บทที่ 70 การปรับปรุง (ฟรี)

บทที่ 70 การปรับปรุง (ฟรี)

หลังจัดการทุกอย่างสุดความสามารถแล้ว เชฟจ้าวก็มาที่หน้าเตา

ต้องรู้ว่า อาหารยิ่งยาก รายละเอียดที่เกี่ยวข้องก็ยิ่งมาก สิ่งที่หัวหน้าเชฟต้องคำนึงถึงก็ยิ่งมากตามไปด้วย

ฝีมือเชฟจ้าวถือว่าไม่เลว ในงานเลี้ยงทั่วไปและอาหารประจำวัน เขาจัดการได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

แต่เมนูวันนี้แทบทุกจานเป็นอาหารโชว์ฝีมือที่มีความยากไม่ต่ำ รายละเอียดที่เกี่ยวข้องจึงยิ่งมากขึ้นไปอีก

เชฟจ้าวทำได้แค่พยายามให้ดีที่สุด

ในบรรดาพ่อครัวของอี้หรานเจวี่ย เชฟจ้าวเป็นคนที่เรียนกับอาจารย์หยางนานที่สุด และเป็นคนที่เรียนรู้ "ปลิงทะเลผัดต้นหอม" ได้ดีที่สุด

ตอนนี้ไม่มีอาจารย์หยาง จานนี้จึงต้องให้เขาทำ

ก่อนอาจารย์หยางจะกลับมา เมนูของอี้หรานเจวี่ยก็มีอาหารจานนี้ ถ้ามีลูกค้าสั่ง ส่วนใหญ่เชฟจ้าวจะเป็นคนทำ

"ปลิงทะเลผัดต้นหอม" ของเชฟจ้าวแน่นอนว่าสู้ฝีมืออาจารย์หยางไม่ได้ แต่ลูกค้าทั่วไปก็ไม่เคยชิมฝีมืออาจารย์หยาง ดังนั้นปกติแล้ว ฝีมือของเชฟจ้าวก็เพียงพอสำหรับลูกค้าส่วนใหญ่

แต่ในงานเลี้ยงวันนี้ มีบุคคลสำคัญในวงการอาหารเมืองเจียงเป่ยมาไม่น้อย พวกเขาล้วนเป็นนักชิมตัวจริง หลายคนเคยลิ้มรสฝีมือของอาจารย์หยางในอดีต

เชฟจ้าวจึงรู้สึกไม่มั่นใจ

หายใจลึกหลายครั้ง ในที่สุดก็สงบความตื่นเต้นในใจลงได้

...

เฉิงเฟิงเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา

ถ้าวันนี้เมนูเป็นอาหารธรรมดา แม้ไม่มีเชฟระดับสูงอยู่ พ่อครัวคนอื่นก็พอจะแก้ไขสถานการณ์ได้ สุดท้ายผลลัพธ์ของงานเลี้ยงก็คงไม่แย่เกินไป

แต่เมนูวันนี้ล้วนเป็นอาหารชั้นสูงที่พลาดได้ง่าย ถ้าปล่อยไปแบบนี้ แม้จะทำงานเลี้ยงนี้ให้เสร็จได้ แต่คุณภาพก็จะด้อยลงมาก

ตั้งแต่ข้ามมิติมา เฉิงเฟิงได้ยินชื่อ "อี้หรานเจวี่ย" มาไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง ลูกศิษย์ขี้เกียจคนนั้นของเขาก็เคยเป็นพ่อครัวที่นี่

จากข่าวที่เฉิงเฟิงได้ยินจากคนอื่น อี้หรานเจวี่ยมีตำแหน่งไม่ต่ำในวงการอาหารเจียงเป่ย เป็นร้านเก่าแก่ร้อยปีที่มีการสืบทอด

เมื่อรับปากลุงจางแล้ว เฉิงเฟิงก็ไม่อาจยืนดูเฉยๆ อีกต่อไป

จากการสังเกตเมื่อครู่ เฉิงเฟิงพบข้อบกพร่องในการทำงานของพ่อครัวเกือบทุกคน และมีคำแนะนำในการปรับปรุง

"ตอนลวกไส้ใหญ่ เสียบต้นหอมเข้าไปในไส้ใหญ่ จะช่วยดับกลิ่นคาวได้ดีขึ้น" เสียงหนุ่มดังมาจากด้านหลังลูกมือที่กำลังจะลวกไส้ใหญ่

"ตอนสับไส้ลูกชิ้นสี่สุข เพิ่มมันอีกครึ่งส่วน รสสัมผัสตอนกินจะดีขึ้น" เสียงหนุ่มเดิมดังถึงหูพ่อครัวที่กำลังสับไส้ลูกชิ้น

"อย่าซอยผักชีละเอียดเกินไป ผัดให้หั่นท่อนละนิ้ว ใส่ในน้ำซุปต้องรักษาความสมบูรณ์ของใบผักชี"

"ขีดปลาคาร์พเปรี้ยวหวานให้ลึกอีกหน่อย ให้ถึงก้างหลัง"

...

เฉิงเฟิงเดินผ่านผู้คนที่กำลังยุ่งในครัว

โดยทั่วไปพ่อครัวมักหงุดหงิดง่ายตอนทำงาน ถ้ามีคนนอกมารบกวน พวกเขามักไม่ให้หน้า

แต่หลังได้ยินคำพูดของเฉิงเฟิงชัดๆ พ่อครัวที่กำลังยุ่งก็ไม่แสดงท่าทีไม่พอใจแม้แต่น้อย

เหตุผลหนึ่งคือคำพูดของเฉิงเฟิงตรงจุดที่พวกเขานึกไม่ถึง

อีกเหตุผลคือ บุคลิกของชายหนุ่มคนนี้คล้ายอาจารย์หยางมาก

บุคลิกที่ควบคุมและวางแผนในครัว ทั้งยังชี้แนะพวกเขาไปด้วย

แม้เขาจะอายุน้อย แต่ทุกการกระทำของเขา ทำให้พ่อครัวในครัวอี้หรานเจวี่ยนึกถึงตอนที่ตัวเองเพิ่งเริ่มเรียนทำอาหาร ตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับหัวหน้าเชฟ

แม้เขาจะอายุน้อยมาก แต่แค่เขาอยู่ในครัว ก็มีบุคลิกที่พูดครั้งเดียวจบ พ่อครัวคนอื่นก็ยอมรับคำพูดของเขาโดยธรรมชาติ

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือ บุคลิกแบบนี้ เป็นสิ่งที่เฉิงเฟิงสั่งสมมาจากการดูแลงานเลี้ยงระดับชาตินับครั้งไม่ถ้วน

แค่เฉิงเฟิงมาถึงครัว เขาก็กลายเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจเพียงคนเดียว

ในที่สุดเฉิงเฟิงก็เดินมาถึงข้างเชฟจ้าวที่กำลังจะลงมือทำ "ปลิงทะเลผัดต้นหอม"

"ให้ผมเถอะครับ"

เสียงหนุ่มอ่อนโยนดังเข้าหูเชฟจ้าว

(จบบทที่ 70)