บทที่ 23 ป่าปีศาจ

บทที่ 23 ป่าปีศาจ

สีหน้าของโจววุยดำทะมึนทันที เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

พ่อของเขาเคยบอกว่า เจ้าของคลับอิตโฮวมีสถานะไม่ธรรมดา ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าไปยุ่งกับเขาเด็ดขาด

แม้แต่พ่อยังเกรงกลัว กลับเป็นแค่คนที่ดูอายุน้อยขนาดนี้?

แถมคนคนนี้ยังมาอยู่กับเย่เชียนซิงไอ้ขี้กาก ดูท่าทางสนิทสนมกันด้วย โลกนี้มันเป็นอะไรไป บ้าไปแล้วหรือ?

"ไอ้หนู ได้ยินไหมล่ะ บอกให้รู้ไว้ เย่เชียนซิงเป็นพี่น้องของข้า ต่อไปให้สุภาพหน่อย ไม่งั้นระวังข้าจะไม่สุภาพกับแกบ้าง" ซูถีล่าพูดกับโจววุยอย่างดุดัน แล้วหันไปพูดกับพนักงาน

"ลบชื่อไอ้หมอนี่ออกจากรายชื่อของคลับอิตโฮว ต่อไปห้ามเหยียบเข้ามาที่คลับอิตโฮวอีก"

"ครับ" พนักงานรีบพยักหน้า แม้โจววุยจะมีฐานะไม่ธรรมดา แต่ซูถีล่าเป็นเจ้าของ เขาย่อมต้องฟังคำเจ้าของ

ซูถีล่าชำเลืองมองโจววุยที่หน้าตาบึ้งตึงอย่างดูถูก แล้วพาเย่เชียนซิงกับเซี่ยเสี่ยวอวี่เดินไปที่ห้อง

"คุณครับ เชิญออกจากคลับอิตโฮว" พนักงานยิ้มพูดกับโจววุย

โจววุยหน้าตาบึ้งตึง แต่ก็ไม่กล้าก่อเรื่อง ได้แต่เดินจากไปอย่างกระอักกระอ่วน ตอนออกไปยังเห็นสายตาเยาะเย้ยของลูกค้าในคลับที่มองมา

ราวกับกำลังพูดว่า ไม่เห็นหรือไงว่าพวกเราล้วนไม่กล้าไม่เคารพซูถีล่า แกนี่ช่างไม่รู้จักประมาณตัวจริงๆ

ระหว่างเดินไปห้อง เย่เชียนซิงยิ้มพูดกับซูถีล่า

"เจ้าเป็นเจ้าของคลับนี่เองเหรอ นึกไม่ถึงจริงๆ"

"เฮ้อ จริงๆ นี่ก็แค่ธุรกิจหนึ่งของพ่อข้า แต่เขาไม่อยากดูแลแล้ว เลยยกตำแหน่งเจ้าของให้ข้า ให้ช่วยดูแล" ซูถีล่าถอนหายใจ ใครจะรู้ว่าที่จริงเขาแค่อยากเป็นลูกเศรษฐีที่เอาแต่ใช้เงินพ่อ

เข้าไปในห้องเทียนอี้เหาว์ เย่เชียนซิงพบว่าห้องนี้ใหญ่จริงๆ ราวร้อยกว่าตารางเมตร ตรงกลางมีโต๊ะกลมใหญ่ สองข้างเป็นโซฟาและทีวีจอใหญ่ แถมยังมีไมโครโฟนด้วย

รวมทั้งการกินและคาราโอเกะไว้ด้วยกันเลยทีเดียว

ตอนกินข้าว ซูถีล่าบอกให้เย่เชียนซิงสั่งตามใจชอบ เย่เชียนซิงพอเห็นเมนูก็ต้องสูดหายใจเฮือก อาหารที่ถูกที่สุดก็ยังพันกว่า ถ้าให้เขามาเอง สั่งแค่จานเดียวก็พอจะทำให้เขาล้มละลายแล้ว

หลังกินข้าวเสร็จ ซูถีล่าก็ไม่มีท่าทีจะกลับ แต่มองเย่เชียนซิงด้วยรอยยิ้มแปลกๆ

"ยังมีกิจกรรมต่อนะ"

ขณะพูด ประตูห้องก็เปิดออก สาวๆ แต่งตัวโป๊แต่หน้าตาดีเดินเข้ามา

"พวกเธอเป็นสาวคาราโอเกะและสาวเสิร์ฟเหล้า คืนนี้เราจะดื่มกันให้เมา" ซูถีล่าหัวเราะ

เย่เชียนซิงรู้แล้วว่าทำไมหมอนี่ถึงได้ยิ้มแปลกๆ เพราะตอนนี้เนื้อที่เอวถูกใครบางคนหยิก เซี่ยเสี่ยวอวี่กำลังเบ้ปากมองเขา

เย่เชียนซิงอยากบอกว่าเขาก็บริสุทธิ์ ก่อนมาเขาก็ไม่รู้ว่าจะมีกิจกรรมแบบนี้

แต่ด้วยไมตรีจิตของซูถีล่า คืนนั้นเย่เชียนซิงแทบจะใช้เวลาทั้งคืนในความทรมาน พวกสาวๆ เห็นว่าเขามากับคุณชายซู ก็พยายามเข้าใกล้เขา ทำให้เซี่ยเสี่ยวอวี่ยิ่งเบ้ปากมากขึ้น แถมยังหยิกเนื้อที่เอวเย่เชียนซิงแรงขึ้นด้วย

นั่งอยู่ในอ้อมกอดนุ่มนิ่มแต่กลับนั่งไม่ติด เย่เชียนซิงได้สัมผัสกับรสชาติของความเจ็บปวดและความสุขในเวลาเดียวกันจริงๆ

วันรุ่งขึ้น เย่เชียนซิงทั้งสามมาถึงประตูโรงเรียน นักเรียนหลายร้อยคนรวมตัวกันพร้อมแล้ว

นักเรียนหลายร้อยคนเหล่านี้ล้วนผ่านรอบแรกมา เกือบจะได้เป็นผู้ควบคุมวิญญาณอย่างเป็นทางการแล้ว รอให้ผ่านการทดสอบรอบที่สอง ก็จะได้เริ่มเรียนวิชาควบคุมสัตว์อย่างเป็นระบบ

หลังทุกคนพร้อม ก็ขึ้นรถบัสหลายคันโดยมีอาจารย์ประจำชั้นนำ หนึ่งชั่วโมงต่อมา ขบวนรถบัสก็ออกจากเมืองเจียงหนาน มาถึงทางเข้าป่าแห่งหนึ่ง

ยุคใหม่ผ่านมาห้าร้อยกว่าปีแล้ว ปัจจุบันนอกจากเมืองฐานบางแห่ง ส่วนใหญ่ที่ไม่มีคนอยู่ก็กลายเป็นทุ่งรกร้างหรือป่าเขาที่มีวัชพืชขึ้นใหม่

ป่าแห่งนี้เป็นป่าที่อยู่ใกล้เมืองเจียงหนานที่สุด มีชื่อว่าป่าปีศาจ

"นักเรียนทุกคน เรามาถึงป่าปีศาจแล้ว ก่อนเข้าไป ข้าต้องกำชับพวกเธออีกครั้ง รอบนอกของป่าปีศาจส่วนใหญ่เป็นปีศาจระดับ F ปีศาจระดับ E ก็มีไม่มาก แต่ถ้าเข้าไปลึกหน่อย อาจมีปีศาจที่เหนือกว่าระดับ E ดังนั้นพวกเธอควรอยู่แค่รอบนอก"

"ครั้งนี้เราจ้างกลุ่มทหารรับจ้างมาคุ้มครองพวกเธออยู่ลับๆ แต่พวกเธอก็อย่าได้ประมาทเพราะเหตุนี้ เพราะถ้าทหารรับจ้างต้องออกมาช่วย ก็หมายความว่าพวกเธอสอบตก"

ชายวัยกลางคนท้องพุงพลุ้ยหัวล้านพูดกับนักเรียนทุกคน

เขาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการของโรงเรียน การทดสอบครั้งนี้ก็อยู่ภายใต้การดูแลของเขา

"ทหารรับจ้าง? เป็นกลุ่มไหนเหรอครับ?" เย่เชียนซิงถาม

การจะคุ้มครองนักเรียนหลายร้อยคน กลุ่มทหารรับจ้างต้องมีคนไม่น้อย คงเป็นกลุ่มที่อยู่อันดับต้นๆ แน่

ผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการชำเลืองมองเย่เชียนซิง แล้วพูดว่า

"กลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือด"

ฮือ!

เมื่อได้ยินคำว่ากลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือด นักเรียนหลายคนก็ฮือฮาขึ้นมา

"เป็นอะไรไป ดูท่าทางทำไมแปลกใจขนาดนั้น?" เพื่อนที่ไม่รู้เรื่องถาม

"เจ้าไม่รู้เหรอ? กลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือดเป็นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับกลุ่มทหารรับจ้างของเมืองเจียงหนานเลยนะ ไม่นึกว่าจะยอมมาคุ้มครองพวกเรา"

นักเรียนหลายคนที่รู้จักกลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือดต่างแสดงสีหน้าตื่นเต้น ความฝันของพวกเขาคือการได้เข้ากลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือด แต่น่าเสียดายที่การรับคนของกลุ่มเข้มงวดมาก พวกทหารใหม่อย่างพวกเขาไม่มีทางเข้าได้แน่

ตรงข้ามกับความตื่นเต้นของคนเหล่านี้ เย่เชียนซิงและซูถีล่ากลับขมวดคิ้ว

"ถีล่า ไอ้ไค่หวู่นั่นเป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้างเหล็กเลือดใช่ไหม?" เย่เชียนซิงถาม

"อืม แถมตำแหน่งในกลุ่มก็ไม่ต่ำด้วย" ซูถีล่าพยักหน้าตอบ

"แต่เชียนซิงก็ไม่ต้องกังวลมาก คงเป็นแค่บังเอิญ แถมพวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรมั่ว ยังไงตอนนี้พวกเราก็เป็นนักเรียนของโรงเรียน"

"อืม" เย่เชียนซิงพยักหน้า เขาไม่ได้กังวล แค่รู้สึกว่ามันน่ารำคาญเท่านั้น

"การทดสอบครั้งนี้มีเวลาสามวัน หลังจากสามวันให้มารวมตัวกันที่นี่ในเวลาเดียวกัน ถ้าไม่มาตรงเวลาก็ถือว่าสอบตก เป้าหมายของพวกเธอคือไข่มุกวิญญาณของปีศาจระดับ F ตัวไหนก็ได้ แน่นอน ถ้าพวกเธอมีความสามารถ ได้ไข่มุกวิญญาณของปีศาจระดับ E ก็ยิ่งดี"

"เอาละ ที่ต้องพูดข้าก็พูดหมดแล้ว ตอนนี้ข้าขอประกาศอย่างเป็นทางการ การทดสอบรอบที่สองเริ่ม ขอให้พวกเธอโชคดี"

เมื่อผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการออกคำสั่ง นักเรียนหลายร้อยคนก็พุ่งเข้าไปในป่าเหมือนฝูงผึ้ง นักเรียนหลายร้อยคนเมื่อเทียบกับป่าปีศาจอันกว้างใหญ่ก็เหมือนหยดน้ำที่หล่นลงแม่น้ำ ไม่นานก็หายไปในป่า

การทดสอบครั้งนี้ไม่มีกฎตายตัวมากนัก แค่ต้องได้ไข่มุกวิญญาณของปีศาจมา ส่วนจะได้มายังไงก็แล้วแต่ความสามารถ ดังนั้นบางคนเพื่อให้มีโอกาสสำเร็จมากขึ้น ก็จะหาคนที่รู้จักมาจับทีม

ส่วนเย่เชียนซิง เซี่ยเสี่ยวอวี่ และซูถีล่าก็รวมทีมกันอย่างเป็นธรรมชาติ