บทที่ 73 : บิดาเมตตา บุตรจึงกตัญญู
หนิงเฉินและไท่จื่อไม่ได้อยู่นานก็จากไป จิ่วกงจู่ยกชายกระโปรง วิ่งเข้าห้องอย่างรวดเร็ว หยิบพู่กันจดบทกวีที่หนิงเฉินมอบให้ เกรงว่าจะลืม "เหอเยี่ย พวกเจ้ารีบมาดูนี่ นี่คือบทกวีที่หนิงเฉินมอบให้องค์หญิง" นางกำนัลหลายคนเข้ามาชื่นชม "เป็นอย่างไรบ้าง?" "องค์หญิง พวกบ่าวไม่ค่อยเข้าใจบทกวี... บทนี้ดีหรือเพคะ...