บทที่ 459 ความตายที่ลิขิตไว้ ความเงียบงันชั่วนิรันดร์(ต้น-ปลาย)
### “ฟู่……” “ตูม!!!” เสียงลมกรรโชกดังสนั่นพร้อมกับกระแสลมอันรุนแรงฉีกกระชากภูเขาและแผ่นดิน ทุกสิ่งที่ถูกลมพัดผ่านล้วนถูกโยนกระจัดกระจายไปดั่งรวงข้าวที่ปลิวไหว สายฟ้าสีม่วงที่บ้าคลั่งราวกับสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่หยุดหย่อน ทำให้ท้องฟ้าและผืนดินพลันเปลี่ยนสี เสียงคำรามของลมและสายฟ้าดังกึกก้องไปทั่วฟาก...