บทที่ 93 : ข้าเป็นคนง่ายที่สุด
ดวงตาของเฉินเล่อจางแดงก่ำ เบิกกว้างจนแทบปริแตก ราวกับสัตว์ป่าที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ เขายกขาถีบม้านั่งกลมไปทางพานอวี้เฉิง ม้านั่งพุ่งไปราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ พานอวี้เฉิงกระโดดถีบ ทำให้ม้านั่งแตกกระจาย ในจังหวะที่ถีบม้านั่ง เฉินเล่อจางก็พุ่งเข้ามาดั่งเสือดุ ถีบใส่หน้าอกพานอวี้เฉิง พานอวี้เฉิงขยับเท้า หม...