บทที่ 137 สุขสันต์ปีใหม่
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 137 สุขสันต์ปีใหม่
ห้องทำงานกว้างใหญ่ของจ้าวอิงจวิ้นเงียบเชียบ ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจเบา ๆ
หลินเสวียนถือบัตรเชิญของสโมสรอัจฉริยะไว้ในมือ ยกขึ้นส่องแสงจันทร์ แล้วคลี่ออกดู
เรียน คุณจ้าวอิงจวิ้นที่เคารพ
ขอเรียนเชิญท่านเข้าร่วมชม…การเปิดตัวสินค้าใหม่…
ด้านล่างมีลิงก์เว็บไซต์และ QR Code
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสแกน…ปรากฏเป็นหน้าเว็บการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ฤดูใบไม้ผลิปี 2023 ของแอปเปิล ตรงกับที่ระบุในบัตรเชิญ
หลินเสวียนสบถเบา ๆ ในลำคอ
เขาอุตส่าห์วางแผนมาอย่างดี ใช้ความพยายามอย่างมากมายกว่าจะแอบเข้ามาในห้องทำงานของจ้าวอิงจวิ้นได้อย่างเงียบ ๆ …
แต่บัตรเชิญใบนี้กลับเป็นของปลอม
ปลอมได้เนียนมากด้วย
ก่อนหน้านี้ หลินเสวียนสงสัยอยู่หลายครั้งว่าทำไมจ้าวอิงจวิ้นถึงได้บัตรเชิญมา
เธอไม่มีอะไรพิเศษ ดูไม่ผิดปกติเลย
และองค์กรลับที่ดำรงอยู่มาหลายร้อยปี หรือเกือบพันปี วิธีการส่งบัตรเชิญมันดูล้าหลังและไม่น่าเชื่อถือไปหน่อยไหม?
เขามีข้อสงสัยมากมาย
สงสัยในรายละเอียดต่าง ๆ
สงสัยทุกอย่างเกี่ยวกับสโมสรอัจฉริยะ…
แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่เคยสงสัยเลยคือ บัตรเชิญใบนี้เป็นของปลอม!】
นี่มันแย่จริง ๆ
ทำให้การวิเคราะห์ทั้งหมดของเขากลายเป็นเรื่องไร้สาระไปเลย
ผู้หญิงคนนั้น…
“นกขมิ้น”
หลินเสวียนกระซิบชื่อนั้นเบา ๆ ชื่อที่ฟังดูก็รู้ว่าเป็นชื่อปลอม แต่ไม่เป็นไร ชื่อก็แค่สัญลักษณ์อย่างหนึ่ง จริงเหรอปลอมก็ไม่สำคัญ
ตอนนี้หลินเสวียนวิเคราะห์เรื่องทั้งหมดได้แล้ว เป้าหมายของผู้หญิงคนนี้ที่ส่งบัตรเชิญปลอมให้จ้าวอิงจวิ้นอย่างอุกอาจ ก็เพื่อกระตุ้นให้หลินเสวียนสงสัยความเป็นจริงของความฝัน และจุดประกายความสนใจในสโมสรอัจฉริยะนั่นเอง
ดังนั้นไม่ว่าจ้าวอิงจวิ้นจะบอกหลินเสวียนถึงเนื้อหาในบัตรเชิญ หรือแม้แต่หลินเสวียนจะแกะบัตรเชิญนั้นออกดูทันทีต่อหน้าต่อตา สำหรับหญิงสาวปริศนาคนนั้น ก็ไม่สำคัญเลย
ตราบใดที่หลินเสวียนฝันถึงสโมสรอัจฉริยะ แล้วในวันรุ่งขึ้นเห็นคำว่า【สโมสรอัจฉริยะ】ห้าตัวอักษรนี้ปรากฏขึ้นในโลกแห่งความจริง เป้าหมายของหญิงสาวปริศนาคนนี้ก็สำเร็จแล้ว
แต่ทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้? เธอบอกว่าเธอไม่ใช่ศัตรูของหลินเสวียน แต่เธอก็ไม่ได้ช่วยเหลือหลินเสวียนในเรื่องใด ๆ บอกว่าไม่มีทางบอกข้อมูลอะไรให้หลินเสวียนได้ หลินเสวียนควรตีความเรื่องนี้อย่างไร?
จริง ๆ แล้วประเด็นสำคัญที่สุดก็คือ…ผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นใครกันแน่? 】
หลินเสวียนเดินไปที่โซฟาที่เธอเคยมานั่ง ลูบเบาะหนัง ยังคงรู้สึกถึงความอุ่นเล็ก ๆ อยู่ นั่นหมายความว่า ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ที่นี่มาพักใหญ่แล้ว
พูดตามตรง ตอนที่เห็นเธอรำพึงรำพันในแสงวาบของฟ้าผ่า ตอนนั้นหลินเสวียนนึกว่าเธอเป็นจ้าวอิงจวิ้นเสียอีก
สองคนนี้หน้าตาคล้ายกันมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าเหมือนกันเป๊ะเสียทีเดียว
มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
จ้าวอิงจวิ้นมีใบหน้ารูปไข่มาตรฐาน ส่วนผู้หญิงคนนี้กลับมีใบหน้ากลม
จ้าวอิงจวิ้นมีดวงตาสีดำสนิท แต่ผู้หญิงคนนี้ดวงตาสีฟ้าใสราวกับคริสตัล ดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่ง แต่กลับมีรูปลักษณ์แบบคนจีนแท้ ๆ
แล้วก็เรื่องอายุ จ้าวอิงจวิ้นเพิ่งอายุ 24 ปีบริบูรณ์ แต่ผู้หญิงคนนี้ดูแล้วอย่างน้อยก็ต้องสามสิบกว่า ทั้งบุคลิก เสน่ห์ และรูปร่างที่สมส่วน ต่างจากจ้าวอิงจวิ้นอย่างเห็นได้ชัด
แต่บรรยากาศและความรู้สึกบางอย่างนั้น…หลินเสวียนกลับรู้สึกว่า เธอคล้ายกับจ้าวอิงจวิ้นเหลือเกิน
「แล้วผู้หญิงคนนี้ เป็นใครกันแน่？」
หลินเสวียนขมวดคิ้ว คิดเท่าไหร่ก็ยังไม่เข้าใจ
ลองวิเคราะห์คำพูดของผู้หญิงคนนี้ดูดี ๆ …จริง ๆ แล้วก็มีบางอย่างที่ชัดเจนอยู่หลายประการ:
1. เธอรู้จักตัวเขาเองดีมาก รู้ความลับมากมายของตัวเอง รวมถึงกฎแห่งกาลอวกาศที่ตัวเขาเองสรุปไว้ และยังแนะนำให้ตัวเองศึกษาเพิ่มเติมอีกด้วย
2. ถึงแม้คำเชิญจะปลอม แต่ตราประทับบนผงชันนั้นน่าจะเป็นของจริง ดวงจันทร์ประหลาดในโลกแห่งความฝัน นั่นคือหลักฐานที่ดีที่สุด
3. ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าจะรอหลินเสวียนอยู่ที่สโมสรอัจฉริยะ ดังนั้นเธอน่าจะเป็นสมาชิกของสโมสรอัจฉริยะ
4. ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แสดงท่าทีเป็นปฏิปักษ์ต่อฉันอย่างเปิดเผยเลย ถ้าเธอคิดจะฆ่าฉัน ฉันคงตายไปแล้ว
การวิเคราะห์…
หลินเสวียนคิดว่า บางทีฆาตกรของสวี่หยุน อาจไม่ใช่คนจากสโมสรอัจฉริยะ
เพราะผู้หญิงคนนี้ รู้เรื่องของเขาอย่างละเอียด เธอต้องรู้แน่ว่าฉันเป็นคนให้ข้อมูลการวิจัยกับสวี่หยุน ถ้าเธอเป็นคนฆ่าสวี่หยุนจริง ก็ไม่มีเหตุผลที่สวี่หยุนจะตายแต่ฉันรอด
หรือฆาตกรอาจไม่ใช่คนจากสโมสรอัจฉริยะ แต่เป็นคนอื่น?
แล้วเรื่องพ่อของพี่แมวอ้วนตาย ก็อาจจะไม่เกี่ยวข้องกับสโมสรอัจฉริยะด้วยหรือเปล่า?
…
หลินเสวียนรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก
รู้สึกว่าแผนการที่วางไว้อย่างดี พังทลายลงในพริบตา
พังย่อยยับจริง ๆ ผลการสืบสวนเกี่ยวกับสโมสรอัจฉริยะเกือบทั้งหมด ต้องเริ่มต้นใหม่หมด
「ยากเกินไปแล้ว……」
หลินเสวียนเก็บบัตรเชิญปลอมใบนั้นใส่กลับเข้าไปในลิ้นชักของจ้าวอิงจวิ้น
「ที่สำคัญคือหลักฐานน้อยมาก แทบจะหาไม่เจอเลย ทั้งในความเป็นจริงและในความฝันก็หาไม่เจอ ถามใครก็ไม่รู้เรื่อง ยังมีข่าวปลอมอีกเพียบ」
ตอนนี้หลินเสวียนเริ่มเข้าใจสิ่งที่ผู้หญิงที่อ้างตัวว่าเป็น “นกขมิ้น” พูดแล้ว——
「ถ้าอยากรู้คำตอบของทุกอย่าง... วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือ ได้รับบัตรเชิญเข้าร่วมสโมสรอัจฉริยะของจริงสักใบ」
กึก
ปิดลิ้นชักลง หลินเสวียนเก็บกุญแจรถเฟอร์รารีลงไปด้วย ก่อนจะเดินออกจากประตูรหัสลับหนาหนัก แล้วหันกลับมามองโต๊ะทำงานที่ส่องประกายอยู่ใต้แสงจันทร์ รวมถึงโซฟาที่นกขมิ้นเคยมานั่ง... ก่อนจะปิดประตูออกไป
ปัง!
...
วันรุ่งขึ้น
ประตูรหัสลับสองชั้นหนาหนักเปิดออก จ้าวอิงจวิ้นเดินเข้ามา พลางกระพริบตา มองสำนักงานที่สะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อย และหลินเสวียนที่กำลังรดน้ำต้นไม้
「น่าทึ่งจริง ๆ ... คุณทำงานได้รวดเร็วเหลือเกิน」
หลินเสวียนยิ้มบาง ๆ ก่อนวางกระถางรดน้ำลง
มาทำความสะอาดห้องทำงานของจ้าวอิงจวิ้นแต่เช้าตรู่แบบนี้ ก็เพื่อลบร่องรอยเมื่อคืนให้หมดจด ตรวจสอบดูว่ามีอะไรตกหล่นเหลืออยู่หรือเปล่า ของตัวเอง ของผู้หญิงคนนั้น ของนกขมิ้น แต่ก็ไม่มีอะไรเหลือเลย หลินเสวียนเลยถือโอกาสทำความสะอาดห้องทำงานของจ้าวอิงจวิ้นให้เรียบร้อยไปเลย
จริง ๆ แล้วการทำความสะอาดห้องทำงานก็ง่ายมาก เพราะไม่ใช่บ้าน ไม่มีควันไฟ ไม่มีเศษอาหาร ไม่มีของรก ๆ มากมาย ก็แค่ถูพื้น เช็ดโต๊ะ เช็ดกระจก จัดเอกสารแค่นั้นเอง ง่ายดายเหลือเกิน
อย่างไรก็ตาม... เนื่องจากอย่างน้อยก็รับตำแหน่งเลขาฯ พาร์ทไทม์ งานที่ควรทำก็ต้องทำ ส่วนเรื่องอื่น ๆ ค่อยว่ากันหลังปีใหม่
「นี่คุณยังอยากเก็บของพวกนี้ไว้ไหมคะ? ถ้าไม่เอาแล้วก็ทิ้งไปเป็นขยะเถอะค่ะ」
หลินเสวียนชี้ไปที่กองของใช้กระจุกกระจิกบนโต๊ะกลาง สิ่งของที่อยู่ด้านบนสุดคือ ใบเชิญสโมสรอัจฉริยะปลอมนั่นเอง
จ้าวอิงจวิ้นเหลือบมอง พลิกดูคร่าว ๆ แล้วก็ส่ายหัวทันที：
「มันไร้ค่าทั้งนั้นแหละ คุณจัดการเองก็ได้ ฉันเชื่อฝีมือคุณ ไม่ต้องรายงานละเอียดทุกอย่างหรอก วันนี้บริษัทก็ปิดงานเป็นทางการแล้ว คุณรีบกลับบ้านต่างจังหวัดเถอะ เดี๋ยวรถติด」
「ครับ」
ต่อมา หลินเสวียนขณะทิ้งขยะ กลับเก็บใบเชิญปลอมนั้นไว้ แล้วนำกลับบ้าน
ถึงแม้มันจะเป็นของปลอม
แต่จริง ๆ แล้วก็ไม่ใช่ของปลอมทั้งหมดเสียทีเดียว
เก็บไว้ก่อนก็แล้วกัน
……
สถานีรถไฟความเร็วสูง หลินเสวียนยืดกายอย่างสบายใจ
ถึงแม้ตงไห่กับหางโจวจะอยู่ใกล้กันขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้กลับบ้านมาเป็นปีแล้ว
เมื่อมาถึงหางโจว เขาซื้อบุหรี่ เหล้าดี ๆ และของขวัญต่าง ๆ มากมาย ซื้อของฝากให้พ่อแม่เพียบ
พ่อแม่ดีใจมากที่เห็นหลินเสวียน และถามสารทุกข์สุขดิบเกี่ยวกับงานและชีวิต หลินเสวียนบอกพ่อแม่ว่าเขาหาเงินได้เยอะ แต่ไม่ได้บอกว่าได้เท่าไหร่… ด้วยความคิดแบบชาวบ้าน ๆ ของพ่อแม่ ถ้าให้ท่านรู้ว่าเขามีเงินมากขนาดนั้น คงต้องกังวลจนนอนไม่หลับทุกคืนแน่ ๆ
หลินเสวียนตั้งใจซื้อบ้านในเมืองให้พ่อแม่ เพื่อให้ท่านใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสุขสบาย แต่พ่อแม่กลับปฏิเสธ บอกว่าอยู่ที่นี่ดีกว่า มีเพื่อนบ้านและญาติพี่น้องอยู่ด้วยกันอย่างอบอุ่น เงินที่หลินเสวียนให้มาในบัตรธนาคาร แม่ก็รีบเก็บซ่อนไว้ในลิ้นชักลึกสุด ดูท่าจะไม่คิดใช้เลยสักบาทเดียว พ่อก็เอาเหล้าดีบุหรี่ดีไปเก็บไว้ในห้องในสุด บอกว่าเก็บไว้ใช้ตอนหลินเสวียนแต่งงาน
หลินเสวียนเห็นดังนั้นก็ยิ้มบาง ๆ พร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ
นี่แหละ…คงเป็นแบบฉบับความเป็นพ่อแม่ชาวจีน
พรุ่งนี้วันสิ้นปีแล้ว หลินเสวียนช่วยครอบครัวเตรียมของสำหรับปีใหม่ สองวันนี้เลยไม่มีเวลาได้เข้าไปในฝันเลย
แต่ช่วงปีใหม่นี่นะ…
ก็ควรจะพักบ้างแหละ
ตราบใดที่ฉันไม่ไปก่อเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้น เมืองตงไห่ใหม่ก็ไม่หายไปไหนหรอก ปล่อยให้พี่แมวอ้วนกับซีซีมันเล่นเกมแมวน้ำกันต่อไปเถอะ
ปั้ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ——
ท่ามกลางเสียงพลุและดอกไม้ไฟที่ระเบิดตูมตาม พร้อมกับเสียงนับถอยหลังของรายการปีใหม่ทางโทรทัศน์ ปีใหม่ตามประเพณีจีนก็มาถึงอย่างเป็นทางการแล้ว
ติ๊งดอง!
พอดีเป๊ะกับเวลาเที่ยงคืน หลินเสวียนก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัวเองดังขึ้น
เขาเปิดวีแชทดู พบว่าเป็นข้อความจากอิงจวิ้น:
「สวัสดีปีใหม่」
แค่สี่คำง่าย ๆ
หลินเสวียนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก กำลังจะตอบกลับไป—
โอ้โห! ไอคอนข้อความมุมซ้ายบนระเบิดเลย! ในกลุ่มแชทเล็ก ๆ ของทีมออกแบบที่พวกเราทำงานด้วยกัน ข้อความทะลักเข้ามาไม่หยุด：
「คุณ ๆ ๆ ได้รับกันรึเปล่าคะ? คุณจ้าวส่งคำอวยพรปีใหม่ให้ฉันเองเลยนะเนี่ย！」
「พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกแล้วหรือเนี่ย! ฉันก็ได้รับ! ยิ่งกว่านั้นส่งตอนเที่ยงคืนเป๊ะ ๆ อีกต่างหาก! คุณจ้าวใส่ใจจังเลยนะเนี่ย！」
「แปลกจัง……ปกติไม่เคยมีประเพณีแบบนี้เลยนี่นา คุณจ้าวไม่ใช่คนที่จะใส่ใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ ส่งคำอวยพรปีใหม่มาก็ถือว่าดีแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงได้ส่งตรงเวลาเป๊ะ ๆ แบบนี้ล่ะ？」
「ใช่เลย ฉันก็เป็นพนักงานเก่าของบริษัทแล้วนะ ก่อนหน้านี้ช่วงเทศกาลคุณจ้าวก็ไม่เคยมีปฏิกิริยาอะไรเลย แต่ตอนนี้กลับส่งคำอวยพรปีใหม่ให้ทุกคนตรงเวลาเป๊ะ ๆ ใส่ใจจริง ๆ เลยนะ」
……
เข้าใจแล้วล่ะ
หลินเสวียนวางโทรศัพท์ลง ดูเหมือนเขาจะคิดมากไปเอง
เขาคิดว่าคุณจ้าวอิงจวิ้นส่งมาให้เขาคนเดียว แต่ที่ไหนได้ กลับเป็นการส่งกลุ่ม
งั้นต้องตอบกลับไปไหมนะ?
คิดไปคิดมา ก็คงต้องตอบกลับไปอย่างสุภาพเสียหน่อยแล้วล่ะ
「ขอให้คุณมีความสุขในปีใหม่เช่นกันนะคะ ขอให้สมหวังในสิ่งที่ปรารถนา！」
ตอบกลับเสร็จ หลินเสวียนวางโทรศัพท์ลงทันที หันไปดูพลุที่กำลังจุดอยู่ข้างนอก
ปีนี้เมืองหางโจวอนุญาตให้จุดพลุได้ในช่วงตรุษจีน ท้องฟ้าจึงเต็มไปด้วยสีสันสดใส สวยงามอลังการ
ติ๊งดอง
หน้าจอโทรศัพท์ที่มืด ๆ สว่างขึ้นมา แสดงข้อความที่ยังไม่ได้อ่านจากคุณจ้าวอิงจวิ้น
แต่ท่ามกลางเสียงพลุที่ระเบิดขึ้นอย่างไม่ขาดสาย เสียงติ๊งดองนั้นกลับไม่สร้างความแตกต่างอะไรเลย
หน้าจอที่สว่างวาบอยู่สักครู่……
ค่อย ๆ มืดลงไป
