ากับกระสุนและปืนใหญ่ ในฐานนี้อาวุธมีมากมาย ทหารนับพันยืนเตรียมพร้อมพยายามกำจัดมิวแทนต์ในที่เกิดเหตุ อย่างไรก็ตาม ในหมู่นักโทษมิวแทนต์ มีสองคนที่มีความสามารถในการวาร์ปเหมือนไนท์ครอว์เลอร์ ทำให้อาวุธปืนและปืนใหญ่ไร้ประโยชน์

ทหารตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ามิวแทนต์เหล่านี้แข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้ โดยเฉพาะเมื่อชายชราผู้หนึ่งที่มีพลังจิตสามารถพลิกรถถังได้ สนามรบเข้าสู่ความโกลาหล เสียงดังสนั่นไปทั่วทุกมุม

อเล็กซ์พยายามซ่อนตัวอยู่ในเงามืด พยายามไม่ดึงดูดความสนใจ แผนของเขาประสบความสำเร็จแล้ว และถึงเวลาที่เขาจะต้องออกจากที่นี่

แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเจ้าหน้าที่สื่อสารก็ดึงดูดความสนใจของเขา

"รายงาน! เราต้องการกำลังเสริม มีนักลอบสังหารปล่อยนักโทษมิวแทนต์ส่วนใหญ่ พวกมันทำลายรูปขบวนของเรา เราต้องการหน่วยสนับสนุน!"

คำว่า ‘นักลอบสังหาร’ ทำให้อเล็กซ์หยุดชะงัก

แผนของเขาคือปล่อยนักโทษ เขาไม่ได้สนใจว่าพวกเขาจะเรียกเขาว่าอะไร แต่คำว่า "นักลอบสังหาร" ทำให้เขาฉุกคิดขึ้นมาได้

นักลอบสังหารมักจะมีเป้าหมาย เป้าหมายที่สำคัญมากพอที่ต้องการการลอบสังหาร

หากมีนักลอบสังหารที่นี่ ก็หมายความว่าต้องมีเป้าหมายสำคัญอยู่ในสถานที่นี้

ตอนแรก อเล็กซ์คิดว่าทหารอาจหมายถึงฟิสก์ แต่ฟิสก์เป็นเพียงผู้คุมคุก เขาไม่มีตำแหน่งสูงพอที่จะสั่งการกองทัพได้ และยิ่งไปกว่านั้น ฟิสก์ก็ตายไปแล้ว

คำตอบเดียวที่เป็นไปได้คือ...

อเล็กซ์นึกถึงการก่อสร้างคุกมิวแทนต์ที่เป็นความลับอย่างเข้มงวด รวมถึงการหายตัวไปของประธานาธิบดี X เป็นเวลานาน

ดวงตาของอเล็กซ์เบิกกว้างด้วยความตระหนัก

ประธานาธิบดี X อยู่ที่นี่!