บทที่ 404: ไร้ชื่อ
บทที่ 404: ไร้ชื่อ ในห้องเล็ก ๆ ห้องหนึ่ง แสงจากหลอดไฟสีเหลืองนวลสาดส่องอย่างอ่อนแรง “เฮ้อ ตอนออกมาฉันรีบจนลืมล็อกประตูบ้าน นายก็ไม่เตือนฉันด้วย” แม่ของเฉินโส่วอี้นั่งอยู่ริมเตียง กอดเฉินซิงเยว่พร้อมบ่นพ่อของเฉินโส่วอี้ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ห้องนั้นดูเหมือนหอพักนักเรียน มีเพียงเตียงสี่เตียง โต๊ะต...
