บทที่ 25 วาดกรงขัง

บทที่ 25 วาดกรงขัง

"ไอ้หมูอ้วน แกกล้าบอกว่าพวกเราทำตัวต่ำช้า!"

เมื่อได้ยินเย่เหวินเฉิงโต้กลับเช่นนั้น สีหน้าของชายผมยาวและคนอื่นๆ ก็มืดลงทันที

"อยากให้ข้าถลกไขมันทั้งตัวของแกไหม!"

ขณะพูด พลังหยวนในตัวชายผมยาวก็พลุ่งพล่าน ปรากฏดาบยาวเล่มหนึ่งขึ้นทันที

ตัวดาบสีแดงเพลิง ทั้งเล่มเต็มไปด้วยลวดลายเกล็ดละเอียด มีเปลวไฟล้อมรอบ แผ่คลื่นพลังงานร้อนระอุ

วิญญาณอาวุธเครื่องมือ ดาบเกล็ดไฟขั้นสี่!

เมื่อเห็นอีกฝ่ายเรียกวิญญาณอาวุธ เนื้อบนใบหน้าของเย่เหวินเฉิงก็ตึงขึ้น เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัวอยู่บ้าง

"ข้ามีเนื้อเยอะ ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะถลกได้สักเท่าไหร่!"

แต่ครั้งนี้ เขาไม่ได้ขลาดกลัวเหมือนปกติ สีหน้าเปลี่ยนไปมาก่อนจะเรียกวิญญาณอาวุธของตนเช่นกัน

แสงสีทองวูบวาบ วิญญาณพู่กันลายทองก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ ล้อมรอบตัวเย่เหวินเฉิง

"ไอ้อ้วนเหวินนี่ วันนี้เป็นอะไรไป สมองกระทบกระเทือนหรือ?"

ศิษย์สายตรงอีกสองคนที่ตามชายผมยาวมา อดประหลาดใจไม่ได้

เดิมทีแค่จะสั่งสอนเย่หยางที่เป็นศิษย์จากสาขา ไม่คิดว่าเพราะพฤติกรรมผิดปกติของเย่เหวินเฉิง ตอนนี้กลับกลายเป็นความขัดแย้งระหว่างคนในครอบครัว

"พู่กันเน่าๆ อันเดียว จะมีพลังรบอะไร ฟันทีเดียวก็แยกเป็นสองท่อนแล้ว!"

ชายผมยาวหัวเราะเยาะอย่างดูหมิ่น แล้วควบคุมวิญญาณดาบเกล็ดไฟ แกล้งทำท่าจะฟัน ตั้งใจจะข่มขู่อีกฝ่ายเหมือนทุกครั้ง

"ดูถูกข้าทุกวัน ถ้าข้าไม่แสดงความร้ายกาจบ้าง คงคิดว่าข้าเป็นแมวป่วยจริงๆ สินะ!"

ม่านตาของเย่เหวินเฉิงหดเล็กลง ใช้เทคนิควิญญาณของพู่กันลายทองทันที

อู้ม!

เห็นเพียงพู่กันลายทองลอยกลางอากาศ วาดวงกลมอย่างสง่างาม วงแหวนวิญญาณสีทองอ่อนก็ปรากฏขึ้น เหมือนชามแสงคว่ำลงมา ในพริบตาก็ครอบชายผมยาวเอาไว้

วาดกรงขัง!

นี่เป็นเทคนิควิญญาณประเภทควบคุม แม้จะไม่มีพลังทำลายล้าง แต่ในด้านการป้องกัน กลับมีความพิเศษที่ไม่เลว

"เล่นไม้เล็กไม้น้อย"

ชายผมยาวทำหน้าดูถูก ภายใต้การกระตุ้นของพลังวิญญาณ วิญญาณดาบเกล็ดไฟก็สั่นเบาๆ เปล่งแสงสีแดงเพลิงเข้มข้น

"นักรบขั้นที่สาม ระดับต้นของขั้นหลุนไห่"

ดวงตาของเย่หยางหรี่ลง มองออกถึงวรยุทธ์ของอีกฝ่ายจากคลื่นพลังวิญญาณที่แผ่ออกมา

เมื่อมองดูเย่เหวินเฉิง ระดับวรยุทธ์เห็นได้ชัดว่าด้อยกว่าหนึ่งขั้น เพียงแค่ถึงจุดสูงสุดของขั้นวิญญาณธาตุซึ่งเป็นขั้นที่สอง

ในหมู่คนรุ่นเดียวกันของสายตรงจากสำนักใหญ่ตระกูลเย่พรสวรรค์ถือว่าอยู่ท้ายแถวสุด เป็น 'คนสุดท้าย'

ฉัว!

ชายผมยาวกำวิญญาณดาบ แสงไฟพุ่งผ่าน ฟันลงบนม่านแสงอย่างแรง

ได้ยินเสียง 'โพละ' ดังทุ้ม ม่านแสงของวงแหวนวิญญาณสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หม่นลงทันที

ฟันอีกทีหนึ่ง ต้องแตกแน่นอน

แต่ในตอนนี้ พู่กันลายทองก็วาดวงกลมอีกครั้ง ใช้เทคนิควิญญาณ 'วาดกรงขัง' อีกรอบ

แสงสีทองวูบวาบ ม่านแสงอันแล้วอันเล่าก็ครอบลงมาไม่หยุด

มุมปากของเย่เหวินเฉิงยกขึ้น ใบหน้าภาคภูมิใจ

ข้าสู้เจ้าไม่ได้ แต่ประวิงเวลาได้

"พี่เย่หยาง เจ้าไปก่อน ข้าช่วยกั้นไว้ให้"

เย่เหวินเฉิงเห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะให้เย่หยางหนีไป อาสาตัวเอง

เย่หยางสีหน้าสงบนิ่ง แต่ไม่มีความคิดจะฉวยโอกาสนี้หนีไป

เพราะครั้งนี้หนีไป นอกจากจะทำให้เย่เหวินเฉิงลำบากแล้ว ครั้งหน้าเจอพวกนี้อีก ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน

"ไอ้หมูอ้วน เดี๋ยวข้าจะให้แกคุกเข่าร้องหมูให้ได้!"

มองดูม่านแสงที่ครอบลงมาไม่หยุดรอบตัว ชายผมยาวก็โมโหทันที สีหน้าเขียวคล้ำถึงที่สุด

เขาด่าออกมา เปลวไฟบนวิญญาณดาบในมือพุ่งสูง ฟันใส่พันธนาการของ 'วาดกรงขัง' อย่างบ้าคลั่ง

"นี่..."

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นต่างตะลึง

ไม่คิดเลยว่า เย่เหวินเฉิงจะใช้วิธีการต่อสู้ระดับต่ำแบบเอาเปรียบเช่นนี้

เพราะวิธีการต่อสู้แบบนี้ แทบไม่มีโอกาสชนะเลย

ความแตกต่างของระดับวรยุทธ์ระหว่างทั้งสองฝ่าย เมื่อพลังงิญญาณในตัวเย่เหวินเฉิงหมด ไม่สามารถใช้เทคนิควิญญาณได้อีก ต่อไปก็จะต้องเผชิญหน้ากับการซ้อมอย่างหนักจากชายผมยาว

ยิ่งไปกว่านั้น ระดับพลังวิญญาณของชายผมยาว เห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งกว่ามาก

หลังจากฟันอย่างบ้าคลั่งสิบกว่าครั้ง เทคนิควิญญาณของเย่เหวินเฉิงก็ตามความเร็วในการทำลายไม่ทันแล้ว

"ไอ้ชั่ว ข้าจะทำลายพู่กันเน่าๆ ของแก!"

เมื่อทำลายพันธนาการชั้นสุดท้ายแล้ว ชายผมยาวฉวยจังหวะนี้ ก้าวพรวดเข้าไปข้างหน้า ฟันใส่พู่กันลายทองอย่างรุนแรง

เทคนิควิญญาณ ฟันดาบเพลิง!

เปลวไฟที่ลุกโชนบนตัวดาบ เต็มไปด้วยคลื่นพลังงานธาตุไฟที่ร้อนจัด แม้แต่อุณหภูมิอากาศโดยรอบ ก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ดาบนี้ฟันลงไป หากวิญญาณพู่กันไม่มีการป้องกันพิเศษอะไร น่ากลัวว่าจะถูกทำลายในทันที

เมื่อถึงตอนนั้น หากต้องการหลอมวิญญาณอาวุธขึ้นมาใหม่ จะต้องใช้พลังและทรัพยากรไม่น้อย

"ปัง! ปัง! ปัง...!!"

ในตอนนี้ เสียงปืนก้องกังวาน

แสงกระสุนหลายสายฉีกอากาศ พุ่งชนลงบนใบดาบเพลิงนั้น

พลังกระแทกอันรุนแรง ทำให้มันต้องถอยกลับไปทันที

"พลังโจมตีแรงจริง!"

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้ทุกคนตกตะลึง สายตากวาดมองก็ตกลงที่ตัวเย่หยาง

เห็นเพียงในมือเขาถือวิญญาณอาวุธปืนที่มีรูปทรงแปลกประหลาดที่เคยแสดงมาก่อน

การยิงเมื่อครู่ เป็นการยิงจากมันหรือ?!

นึกถึงตรงนี้ สีหน้าของพวกเขาก็ค่อยๆ แข็งค้าง

ตอนนี้ ชายผมยาวก็ประหลาดใจเช่นกัน จ้องมองวิญญาณ AK47 ของเย่หยาง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

"วิญญาณอาวุธเก่งจริงๆ!"

ตาของเย่เหวินเฉิงเป็นประกาย รีบเรียกพู่กันลายทองกลับมา แล้วมองเย่หยางด้วยสายตาเป็นประกาย

ไม่คิดว่าเย่หยางที่มีความประทับใจดีมากผู้นี้ จะซ่อนความสามารถไว้ลึกถึงเพียงนี้

"ข้าไม่ได้ตั้งใจก่อเรื่อง หากพวกเจ้าจะหาเรื่อง ข้าก็จะสู้จนถึงที่สุด!"

เย่หยางจ้องชายผมยาวและคนอื่นๆ ด้วยสายตาเยือกเย็น พูดเสียงเย็น

แค่ประโยคเดียวง่ายๆ แต่แผ่บรรยากาศที่มองไม่เห็นออกมา ข่มขวัญทุกคน

"จะเรียกว่าหาเรื่องก็ไม่ใช่ แค่อยากลองดีกับเจ้าสักสองกระบวนท่า"

มุมปากของชายผมยาวยกขึ้น กำวิญญาณดาบ วงแสงไฟสายแล้วสายเล่า เหมือนงูเหลือมพันรอบตัว

"เมื่อครู่เจ้าบอกว่าก้าวเก้าเงาสร้างพลังมีจุดบกพร่อง งั้นข้าจะใช้วิชาการเคลื่อนไหวนี้ ประลองกับเจ้าสักหน่อย กล้ารับคำท้าหรือไม่?"

พูดจบ เขาก็ยกวิญญาณดาบขึ้น ปลายดาบคมกริบชี้ตรงไปที่เย่หยาง แฝงรสชาติยั่วยุอย่างเข้มข้น

"มีอะไรจะไม่กล้า"

มุมปากของเย่หยางผุดรอยเย็นชา วิญญาณ AK47 ในมือเปล่งแสงจ้าภายใต้การหล่อเลี้ยงของพลังหยวน

เมื่อเป็นการประลอง เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องละเมิดกฎของตระกูล

"เมื่อเป็นเช่นนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนนอกพูดว่าข้ารังแกคนจากสาขา การประลองครั้งนี้ข้าจะไม่ใช้วิญญาณอาวุธ ใช้ก้าวเก้าเงาสร้างพลังสู้กับเจ้า"

พูดจบ ชายผมยาวก็เก็บวิญญาณดาบเกล็ดไฟกลับไปทันที

ดูเหมือนจะพูดอย่างองอาจ แต่จริงๆ แล้วกลัวอยู่ในใจ

เพราะเมื่อครู่โดนการโจมตีจากวิญญาณ AK47 ของเย่หยาง เขาเห็นได้ชัดว่าหวาดกลัวเทคนิควิญญาณที่ไม่รู้จักนี้

เย่หยางเงียบไม่พูด เก็บวิญญาณปืนเช่นกัน

ยังไม่ทันที่เย่หยางจะเตรียมพร้อม ชายผมยาวก็ก้าวออกไปอย่างแรง ในชั่วพริบตาที่ร่างพุ่งออกไป พลังวิญญาณอันเต็มเปี่ยมก็ปะทุออกมา พาให้เกิดเงาสามเงาราวกับภูตผีขึ้นทันที

การเคลื่อนไหวที่เปลี่ยนตำแหน่งราวกับมายากลนั้น ไม่เพียงมีผลหลอกการมองเห็น ความเร็วก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย

แต่เมื่อเทียบกับเย่ยุ่นเผิง วิชาการเคลื่อนไหวของไอ้หมอนี่ต่างกันหลายระดับอย่างเห็นได้ชัด