ตอนที่ 1304 บางทีเราอาจจะมีความหวังที่จะชนะได้จริงๆ
ชิคาคุเห็นถึงการสนทนาของจิไรยะและโทบิรามะ
หากเขายังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ขวัญกำลังใจของหมู่บ้านโคโนฮะจะต้องถูกกระทบอย่างแน่นอน
แม้ว่าการการกระทบนี้จะไม่ได้ร้ายแรงมากนัก แต่มันก็จะต้องส่งผลเสียต่อความปลอดภัยของโคโนฮะในระดับหนึ่ง
ชาวบ้านหรือนินจาที่เต็มไปด้วยสิ้นหวังเหล่านั้น อาจจะทำเรื่องที่ผิดพลาดหรือก่อให้เกิดความวุ่นวายบางอย่างได้
ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ดังกล่าว ชิคาคุจึงรู้สึกว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้คนในหมู่บ้านโคโนฮะ
“เยี่ยมมาก คุณชิคาคุ!” คุเรไนหันไปพูดกับเขาด้วยอารมณ์
ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอ… มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะพูดอย่างใจเย็นในสิ่งที่เขาพูดในตอนนี้
เพราะแม้กระทั่งเธอที่เป็นถึงโจนิน การได้เห็นจิไรยะอัญเชิญโฮคาเงะรุ่นที่สองออกมาแบบนี้ มันก็ยังทำให้เกิดความสิ้นหวังอยู่บ้าง
ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาในหมู่บ้านโคโนฮะเหล่านั้นเลย
[ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 3 โอโนกิ: หืม? มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน แม้ว่าการถูกอัญเชิญออกมาเป็นเซอร์แวนต์ จะทำให้โฮคาเงะรุ่นที่สองได้รับสมบัติวีรชนอย่างแน่นอน
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่วิชาต้องห้ามทั้งหมดของโฮคาเงะรุ่นที่สองจะกลายเป็นสมบัติวีรชนใช่ไหม? ]
[ไรคาเงะ รุ่นที่ 4 เอ: สำหรับสิ่งพิเศษอย่างสมบัติวีรชน การมีหนึ่งหรือสองชิ้นก็เป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว ดูอย่างตอนที่กุเร็นแสดงพลังของเธอ วิญญาณวีรชนแต่ล่ะคนที่เธอใช้ก็ไม่ได้มีสมบัติวีรชนมากเกินไป ]
[กุเร็น: ฮึ่ม! มันไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอก วิญญาณวีรชนบางคนหลังจากที่ได้เป็นเซอร์แวนต์แล้ว พวกเขาก็ได้รับสมบัติวีรชนไปมากมาย ]
[คิลเลอร์ บี: นี่มัน… เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอ?! ]
[ไรคาเงะ รุ่นที่ 4 เอ: ฉันจำได้ว่าการ์ดคลาสของเอมิยะ ชิโร่ที่กุเร็นใช้ มันทำให้เธอสามารถสร้างดาบที่เป็นสมบัติวีรชนออกมาได้มากมายใช่ไหม?
แม้ว่าสมบัติวีรชนที่แข็งแกร่งที่สุดจะเป็น “อันลิมิเต็ด เบลด เวิร์คส” แต่ดาบอื่นๆ ที่เธอสร้าง พลังของพวกมันแต่ล่ะชิ้นก็มากพอที่จะจัดการกับนินจาระดับโจนินได้แล้ว ]
[ซึนาเดะ: ถ้าอย่างนั้นมันก็หมายความว่า คุณปู่โทบิรามะยังมีความหวังไม่ใช่เหรอ?! ให้ตายสิ จิไรยะ! นายจะต้องใช้พลังของคุณปู่โทบิรามะให้เป็นประโยชน์ ไม่อย่างนั้นเมื่อนายกลับมา ฉันจะไม่มีทางปล่อยนายไปง่ายๆ เด็ดขาด! ]
…
สนามรบของสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ เมืองฟุยุกิ
“ใจเย็นๆ ก่อนจิไรยะ”
“พลังของฉันแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าหลังจากกลายเป็นเซอร์แวนต์”
“บางทีเราอาจจะมีความหวังที่จะชนะได้จริงๆ”
โทบิรามะตบไหล่ของจิไรยะ จากนั้นเขาก็เดินออกไปใช้สายตาตรวจสอบสภาพแวดล้อมโดยรอบ
มันเป็นนิสัยเบื้องต้นของนินจา ในสงคราม หากสามารถทำความเข้าใจภูมิประเทศได้ก่อน พวกเขาก็จะได้รับประโยชน์มากมาย
อีกทั้งนี่ยังเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง สำหรับนักยุทธศาสตร์อย่างเซนจู โทบิรามะด้วย
เพราะหลังจากที่เขาทำความเข้าใจกับภูมิประเทศ และวางแผนกลยุทธ์ของตัวเองได้แล้ว
แม้แต่นินจาระดับคาเงะ โทบิรามะก็ยังมีความมั่นใจอย่างยิ่งในการโค่นล้มเขาลงโดยที่ไม่ได้รับความเสียหายใดๆ
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าตอนนี้ พลังของเขามีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างมากเลย
“ถ้าเอาแต่มองแบบนี้… มันก็คงจะช้าเกินไป”
โทบิรามะยกมือขึ้นประสานอิน จากนั้นร่างแยกเงาสี่ร่างของเขาก็แยกกันออกไปในสี่ทิศทางตามลำดับ
เขาตั้งใจที่จะใช้พลังของคาถาแยกเงาในการสำรวจภูมิประเทศ!
“ท่านรุ่นที่สองครับ การที่ท่านบอกว่าพลังของท่านแข็งแกร่งขึ้นมากหลายเท่า”
“มันหมายความว่ายังไงกันแน่ครับ?”
“อีกทั้งการที่ท่านใช้งานร่างแยกเงาออกไปสำรวจแบบนี้ มันจะไม่ใช้จักระของท่านมากเกินไปใช่ไหม?”
จิไรยะเดินเข้าไปหาโทบิรามะและถามอย่างสงสัย
“ไม่ต้องกังวล ร่างแยกเงาของฉันพิเศษ”
โทบิรามะมองกลับไปที่จิไรยะเล็กน้อย ก่อนที่จะอธิบายให้เขาฟัง
“คาถาแยกเงาปกติจะกระจายจักระของผู้ใช้อย่างสม่ำเสมอเพื่อสร้างร่างแยกเงา”
“แต่ฉันสามารถจัดสรรจักระในการสร้างร่างแยกเงาได้อย่างอิสระ”
“อีกทั้งหลังจากที่ร่างแยกเงาสลายไป พวกมันก็จะกลายเป็นจักระและกลับมาหาฉัน โดยที่ฉันไม่ได้รับการสูญเสียอะไร”
“เว้นซะแต่ว่าจักระของฉันในร่างแยกเงาจะถูกกำจัดโดยศัตรูโดยตรง”
“แน่นอนว่าในความคิดของฉัน นี่เป็นเพียงผลกระทบเล็กน้อยเท่านั้น”
“ผลกระทบที่ใหญ่ที่สุดของคาถาแยกเงา หลังจากที่กลายเป็นสมบัติวีรชนก็คือ…”
“ร่างแยกเงาทุกร่างของฉันสามารถส่งข้อมูลกลับมาหาฉันได้แบบเรียลไทม์ โดยที่ฉันไม่ต้องยกเลิกการใช้คาถา!”
…
