บทที่ 435: ไอ้ปลาหลายใจ!
หลังจากบ่นในใจ เฉียวซางก็หันไปมองลู่เป่าที่แสดงสีหน้าเยือกเย็นอย่างไม่ไยดี เธอเข้าใจดีว่าลู่เป่าจะไม่มีวันรับของจากอสูรทะเลตาโปน และเธอเองก็ไม่มีวันยอมให้มันรับเช่นกัน เดี๋ยวพอลู่เป่าเสร็จธุระแล้ว เธอก็จะพามันจากไป ถ้าเอาของสะสมของอสูรทะเลตาโปนมาแล้วเดินจากไป แบบนั้นจะต่างอะไรกับคนใจร้ายล่ะ? เฉียวซา...
