บทที่ 258 ทำไมเธอถึงเสียใจ?
มือข้างหนึ่งกดม่านไว้ ข้อนิ้วชัดเจน เป็นมือของคนหนุ่ม จากนั้น ม่านก็เปิดออกต่อหน้าทุกคนในหอประชุม ฉึก! หลังม่าน ร่างหนุ่มก้าวออกมาข้างหน้า เขายืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟ รูปร่างสูงโปร่ง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ยิ้มบางๆ: "สวัสดีตอนบ่าย ผู้บำเพ็ญทุกท่าน" เสียงนุ่มๆ ดังผ่านเครื่องขยายเสียงไปทั่วทุกมุมของหอประชุม...
