บทที่ 442: หมีน้ำพันวิถี
“เย่...” ต้นหนามทะลวงหลับตาลงโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เถาวัลย์ที่เคยกวัดแกว่งอยู่บนพื้นร่วงหล่นกระจัดกระจาย ภาพที่ปรากฏในสายตาผู้ชมคือ ต้นหนามทะลวงที่กำลังกรนอยู่บนพื้นและซุนเป่าที่อยู่ใกล้มันห่างเพียงไม่ถึงเมตร ทันใดนั้นสนามก็เต็มไปด้วยเสียงเซ็งแซ่ “เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่เข้าใจเลย! มันเกิดอะไรขึ้น...
