บทที่ 165: ภารกิจพิเศษจากระบบ!
บทที่ 165: ภารกิจพิเศษจากระบบ!
“รถไฟจะออกอีกสิบนาที ทุกคนรีบขึ้นรถด้วย!”
เวลาพักครึ่งชั่วโมงใกล้จะหมดลง ทุกคนจึงต้องทยอยกลับไปยังตู้โดยสารของตัวเอง
หลี่ไค่บิดขี้เกียจแล้วพูดขึ้น “อากาศบนรถไฟสดชื่นขึ้นเยอะเลยนะ หลังจากที่ไม่มีไอ้คนทรยศหลินเยว่คอยสูดอากาศอยู่บนรถไฟ!”
หลินเยว่ที่เส้นเอ็นมือและเท้าขาด กลายเป็นคนพิการ ได้ถูกทิ้งไว้ที่สถานีก่อนหน้าให้เผชิญชะตากรรมตามยถากรรมไป
ยิ่งไปกว่านั้น ฉินเยี่ยนหรันยังประกาศความผิดทั้งหมดของหลินเยว่ที่เคยทำไว้ในกิลด์ลงบนอินเทอร์เน็ตอีกด้วย…ดังนั้นมันย่อมไม่มีกิลด์ปรมาจารย์อสูรที่ไหนรับคนไร้คุณธรรมแบบนี้เข้ากิลด์แน่นอน
“หลี่ไค่ สถานีต่อไปคือหุบเหวกกระดูกขาว มันจะมีอสูรสายอันเดดปรากฏตัวออกมาเป็นจำนวนมาก…อย่าประมาทเชียวล่ะ”
“หัวหน้าฉิน พวกเราเป็นผู้คุ้มกันมืออาชีพนะครับ ทุกครั้งที่คุ้มกันขบวนรถไฟหมายเลข 13 ก็ผ่านไปได้ด้วยดีทุกครั้ง…ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ”
ฉินเยี่ยนหรันหรี่ตาลง ออร่าของเธอเริ่มแสดงอำนาจในฐานะหัวหน้าทีมออกมา
“อย่าลืมสิ ครั้งนี้มีนักเรียนจากวิทยาลัยชิงหลงเดินทางมาด้วย พวกเขายังเด็ก ยังไม่เคยเจออสูรสายอันเดดมาก่อน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, หลี่ไค่ก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที
“หัวหน้าฉิน ที่คุณเป็นห่วงขนาดนี้เนี่ย เป็นห่วงนักเรียนทั้งหมด หรือว่าเป็นห่วงแค่เซียวซิงหยูคนเดียวกันแน่ครับ?”
“แกหาเรื่องตายเหรอ!” ฉินเยี่ยนหรันหน้าแดงก่ำเเล้วเเสร้งทำเป็นโกรธอย่างมาก
“โอ้…ผมผิดไปแล้วครับ! ผมจะไปประจำการที่ตู้ท้ายสุดเดี๋ยวนี้แหละ!”
เเต่จริงๆแล้วฉินเยี่ยนหรันก็เป็นห่วงแค่เซียวซิงหยูเท่านั้นจริงๆ
……
ภายในตู้โดยสารหมายเลข 15
อู๋เซิงโหย่วและซ่งหู่กำลังแอบกินมื้อดึก คนหนึ่งกำลังแทะน่องไก่ ส่วนอีกคนกำลังซดบะหมี่กึ่งอย่างเอร็ดอร่อย
“ซิงหยู วิชาแพทย์ของนายสุดยอดมาก! แค่ขวดยาสีเขียวขวดเดียว ก็ตบหน้าไอ้หลินเยว่จนหน้าหงายไปเลย!”
“ซ่งหู่…แกก็เว่อมากเกินไป แค่หลินเยว่กระจอกๆ มีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับซิงหยูของพวกเรา”
“พอได้แล้วทั้งสองคน เลิกอวยฉันได้แล้ว เส้นทางต่อไปนี้คือหุบเหวกระดูกขาว…พวกเราจะต้องเจอกับอสูรสายอันเดดจำนวนมาก”
เมื่อได้ยินคำว่าอสูรสายอันเดด อู๋เซิงโหย่วและซ่งหู่ก็ใบหน้าซีดเผือดด้วยความกลัวทันที
“อสูรสายอันเดดเนี่ยน่ะ พวกมันเหมือนผีชัดๆ…แค่คิดก็ขนลุกแล้ว”
“อสูรสายอันเดดไม่รู้สึกเจ็บ แถมกระดูกมันยังงอกใหม่ได้ด้วย…ไม่มีทางฆ่าพวกมันง่ายๆได้เลย!”
อู๋เซิงโหย่วหยิบมือถือออกมา เเล้วเปิดเว็บไซต์ลับอย่างรวดเร็ว
“อู๋เซิงโหย่ว นายทำอะไรน่ะ?”
“ตอนนี้ฉันกลัวมาก ขอดูสาวๆให้ใจเย็นลงหน่อยนะ” อู๋เซิงโหย่วตอบอย่างจริงจัง
“บ้าไปแล้ว! เวลาแบบนี้ยังมีอารมณ์ดูสาวๆอีกเหรอ…แกมันเกินเยียวยาไปแล้ว”
ห้านาทีต่อมา
“อู๋เซิงโหย่ว เปลี่ยนเป็นหมวดฝรั่งได้ไหม?”
“ไม่เอา ฉันชอบหมวดแม่ม่าย”
ฉากนี้ทำให้เซียวซิงหยูหน้ากระตุกทันที
“เพื่อนของฉันสองคน คนหนึ่งก็เพี้ยนอีกคนหนึ่งก็ไม่น้อยหน้า”
“ซิงหยู มาดูด้วยกันสิ!”
“ขอบใจ แต่ฉันไม่สนของเเบบนั้นหรอก”
…..
ณ เวลาเที่ยงคืน
รถไฟได้แล่นเข้าสู่ความมืดมิด เเละเบื้องหน้าคือหุบเหวลึกที่มองไม่เห็นก้น
รอบๆหุบเหวเต็มไปด้วยกองกระดูกสีขาวโพลน และมีแสงสีเขียววูบวาบอยู่เหนือกองกระดูก
นี่คือหุบเหวกกระดูกขาว สถานที่ที่เต็มไปด้วยอสูรสายอันเดดจำนวนมาก
ระดับความอันตรายของเส้นทางนี้สูงกว่าหุบเขาห้าพิษมาก
เบื้องหน้ามีสะพานขนาดใหญ่ทอดข้ามหุบเหวกกระดูกขาว เเละรถไฟกำลังจะแล่นเข้าสู่สะพาน
ทันใดนั้น เสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ประกาศ เส้นทางข้างหน้าคือหุบเหวกกระดูกขาว รถไฟจะถูกอสูรสายอันเดดโจมตี…ทุกคนโปรดเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้!”
ขบวนรถไฟเคลื่อนที่ผ่านหุบเหวกกระดูกขาวด้วยความเร็วสูง
ทุกคนในตู้โดยสารต่างเตรียมพร้อมรับสถานการณ์ฉุกเฉิน
โดยเฉพาะเหล่านักเรียนที่ยังอ่อนประสบการณ์ ทุกคนล้วนมีสีหน้าหวาดกลัวและตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด
“ตอนนี้เราอยู่เหนือหุบเหวกกระดูกขาว…ฉันขาอ่อนไปหมดแล้ว”
“เหมือนกัน ตอนนั้ฉันกลัวจนจะฉี่ราดอยู่แล้ว แค่คิดถึงอสูรสายอันเดดหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวพวกนั้น กระเพาะปัสสาวะของฉันก็แทบจะระเบิดอยู่เเล้ว”
“เฮ้…เจ้าจางเว่ยไปไหนแล้ว?”
“จางเว่ยฉี่ราดไปแล้ว หมอนั่นกำลังไปเปลี่ยนกางเกงในห้องน้ำ”
ปฏิกิริยาของนักเรียนเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าหุบเหวกกระดูกขาวนั้นน่ากลัวมากขนาดไหน
…..
ห้านาทีผ่านไป
ในช่วงห้านาทีนี้ ทุกคนนั่งตัวตรง ตั้งใจฟังเสียงรอบข้าง ไม่กล้าผ่อนคลายสมาธิเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่สุดท้าย มันก็ยังไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
หุบเหวกกระดูกขาวภายนอกหน้าต่างรถไฟที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิด มีเพียงความเงียบสงัดและว่างเปล่า
“หุบเหวกกระดูกขาวนี่มันของปลอมรึเปล่า? ทำไมไม่มีอสูรสายอันเดดโผล่มาเลย?”
“ฉันสงสัยว่านี่มันภาพลวงตา ไม่งั้นมันคงไม่เงียบขนาดนี้หรอก”
“หัวหน้าฉิน นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ?”
ณ เวลานี้…ความหวาดกลัวบนใบหน้าของทุกคนเริ่มเปลี่ยนเป็นความสงสัย
ฉินเยี่ยนหรันก็ขมวดคิ้ว เธอมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความฉงนเช่นกัน
“แปลกจัง ทำไมถึงไม่มีอสูรสายอันเดดโผล่มาเลย…”
ทันใดนั้น เซียวซิงหยูก็เดินมาหาฉินเยี่ยนหรัน
“พี่เยี่ยนหรัน ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้างครับ?”
“เซียวหยู จากประสบการณ์ที่ฉันเคยคุ้มกันขบวนรถไฟหมายเลข 13 มา…เส้นทางหุบเหวกกระดูกขาวจะต้องมีอสูรสายอันเดดออกมาโจมตีรถไฟ 100%”
ฉินเยี่ยนหรันกัดริมฝีปาก เเล้วครุ่นคิด
“สถานการณ์ตอนนี้…มันแปลกประหลาดมาก!”
เเละเมื่อเวลาผ่านไปอีกห้านาที
รถไฟก็แล่นผ่านสะพานเข้าสู่เขตปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ
เซียวซิงหยูเปิดหน้าต่าง ยื่นหน้าออกไปมองด้านหลัง…ภาพของหุบเหวกกระดูกขาวค่อยๆห่างออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งลับหายไปในที่สุด
หลี่ไค่ขยี้ก้นบุหรี่ พลางขมวดคิ้วด้วยความกังวล
“ไม่ว่าฉันจะคิดยังไง เเต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าทำไมในหุบเหวกกระดูกขาวถึงไม่มีอสูรโผล่มาเลย!”
คนอื่นๆต่างก็เห็นด้วยกับคำพูดของหลี่ไค่
“ขบวนรถไฟหมายเลข 13 แล่นผ่านหุบเหวกกระดูกขาวไปได้อย่างปลอดภัย ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี่คงเป็นเรื่องตลกขบขันน่าดู”
“นี่มันแปลกจริงๆ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล”
“หรือว่าอสูรสายอันเดดมันต้องจำศีลด้วย?”
ทุกคนต่างพูดคุยกันถึงเรื่องนี้อย่างไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่
ฉินเยี่ยนหรันถอนหายใจ เเล้วตะโกนบอกทุกคน
“ถึงเรื่องนี้จะแปลก แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี….เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก แล้วก็ถึงเมืองหวงหยานได้เร็วขึ้นด้วย”
“หัวหน้าฉินพูดถูก ไม่มีปัญหาย่อมดีกว่ามีปัญหา…ในเมื่อหุบเหวกกระดูกขาวไม่มีอสูรมาซุ่มโจมตี ก็ถือว่าโชคดีแล้ว”
“ใช่ๆ…ก่อนฟ้าสาง ทุกคนพักผ่อนได้เต็มที่เลย!”
ทุกคนไม่ได้ใส่ใจกับความผิดปกติของหุบเหวกกระดูกขาวมากนัก พวกเขาต่างก็ผ่อนคลายและเตรียมตัวนอนหลับพักผ่อน
ฉินเยี่ยนหรันยกชาเลมอนร้อนมาให้เซียวซิงหยู แล้วนั่งลงข้างๆเขา
“เซียวหยู น้องดูหน้าเครียดๆนะ คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องหุบเหวกกระดูกขาวอยู่รึเปล่า?”
“พี่เยี่ยนหรัน ผมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ผมว่าเรื่องแปลกๆที่หุบเหวกกระดูกขาวมันต้องมีเบื้องหลังอะไรบางอย่างอยู่เเน่ๆ”
เเละทันใดนั้นเอง
เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหัวของเซียวซิงหยู
“ติ๊ง~”
“เปิดใช้งานภารกิจพิเศษ: โฮสต์โปรดทำคะเเนนให้ถึงระดับ SSS ในการสอบกลางภาคครั้งนี้”
“รางวัลภารกิจ: ผลึกพลังอสูรระดับ SSS เเบบสุ่ม, แต้มคูปอง 20,000 แต้ม”
เซียวซิงหยูขมวดคิ้วแน่นขึ้น
“เมื่อกี้ตอนผ่านหุบเหวกกระดูกขาว น่าจะเป็นโอกาสทองที่จะสามารถเพิ่มระดับคะแนนได้”
“แต่เร่กลับไม่เจออสูรสายอันเดดสักตัว แบบนี้คงไม่มีทางได้คะแนน SSS แม้แต่คะแนน SS ก็ยังยากเลย”
“อย่างไรก็ตาม, อยู่ๆระบบก็เปิดใช้งานภารกิจนี้ แถมรางวัลยังเยอะมาก”
เซียวซิงหยูมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล
“ต่อจากนี้…มันจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
…………………..