บทที่ 77 : จริงๆ แล้วข้าก็พอรู้วิชายุทธ์บ้าง
หนิงกานอุ้มกล่องไม้ยาวกล่องหนึ่ง เขาแทรกไปหน้าเวที พูดเสียงดัง "หนานจือ นี่คือขลุ่ยหยกที่ข้าสั่งคนไปหามาให้นาง หวังว่านางจะชอบ" พูดพลางเปิดกล่อง ข้างในเป็นขลุ่ยหยกเนื้อนวลใส ดวงตาของหนานจือเป็นประกายเล็กน้อย หนิงเฉินรู้สึกแปลกใจ ไอ้หนิงกานนี่มีพรสวรรค์ในการจีบสาวอยู่ไม่น้อย รู้จักเอาใจถูกจุด หนิงเฉิ...